ผีอำ

          เรื่องนี้เกิดขึ้นกับพี่หญิงพี่สาวของผมเอง ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 19 ปีที่เเล้วเราตอนนั้นพี่หญิงกำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.6 เรื่องมันเกิดขึ้นตอนประมาณ 5 -6โมงเย็นเธอเผลอหลับไปในขณะที่นอนอ้านหนังสืออยู่ในห้อง โธอหลับเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคือ พี่หญิงบอกว่ารู้สึกว่ามันมีลมแบบเเรงมาพัดเข้ามาโดนหน้าเธอ แล้วเเล้วเธอก็พยายามลืมตาขึ้นมาคือตอนเเรกมันลืมไม่ขึ้นเลย สุดท้ายพี่ฌธอก็รวบรวมแรงแล้วก็ฝืนลืมตาขึ้นมาพอลืมตาได้เท่านั้นเเหละ เธอก็เห็นเป็นเงาดำๆก่อนเเล้วภาพก็ชัดขึ้นเรื่อยๆเป็นผู้หญิงผมดำยาว ห่มสไบสีแดงชาดแต่ไม่เห็นหน้า ยืนอยู่ตรงประตูห้องนอนของเธอเ เล้วผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกับยืนเเล้วยื่นมือจะมาจับ พี่หญิงตื่นตอนที่เค้าลอยมาพยายามจะเอามือนั้นมาจับเธอลมก็ยิ่งเเรงมาขึ้นแบบลมพัดเเรงมาตีหน้าเธอๆรู้สึกได้เพราะมันมันเย็นมากพี่หญิงเล่าไปเล่าไปขนลุกไปแล้วพอทีนี้เธอพยายามขยับเท่าไหร่ก็ขยับไม่ได้แล้วยิ่งผู้หญิงคนนั้นพยายามจะยื่นมือมาจับเธอเท่าไหร่ลมก็ยิ่งเเรง พี่หญิงกระดิกตัวทำไรไม่ได้เลยจะพูดก็พูดไม่ได้ ได้แต่ร้องตะโกนในใจ ว่าอย่ามายุ่งกับกู พี่หญิงรู้สึกเหมือนพูดเเต่ไม่มีเสียงยิ่งเค้าพยายามจับตัวเธอคือเค้าไม่ได้เดินมานะ เหมือนเค้าลอยเข้ามาหาเธอ พี่หญิงก๊ยังคงพูดในใจว่าอย่ามายุ่งกับกู เหมือนจิตกำลังสู้กันค่ะ แบบว่าต่างคนต่างตอบโต้กันพี่หญิงพูดว่าอย่ามายุ่ง ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งลอยเข้ามาเราพี่หญิงจึงรวมกำลังเฮือกสุดท้ายพูดว่า อย่ามายุ่งกับกู!! เหมือนใช้จิตดันจิตจนหลุดค่ะพอหลุดแล้วก็รีบลุกไปเปิดประตูห้องเเล้วรีบไปหาเเม่ที่นั่งอยู่หน้าบ้านคือตอนนั้นคิดว่าหลุดเเล้วออกจากได้แล้ว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเพราะพี่หญิงก็ตื่นขึ้นมาอีกทีคือเธอยังอยู่ในห้องยังไม่ได้ออกไปจากห้องเลยเหมือนที่เธอรู้สึกว่าเธอออกจากห้องได้แล้วเเต่เธอยังนอนอยู่พอพี่หญิงตื่นขึ้นมาอันนี้ตื่นจริงๆเเล้ว เธอรู้สึกหมดแรงแขนขาไม่มีเเรงเลยเธอก็รีบออกจากห้องแล้วไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าไปทำไรมาหรือเปล่าพี่หญิงก็บอกว่าไม่นะไม่ได้ทำไรเลย มีเเค่ก่อนวันที่โดนอำหรือฝันนี่ล่ะ พี่หญิงได้ไปเดินขบวนโรงเรียนเป็นงานกีฬาสีเธอได้ใส่ชุดไทยเดินขบวนพวกผู้ใหญ่เขาก็บอกกันว่าทีหลังอ่ะ เวลาจะใส่ชุดไทยหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่ของเราต้องขออนุญาตก่อนใส่เพราะเราไม่รู้ที่มาของชุดนั้น ส่วนพี่อีกคนบอกว่าอาจจะเป็นแม่ตะเคียนมาขออยู่ด้วยเเต่พี่หญิงก็บอกว่าไม่มั้งพี่ แต่เอาจริงๆเค้าก็ไม่ได้จะทำอะไรเธอรู้สึกแค่เหมือนเค้าพยายามที่จะจับตัวเธอ แต่เธอไม่ยอมให้เค้าจับพอเช้าวันรุ่งขึ้นพี่หญิงก็ไปทำบุญให้เขา แต่ทุกวันนี้เรารู้สึกตลอดนะพยายามที่จะไม่คิดไปเองพี่หญิงบอกว่ารู้สึกเหมือนว่าเขายังอยู่กับเธอคอยช่วยเหลือเธอนะแต่ไม่เคยมาให้เห็นเพราะพี่หญิงกลัวเคยมีอยู่ครั้งนึง ตอนพี่หญิงอยู่ปี 1 ต้องนอนหอใน ซึ่งพี่หญิงเป็นคนใส่พระนอนตลอดเเล้วคืนหนึ่งเธอไม่ได้ใส่ คืนนั้นพี่หญิงฝันเห็นเป็นผู้หญิงมาบอกเราว่าทำไมไม่ใส่พระนอนทีหลังต้องใส่นอนตลอดห้ามถอด พี่หญิงบอกว่าแค่นึกถึงก็ยังขนลุกอยู่เลย!!!