พระใหม่

สมัยที่ผมบวชนั้น ผมเลือกบวชวัดใกล้บ้าน เพื่อจะได้สะดวกพ่อแม่ในการมาทำบุญกับพระใหม่ ด้วยความที่บ้านผมอยู่ในเมือง วัดที่บวชก็เลยเป็นวัดในเมืองไปด้วย รายล้อมด้วยอาคารบ้านเรือน และชุมชนชาวบ้าน บรรยากาศวุ่นวายพอดู ไม่ได้มีความน่ากลัวสักเท่าไหร่

แต่ก็ยังมีบางมุมของวัด ที่ค่อนข้างเปลี่ยว และทางวัดไม่ได้ติดไฟไว้ ทำให้ตอนกลางคืนจะมืดมาก หนึ่งในนั้นคือกำแพงบริเวณหลังวัด ซึ่งเป็นที่ๆทางวัดจัดไว้สำหรับใส่ให้ญาติๆนำกระดูกผู้วายชนม์มาใส่ไว้ในกำแพง

ผมในฐานะพระใหม่ ถูกจัดให้อยู่ในกุฏิติดกับกำแพงนี้ นอกจากจะมืดเปลี่ยวแล้ว ยังมีหลุมฝังศพของคนเชื้อสายจีนอยู่หน้ากุฏิอีกต่างหากหลวงพี่จัดให้ผมอยู่ในกุฏินี้ เพราะพิจารณาแล้วน่าจะเป็นคนจิตแข็งที่สุดในบรรดาพระใหม่ทั้งหมด ผมก็เข้าไปอยู่โดยไม่ได้อิดออดอะไร สามสัปดาห์แรก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมใช้ชีวิตพระใหม่ไปตามปกติ แต่ยอมรับว่าไม่ได้เคร่งอะไรมาก ตามประสาวัยรุ่นสมัยใหม่ ที่ไม่ได้ศรัทธาในศาสนาเท่าไหร่นัก  จนกระทั่งสัปดาห์สุดท้ายของการบวช ในคืนนั้นเป็นคืนที่มืดสนิท และเงียบสงัด ผมจำวัดแต่หัวค่ำตามปกติ 

“เอ็งไม่ได้เจอเป็นคนแรกที่กุฏินั้นหรอก ทุกคนก็เจอทั้งนั้น ก็รอดูอยู่ว่าเมื่อไหร่เอ็งจะเจอสักที” 

พระอาจารย์บอกกับผมอย่างนั้น