อื่นๆ
บ้านพักครู
นัดเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อายุเพียง 10 ขวบ อาศัยอยู่กับครอบครัวที่บ้านท้ายไร่อ้อย บ้านของนัดอยู่ห่างจากโรงเรียนประมาณสองกิโล 2 กิโลเมตร เวลาไปโรงเรียนก็มักจะเดินไปกับเพื่อนแถวบ้านที่อยู่ในละแวกบ้านเดียวกัน ระหว่างที่เดินไปสองข้างทางก็จะเป็นไร่อ้อย ถนนเป็นลูกรังสีแดง ในตอนเช้า ๆ ก็จะมีเด็กนักเรียนเดินกันไปเป็นแถว วันนี้นัดกับตาลก็เดินพูดคุยหยอกล้อกันไปตามปกติ พอไปถึงโรงเรียนทุกคนก็เอากระเป๋าไปเก็บและแยกย้ายกันไปทำเวร
ภาพโดย SuperHerftigGeneral จาก Pixabay
วิชาแรกในวันนี้เป็นวิชาภาษาไทยของครูวาสนา ครูวาสนาเป็นครูที่มีอายุมากแล้วอยู่ในวัยเกษียณ เป็นคนที่ดุ ตีเจ็บ และเสียงดังจนนักเรียนทุก คนในโรงเรียนกลัวจนหมด ครูวาสนาเป็นครูที่ตั้งใจในการสอนมาก สอนมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่แล้ว ถึงอายุจะมากแล้วแต่ก็ยังรักในการสอนหนังสืออยู่ แกไม่ยอมออกไปพักเหมือนครูคนอื่น ๆ ที่เกษียณไปแล้ว เนื่องจากครูวาสนามีอายุมากแล้วสุขภาพ ร่างกายจึงไม่ค่อยแข็งแรงมักป่วยอยู่บ่อย ๆ วันนี้ก็เช่นกันเพราะตลอดเวลาที่สอนครูวาสนาไอตลอดเวลา มีอาการเหมือนเหนื่อยและอ่อนเพลียตลอดเวลา พอถึงเวลาหมดคาบเรียนครูวาสนาก็ออกไปจากห้อง แต่วันนี้ครูวาสนาดูอาการไม่ค่อยดีจึงขอลากลับไปพักที่บ้านพักครูก่อน
Advertisement
Advertisement
ภาพโดย cocoparisienne จาก Pixabay
ในวันรุ่งขึ้นนัดและเพื่อน ๆ ก็ไปเรียนกันเหมือนทุก ๆ วัน พอถึงคาบเรียนวิชาภาษาไทยแต่ครูวาสนาก็ไม่เห็นมาสอนนัดซึ่งเป็นหัวหน้าห้องจึงไปตามที่ห้องพักครูแต่ก็ไม่พบ ครูที่ห้องพักครูจึงบอกว่าน่าจะไม่มาเพราะเมื่อวานเห็นไม่สบายเดี๋ยวจะมีครูคนอื่นไปสอนแทนให้นักเรียนไปรอในห้องก่อน หลายวันผ่านไปครูวาสนาก็ยังไม่มาสอนอีก ในตอนเย็นนัดและเพื่อน ๆ เดินผ่านบ้านพักครูที่อยู่หลังโรงเรียนก็เห็นว่าหน้าปิดสนิทจึงคิดว่าครูวาสนาไม่อยู่ ในวันต่อมาครูพงษ์ก็ให้นัดกับเพื่อนเอาจดหมายที่มีคนส่งมาให้ครูวาสนาไปให้ที่บ้านพักครู บรรยากาศรอบๆบ้านดูวังเวงมาก ดูเงียบเหมือนไม่มีใครอยู่ บ้านพักครูมีลักษณะเป็นบ้านไม้สองชั้นใต้ถุนบ้านเปิดโล่ง มีโต๊ะม้าหินตั้งวางอยู่ ในตอนนี้บริเวณบ้านดูรกไปด้วยใบไม้ คงเป็นเพราะครูวาสนาไม่สบายอยู่สองวันจึงไม่ได้ทำความสะอาดดูแล นัดกับเพื่อนเดินขึ้นมาบนบ้านและสงเสียงเรียกครูวาสนา แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
Advertisement
Advertisement
ภาพโดย Pete Linforth จาก Pixabay
นัดจึงเดินเข้าไปในตัวบ้านเพื่อดูว่ามีใครอยู่ไหม แต่อยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงครูวาสนาดังขึ้นมาว่า “ มาทำไม” น้ำเสียงนั้นดูดุดันน่ากลัวจนนัดกับเพื่อนต้องตกใจสะดุ้งหันมามอง พอหันกลับมาก็เห็นครูวาสนายืนมองในตาที่ดุตาเป็นสีแดงเหมือนร้องไห้ ใส่นอนชุดนอนตัวใหญ่ที่คลุมขาจนมิด บรรยากาศในบ้านดูหน้ากลัวมากเพราะมันมืดไปหมดและก็มีกลิ่นเหม็นสาบเหมือนหนูตายลอยมาเป็นระยะ ๆ ในตอนที่นัดกำลังยื่นส่งซองจดหมายไปให้ครูวาสนาก็บอกว่า “เอาไปเก็บไว้ในห้องนอนให้หน่อย” นัดจึงตบปากรับคำและเดินเข้าไปที่ห้องนอนของครูวาสนาที่มืดไปหมด นัดรู้สึกเหมือนเดินชนเข้ากับอะไรบ้างอย่าง จึงบอกให้เพื่อนเดินไปเปิดไฟ เมื่อติดขึ้นมาก็ต้องช็อกตกใจจนล้มลงกับพื้น เพราะสิ่งที่นัดเดินชนเมื่อสักครู่นี้คือศพของครูวาสนา ที่ขึ้นอืดบวมเป่ง มีน้ำเหลืองไหล ตาถลนออกมาดูสยดสยองยิ่งนัก นัดและเพื่อนต่างวิ่งล้มลุกคลุกคลานออกจากบ้านร้องไห้เสียงดังลั่นไปตลอดทาง หลังจากที่จัดงานศพให้ครูวาสนาเสร็จบ้านพักครูหลังนั้นก็ถูกปิดตายไม่เคยมีใครกล้าเข้าไปอยู่อีกเลย
ความคิดเห็น
