How to ขึ้นรถไฟฟ้าด้วยน้ำใจ

การเดินทางในพื้นที่กรุงเทพฯ และปริมณฑล ด้วยระบบขนส่งมวลชน น่าจะเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำของผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองหลวงแห่งนี้ ในทุกวันของการเดินทางไปทำงานและพาลูกไปโรงเรียน คือ การเดินทางด้วยรถไฟฟ้า เพราะเป็นการเดินทางที่สะดวกและรวดเร็วที่สุดของพวกเราค่ะ สถานีรถไฟฟ้าห่างจากบ้านเพียง 900 เมตร เราสามารถปั่นจักรยานมาจอดไว้ข้างสถานีรถไฟฟ้าและจูงมือกันเดินทางต่อได้เลย

// Photo by Sakooclub //

จากการเดินทางด้วยรถไฟฟ้าทุกวัน จึงมีข้อสังเกตบางประการเกี่ยวกับการเดินทาง และอยากนำมาแบ่งปัน “How to ขึ้นรถไฟฟ้าด้วยน้ำใจ” เพื่อให้เพื่อน ๆ ใช้เป็นแนวทางในการขึ้นรถไฟฟ้ากันนะคะ

// Photo by Sakooclub //

• มองทางทุกครั้งที่เข้า - ออกรถไฟฟ้าและลิฟท์โดยสาร เพราะคนจำนวนไม่น้อย จะตั้งใจก้มลงมองโทรศัพท์ในมือของตนเองระหว่างเข้า - ออกรถไฟฟ้าและลิฟท์ ซึ่งลูกชายเราถูกชนกระเด็นบ่อย ๆ  แต่เราไม่ได้โกรธอะไร แค่อยากให้สนใจผู้คนรอบข้างบ้าง ทางเดียวกัน ควรเห็นอกเห็นใจกัน อีกอย่างที่สำคัญคือ เรื่องของความปลอดภัยในการเดินทางของทุกคนด้วยค่ะ
• สะพายเป้ด้านหน้า หลายครั้งที่ถูกลูกชายถูกกระเป๋าเป้ฟาดเข้าที่หน้า เพราะเจ้าของกระเป๋ามองไม่เห็นด้านหลัง กะระยะไม่ถูก จึงเป็นที่มาของความเจ็บนี้ ขอแนะให้นำกระเป๋าเป้ที่ปกติเราใช้สะพายหลังกัน เปลี่ยนมาสะพายด้านหน้าเป็นการชั่วคราวระหว่างเดินทาง เพื่อไม่ให้กระเป๋าไปกระแทกหน้าหรือหลังของผู้โดยสารคนอื่น ๆ นะคะ
• ไม่ยืนพิงเสา เพื่อให้เสามีพื้นที่มากเพียงพอสำหรับเพื่อนร่วมทางคนอื่น ๆ ที่จะได้มีโอกาสจับเสาเพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ล้มในการโดยสารรถไฟฟ้า
• เก้าอี้พิเศษสำหรับบุคคลพิเศษ อย่างคนพิการ คนท้อง คนชรา และเด็ก ซึ่งนับตั้งแต่รถไฟฟ้าสายสีม่วงติดสติ๊กเกอร์สีเลือดหมูชัดเจน ลูกชายเราได้นั่งเก้าอี้เกือบทุกครั้งที่ขึ้นรถไฟฟ้า ซึ่งเรารู้สึกเกรงใจคนที่ลุกให้นั่งมาก ๆ ค่ะ โดยส่วนตัวเราไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่ว่าจะมีคนลุกให้นั่งหรือไม่ เพราะเราจะสอนลูกเสมอว่า ถ้าอยากนั่งต้องตื่นให้เช้ากว่านี้ เพื่อที่ลูกจะได้เข้าใจกติกาง่าย ๆ ในเรื่องการตื่นเช้า และการไม่ได้นั่งเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนสามารถยืนได้จนถึงปลายทาง