ฝันหรือเรื่องจริง?

สืบเนื่องมาจากผมป่วยเป็นโรคหลอดเลือดสมองตีบในวัยรุ่น (Cr: https://images.app.goo.gl/1nZkmXbKdUGj9ngc8) ส่งผลให้ทุกความฝันต้องหยุดชะงักลง ซึ่งก่อนที่ผมจะถูกส่งตัวมารักษายัง รพ. จุฬา (Cr.: https://www.redcross.or.th/news/information/8330/) ผมได้รับการช่วยเหลือเบื้องต้นจาก รพ.มหาวิทยาลัยนเรศวร (Cr. http://office.nu.ac.th/center/index.php/2018/06/28/nu61/) เรียนตามตรงตอนนั้นติดแต่ว่าจะรอดไหม ไหนๆก็จะตายแล้วขอตายในรั้วจุฬาเถอะ เลือดชมพูเข้มข้นจริงๆ (Cr. https://www.sanook.com/campus/1022541/) แต่ในขณะที่ที่ผมได้รับการรักษาอยู่ที่จังหวัดพิษณุโลกนั้น ผมฝันครับว่า วิญญาณผมได้ออกจากร่างไปร่วมงานศพตัวเอง โดยมีแม่บ้านบอกว่ากำลังเตรียมทำครัวแจกแขกที่กำลังมาในงานศพตัวเอง คือ ต้มมะระและมะละกอสุกพร้อมทั้งชี้ทางกลับบ้านเพราะผมหาทางกลับบ้านไม่ถูก พอตื่นขึ้นมา กลับพบถาดอาหารสำหรับผู้ป่วยวางไว้และมีอาหารคือ ข้าวเปล่า ต้มจืดมะระและมะละกอ ทำเอาผมตกใจ แต่ผู้อ่านคิดว่าผมจะไม่กล้าทาน? ผิดครับผมหิวมากซัดจนหมดเลย ... พอเวลาผ่านไปอีกหนึ่งวันอาการผมทรุดลงอีก ผมจึงขอให้ส่งผม (ไปตาย) ที่ รพ.จุฬาฯ พอถึง รพ. จุฬาฯ ผมได้รับเกียรติให้อยู่ในห้อง ICU ซึ่งในระหว่างนั้นมะม้าได้นำวิทยุธรรมที่ได้รับจากอดีตคณบดี(เจ้านาย) เปิดฟังบทสวดมนต์ ผมจำได้ว่า บทสวดที่เสนาะหูคือ กำแพงแก้ว 7 ชั้น ฟังวนไปอยู่นั่น และที่น่าตกใจเพราะมีบุรุษพยาบาล ชื่อ ลุง ร. ครับ ท่านแซวว่า มีคนมาเยี่ยมผมค่อนข้างเยอะ (ผมแอบคิดว่า ถ้าเปิดขายบัตรจับมือคงรวย) และได้น้องสาวเป็นคนจัดตารางนัดเยี่ยมครับและในระหว่างที่ผมอยู่ รพ.จุฬา มะม้าทำบุญกับพระอาพาธทุกอาทิตย์เพื่อต่อบุญครับ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ผมรอดมาได้ทั้งที่คุณหมอประเมินว่าโอกาสรอดมีแค่ 10%