หายไปในกำแพง

ภาพโดย S. Hermann & F. Richter จาก Pixabay

สมัยเมื่อสี่สิบกว่าปีมาแล้ว  เด็กๆมักจะรวมตัวกันเป็นกลุ่มๆเล่นสนุกกันตามประสา  สมัยเมื่อดิฉันเป็นเด็กความบันเทิงก็มีไม่กี่อย่างหรอกค่ะ  ถ้าไม่ชวนกันมาเล่นก็จะดูโทรทัศน์กัน  แต่รายการโทรทัศน์สมัยนั้นก็ไม่ค่อยมีอะไร  สถานีโทรทัศน์จะเปิดปิดเป็นเวลา  พวกเราจึงมีเวลาได้พบปะและชวนกันเล่นสนุกสนานกันเป็นประจำ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสี่สิบกว่าปีมาแล้ว  ตอนนั้นดิฉันอายุได้ประมาณ 8-9 ขวบ   ช่วงวัยนั้นจะเป็นช่วงวัยที่ดิฉันชอบเล่นสนุกกับเพื่อนๆ กลุ่มพวกเราจะมีกันอยู่ประมาณ 6 คน    หลังจากทานมื้อเย็นกันพวกเราก็จะนัดรวมตัวกันในซอยบ้านของดิฉัน  ตามซอยเล็กๆในกรุงเทพฯสมัยนั้นรถราน้อยมาก  ตอนเย็นๆจึงเป็นสวรรค์ของพวกเด็กๆ  พวกเรามักจะยึดพื้นที่บนถนนเป็นสนามเด็กเล่นกันเสมอๆ 

กิจกรรมที่พวกเราจะเล่นอยู่ประจำได้แก่ กระโดดยาง  วิ่งไล่จับ  มอญซ่อนผ้า  ซ่อนแอบและอื่นๆ  แต่คืนนั้นเสียงส่วนใหญ่เสนอเล่นซ่อนแอบกัน ซึ่งเวลาที่เราเริ่มเล่นกันก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์ตกดินแล้ว  มีแสงไฟสลัวๆจากเสาไฟส่องสว่างเป็นระยะๆ  ซอยที่พวกเราอยู่จะเป็นซอยหลัก  ฝั่งขวามือจะเป็นซอยย่อย  ซึ่งในซอยนี้จะมีผู้คนอยู่อาศัยหนาแน่น  แต่จะเป็นซอยตันและมีกำแพงสูงๆขวางอยู่เหมาะแก่การเล่นซ่อนแอบเป็นอย่างยิ่ง

ข้างหน้าที่ดิฉันและผู้ชายคนนั้นยืนอยู่คือกำแพงสูงปลายซอย  ผู้ชายคนนั้นหยุดยืน  หน้าเขาหันเข้าหากำแพง  แล้วจู่ๆก็เดินทะลุกำแพงเข้าไปต่อหน้าต่อตาดิฉัน

ความรู้สึกตอนนั้นคือตกใจสุดขีดที่เห็นคนเดินทะลุกำแพงไปต่อหน้าต่อตา ยืนขยี้ตาเพราะคิดว่าตัวเองตาฝาด พอตั้งสติได้ก็วิ่งออกจากตรงนั้นแบบไม่คิดชีวิต  สมัยนั้นถนนในซอยจะเป็นลูกรัง  พื้นจึงขลุขละเป็นหลุมเป็นบ่อ  ดิฉันสะดุดและล้มลงหัวเข่าแตกเลือดอาบกลับบ้านไป

เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นดิฉันไม่กล้าบอกให้แม่ทราบ  เนื่องเพราะกลัวว่าถ้าเล่าเรื่องทั้งหมดให้ท่านฟังแล้วดิฉันคงไม่มีโอกาสได้ออกมาเล่นสนุกกับเพื่อนๆอีกแน่  และก็คิดว่าถ้าเล่าไปแล้วท่านจะเชื่อหรือเปล่า คงคิดว่าดิฉันจินตนาการตามประสาเด็กๆก็ได้   ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้  ตัวดิฉันเองก็ยังไม่ทราบว่าสิ่งที่ดิฉันได้พบกับตัวเองมันคืออะไร  ดิฉันอาจจะตาฝาดหรือจินตนาการไปเองอย่างที่ผู้ใหญ่ท่านว่าก็ได้  

ภาพโดย Stefan Keller จาก Pixabay

ตั้งแต่บัดนั้นดิฉันเลิกเล่นซ่อนแอบโดยสิ้นเชิง  ผีหรือวิญญาณเป็นอย่างไรดิฉันก็ไม่อาจยืนยันได้  แต่ก็ไม่อาจปฎิเสธได้ว่าสิ่งที่ดิฉันเห็นตอนนั้นมันเหนือธรรมชาติจริงๆ  และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเหตุการณ์ในครั้งนั้นเป็นตัวทำให้ดิฉันเปิดมุมมองใหม่  ว่าจริงแล้วไม่ได้มีโลกของเราแค่เพียงโลกเดียว  แต่เรายังมีโลกคู่ขนานอยู่อีกฟากฝั่งนึงเช่นกัน