ชีวิตคนเมืองกรุงอย่างเราอะไร ๆ ดูจะเร่งรีบไปหมด การเดินทางก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เรามักจะต้องเผชิญกับสภาวะรีบร้อนแข่งกับเวลา รอรถประจำทางหรือขึ้นรถไฟฟ้า ถ้าได้ที่นั่งก็ดีหน่อย แต่ถ้ายืนก็ยังไม่วายที่จะต้องเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเขี่ย ดูโน่น ดูนี่ จนไม่ได้สนใจกับโลกภายนอกเลย วันนี้ก็เลยอยากจะเสนอทางเลือกใหม่ในการเดินทาง เพื่อเปลี่ยนจากความจำเจ มาเป็นความแปลกใหม่ให้ชีวิตบ้างเรือโดยสารคลองแสนแสบ จำได้ว่าเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วเคยนั่งเรือโดยสารนี้จากท่าผ่านฟ้า ไปถึง มหาวิทยาลัยรามคำแหง เรือจะเป็นเรือหางยาวลำเล็ก หน้ากว้างเรือแค่คนนั่ง 2 คนกำลังดี เวลาจะขึ้น ลง เรือก็จะต้องระวังเรือโคลงเคลงไปมา น่าหวาดเสียว เห็นสาว ๆ ออฟฟิตที่ไปทำงานแถว ๆ ถนน เพชรบุรี นุ่งสั้น ๆ ใส่รองเท้าส้นสูง ส้นตึก กระโดดขึ้น กระโดดลงเรืออย่างคล่องแคล่ว รู้สึกทึ่งกับความคล่องของเธอ ๆ ซะจริง ๆวันเวลาผ่านไป ก็ได้มีโอกาสมาสัมผัสบรรยากาศเก่า ๆ อีกครั้ง คือว่า พอดีมีธุระให้ได้เดินทางจากฝั่งธนไป มหาวิทยาลัย รามคำแหงอีกครั้ง จริง ๆ แล้วจะไปทางรถก็ได้ แต่เลือกทางเรือดีกว่าภาพจากผู้เขียน ครั้งนี้เห็นความเปลี่ยนไปตั้งแต่ ท่าเรือที่ดูมั่นคง มีป้ายแสดงการเวลาเดินเรือพร้อมราคาชัดเจน มีการกำหนดจุดจอดที่แน่นอนไม่สับสนเหมือนเมื่อก่อน ขนาดของเรือก็ใหญ่ขึ้นเป็น 2 เท่าตัว หน้ากว้างเรือ นั่งได้ 4 – 5 คนสบาย ๆ เรือก็มีความยาวมากขึ้น ดูแล้วมั่นคงขึ้นพอเรือออกจากท่าผ่านฟ้าลีลาศ ก็พบว่าสภาพสีน้ำในคลองก็ดูดีขึ้น กลิ่นเหม็นแทบไม่มีเลย ก็จะเห็นพนักงานเก็บค่าโดยสารแต่งตัวทะมัดทะแมงสวมหมวกกันน็อค เสื้อชูชีพสีส้มสด ยืนอยู่ขอบข้างเรือพร้อมกับควงแกว่งเชือกในมือ เหมือนกับคาวบอย ควงเชือกบ่วงบาศ คล้องกับเสาบนท่าเรือ เวลาที่เรือจะเข้าเทียบ ดู ๆ ไปก็เพลินดีเห็นความคล่องแคล่วกระฉับกระเฉงของน้อง ๆ เค้าแล้วชวนให้นึกสนุกตามไปด้วยต้องมาเปลี่ยนเรือที่ท่าประตูน้ำ แต่เสียค่าโดยสารครั้งเดียวนะครับภาพจากผู้เขียน แต่ที่แปลกตาไปมากนั่นคือ พอเลยท่าประตูน้ำขึ้นไปทาง เริ่มผ่าน โรงเรียน และ วัด ก็จะสังเกตเห็น ภาพที่พ่นสีบนผนัง กำแพง รั้วริมสองฝั่งคลอง ซึ่งดูสวย แปลกตามาก ๆ ซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อนในอดีต พอสอบถามพนักงานขับเรือ ซึ่งขับมานานนับสิบ ๆ ปี ว่าภาพพวกนี้มีมานานรึยัง เค้าเหมือนจะใช้เวลานึกอยู่นานพอควร ตอบมาว่ามีนานแล้วเป็นสิบปีแล้ว คงจะเป็นความเคยชินสำหรับเค้าไปเสียแล้ว แต่ยังอุตสาห์นึกออกแล้วยังบอกด้วยว่า บริเวณโรงเรียนย่าน ถนนเพชรบุรี จะมีภาพสวย ๆ เยอะ เพราะมีทั้งชาวต่างชาติ มาสร้างผลงานไว้ นั่นก็แสดงว่าเค้ายังจำติดในใจได้ว่ามีภาพสวย ๆ บริเวณไหนภาพจากผู้เขียนพอผ่านย่านนั้น ก็ได้เห็นแล้วก็รู้สึกว่า สวยงามมาก แต่ที่สวยงามในความคิดของผมนั่นคือ ความมีศิลปะในหัวของเด็กไทย ที่นำมาแสดงออกในทางที่สร้างสรรค์ แล้วความงามที่เกิดขึ้นมากมาย 2 ฝั่งคลอง ตลอดทางที่ผ่านก็เข้าสู่จิตใจ ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา เหมือนได้นั่งชมผลงานจิตรกรรมไปตลอดทาง ช่วยสร้างความสุขไปตลอดทางที่นั่งอยู่ในเรือ เป็นความบันเทิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ผู้คน ต้องขอบคุณ น้องๆ มือกราฟฟิตี้ (Graffiti) ทั้งหลายที่บรรจงสร้างสรรค์ผลงานให้ได้ชมนะครับภาพจากผู้เขียนก็นับเป็นเส้นทางเก่า แต่มีความหมายใหม่ในความคิดที่อยากจะฝากเพื่อน ๆ ให้มาลองเปลี่ยนบรรยากาศดู เผื่อว่าจะช่วยให้วันยุ่ง ๆ ที่น่าเบื่อ กับเส้นทางซ้ำ ๆ เดิม ๆ ได้พบเห็นศิลปะแปลกใหม่บ้าง ก็นับเป็นพลังให้ชีวิตเหมือนกันนะครับท่าเรือใหญ่ ๆ ให้ขึ้น คือ เริ่มที่ท่าเรือ ผ่านฟ้า ประตูน้ำ เพชรบุรี คลองตัน ม.รามคำแหง วัดศรีเรืองบุญ ค่าโดยสารจากผ่านฟ้า ไปถึงรามคำแหง 17 บาท มีเวลาเดินเรือ 5.30 – 20.30 น.