หอในมีใครเดินตาม

ก่อนจะเริ่มเรื่องเราขอเกริ่นก่อนว่ามหาวิทยาลัยที่เราเรียนมีระบบรุ่นพี่รุ่นน้องหรือที่เรียกกันว่าสายรหัส ซึ่งถึงแม้ว่าเราจะเรียนจบออกมาแล้วแต่ก็ไม่ได้ตัดขาดจากสายรหัสซะทีเดียว ในปีที่เราเรียนจบไปจะมีรุ่นน้องเข้ามาเป็นสายรหัสคนสุดท้ายเรียกว่า "เหลนรหัส" นั่นเอง ซึ่งเหลนรหัสของเราชื่อว่าน้องทราย น้องทรายเป็นสาวห้าวหรือที่ใครๆเรียกว่าทอม น้องเป็นคนน่ารักพูดจาตรงไปตรงมาและเป็นกันเองจึงเป็นที่รักของพี่ๆ อีกหนึ่งเอกลักษณ์คือน้องเป็นคนกล้าหาญมาก มหาวิทยาลัยของเรามีกฎให้น้องๆปี 1 อยู่หอพักในเท่านั้น แน่นอนว่าน้องทรายก็เป็นหนึ่งในนั้นโดยน้องทรายได้พักที่ชั้น 4 อาคารหอพักนักศึกษาหญิงใหม่(อาคาร2) ร่วมกับเพื่อนในสาขาอีก 1 คนและต่างสาขา 2 คน รวมเป็น 4 คน อยู่มาคืนหนึ่งในช่วงรับน้องเพื่อนๆต่างสาขา 2 คนอยู่รับน้องกันที่ยิมจนดึก ส่วนเพื่อนในสาขาอีก 1 คนลงไปซักผ้าหยอดเหรียญที่ชั้นล่างสุดของตึก จึงทำให้ทรายต้องอยู่ในห้องเพียงลำพัง ทรายนอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆจนกระทั่งเวลาสองทุ่ม ได้ตัดสินใจลุกไปอาบน้ำที่ห้องน้ำรวมของหอ เพราะถ้าเป็นเวลาสามทุ่มขึ้นไปห้องน้ำรวมมักจะมีคนใช้เยอะและทรายขี้เกียจรอคิวจึงไปอาบน้ำในเวลานี้ทุกๆวัน เมื่อไปถึงห้องน้ำมีเพื่อนๆคนอื่นๆอาบน้ำอยู่ 3 คน ห้องน้ำหอในแต่ละชั้นแต่ละฝั่งจะมีทั้งหมด 10 ห้อง เป็นห้องอาบน้ำ 5 ห้องและเป็นห้องสุขา 5 ห้อง ทรายเลือกที่จะอาบน้ำในห้องริมสุดโดยที่ห้องรองสุดท้ายเป็นห้องว่างเพื่อความเป็นส่วนตัว ทรายลงมืออาบน้ำจนถึงขั้นตอนการถูสบู่ทรายจึงปิดฝักบัวเอาไว้เพื่อเป็นการประหยัดน้ำ เมื่อเสียงน้ำในห้องของตัวเองเงียบทรายจึงได้ยินเสียงน้ำจากห้องข้างๆ ทรายไม่ได้เอะใจอะไรคิดว่าคงมีคนอื่นมาใช้หลังจากที่ตนเข้ามาในห้องอาบน้ำแล้ว เมื่อทรายอาบน้ำเสร็จก็จัดการเช็ดตัวให้เรียบร้อยแล้วนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ ทรายจึงเริ่มรู้สึกแปลกใจที่ห้องข้างๆไม่ปรากฏว่ามีใครใช้และพื้นก็ดูแห้งดี ทรายเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาจึงรีบเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง เมื่อมาถึงห้องทรายไม่รอช้าที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า ทรายนำเสื้อบอลตัวใหญ่ๆสวมทับผ้าขนหนู ก่อนจะเลื่อนผ้าขนหนูลงมาผูกที่เอวแล้วใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ด้านในผ้าขนหนู ขณะที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่นั้นสายตาของทรายก็ไปปะทะกับเหงาของใครคนใดคนหนึ่งที่กำลังจ้องมองมาที่ตนจากด้านนอกหน้าต่าง ทรายยังไม่ทันรู้ด้วยซ้ำว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายด้วยความห้าวทรายจึงเอามือชี้หน้าแล้วตะโกนออกไปว่า "เฮ้ยมึงถ้ำมองหรอ" สิ้นเสียงของทรายเงานั้นหายวับไปกับตา ทรายตกใจมากวิ่งไปชะโงกดูที่หน้าต่าง เมื่อชะโงกลงไปทรายก็ถึงกับทรุดเมื่อพบว่าห้องของตนนั้นไม่ได้มีระเบียงหน้าต่าง แล้วคนคนนั้นจะขึ้นมายืนได้อย่างไร ทรายกลัวจนสติแตกรีบวิ่งออกมาที่หน้าห้องทั้งๆที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย เมื่อมาถึงหน้าห้องทรายกลับต้องตะลึงมากกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าอยเท้าเปียกน้ำที่เดินมาทางห้องของตนมีสองรอย ซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นรอยรองเท้าของตนเอง ส่วนอีกหนึ่งเป็นรอยเท้าที่ไม่ได้ใส่รองเท้าซึ่งไม่รู้ว่าเป็นของใคร ทรายตัดสินใจเดินตามรอยเท้าปริศนาไป พบว่ามันมาจากห้องน้ำทรายจึงหยุดการตามไว้แค่หน้าห้องน้ำ แล้วรีบวิ่งไปเคาะห้องของเพื่อนที่อยู่ใกล้ห้องน้ำที่สุด ก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง ใช้เวลาไม่นานข่าวก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งตึก คืนนั้นเด็กๆจึงนอนอัดกันห้องละ 8-10 คนด้วยความกลัว จนกระทั่งเช้าทรายได้เล่าเรื่องราวลี้ลับนี้ให้รุ่นพี่ฟัง ทุกคนเลยเล่าความจริงให้น้องทรายฟังว่า ตอนที่ก่อสร้างหอนั้นมีคนงานพลัดตกลงมาจากชั้น 4 ทำให้เสียชีวิตคาที่ ว่ากันว่าแกไปล้างเท้าแล้วเท้าแกเปียกน้ำจึงลื่นตกลงมา แกคงมาขอส่วนบุญนั่นแหละ ดังนั้นเมื่อเรียนภาคเช้าเสร็จรุ่นพี่รวมทั้งเราที่ยังว่างงานในตอนนั้นเลยพาน้องทรายไปทำบุญที่วัดใกล้ๆมหาวิทยาลัย และมาทำเรื่องขอเปลี่ยนตึกนอนแต่เจ้าหน้าที่ดูแลหอไม่อนุญาตเพราะเกรงว่าจะเป็นเคสตัวอย่างที่จะทำให้มีนักศึกษาคนๆอื่นๆมาขอเปลี่ยนตึกนอนด้วยและอาจจะเกิดความวุ่นวายขึ้นได้