ไปสู่ [โลกกว้าง] กันเถอะพวกเรา

ไปสู่ [โลกกว้าง] กันเถอะพวกเรา

ถ้าสัตว์เลี้ยงที่ใกล้ชนิดแรกของเราคือสุนัข ชนิดต่อมาคงเป็นแมว จากนั้นก็มีสัตว์อีกหลายชนิดที่เปลี่ยนสถานะจากสัตว์ธรรมดาเป็นสัตว์เลี้ยงอย่างไม่น่าเชื่อ สัตว์ที่เราเลี้ยงไว้ดูเล่น ไว้สร้างความสุขส่วนตัว โดยให้ความรักและอาหารเป็นสิ่งตอบแทน

ภาพโดย Mel Jiménez จาก Pixabay

ความรักทำให้เราลืมคิดไปว่าสัตว์ทุกชนิดไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยง แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือไม่มีสัตว์ตัวใดเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตอยู่ในกรง แม้แต่สุนัขที่วิวัฒนาการจากสัตว์ป่าเป็นสัตว์เลี้ยงจนไม่อาจกลับไปเป็นสัตว์ป่าตามธรรมชาติเดิมได้อีกแล้ว ก็ไม่ได้เกิดจากวิวัฒนาการของตัวมันเอง แต่เกิดจากเราที่ทำให้เป็น

ภาพโดย Alexas_Fotos จาก Pixabay

เมื่อเป็นสัตว์เลี้ยงแสนรัก เราจึงดูแล ถนอม ห่วงใย และหวงแหน เราหาอาหารให้มันเพราะมันออกไปหาอาหารเองไม่ได้ เพราะมันอยู่ในกรง มันอยู่ในกรงเพราะเรากลัวมันหายไป กลัวว่าเราจะไม่มีงานอดิเรกที่สร้างความสุขด้วยการเลี้ยงสัตว์น่ารักไว้ดูเล่น

ขณะที่เราอยู่กับสัตว์เลี้ยงตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไปหลายวัน เราเริ่มฉุกคิดเรื่องการถูกจำกัดพื้นที่ใช้ชีวิต แม้จะเข้าใจเป็นอย่างดีถึงทุกมาตรการที่ทุกคนต้องร่วมมือกัน แต่เราก็เริ่มคิดถึงการกักขังสัตว์ที่เราอ้างกับตัวเองว่าเลี้ยงไว้หาความสุข โดยแลกเปลี่ยนกับความรักและกรงขัง

เวลาผ่านไป ในที่สุดเราก็เข้าใจว่าอะไรคือความสุขของเรา นั่นก็คือการได้ออกจากบ้านไปใช้ชีวิตตามปกติ และพวกมันก็คงคิดอย่างนี้มาตลอดชีวิต

เป็นไปได้ว่ามีอีกหลายคนที่คิดแบบนี้ เป็นไปได้ว่าสัตว์เลี้ยงหลายชนิดจะถูกปลดปล่อยหลังจากนี้ และต่อไปอาจไม่มีงานอดิเรกที่ชื่อว่าเลี้ยงสัตว์ไว้ดูเล่นอีก อย่างน้อยก็ปลากับนก

[ ไปสู่โลกกว้างกันเถอะพวกเรา ]

ภาพโดย M. Maggs จาก Pixabay

*ปก ภาพโดย Peggy und Marco Lachmann-Anke จาก Pixabay

บทความอื่นของf i l e b y N o r