อื่นๆ
เพื่อนกันจนวัน . . . ตาย

เพื่อน . . . คำสั้นๆ ที่มีความหมายเกินพรรณนา ฝั่งรากลึกลงในจิตใจ จนยากที่จะลืมเลือน
วันนี้ข้าพเจ้าขอแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงของคนใกล้ตัว เป็นเรื่องราวที่ไม่ถึงกับสยองขวัญ สั่นประสาท ทำให้หวาดกลัว เพราะ เพื่อน . . . ไม่เคยทำร้ายกัน
เรื่องราวมีอยู่ว่า . . . ขณะที่ผมเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผมมีเพื่อนชื่อต๋อย เราสนิทกันมาก เราทั้งคู่ มีนิสัยคล้ายๆกัน สนใจเรื่องเดียวกัน และชอบทำอะไรเหมือนๆ กัน เรารู้จักกันตั้งแต่วันแรกของวันรับน้องที่คณะวิศวกรรมไฟฟ้า และจากนั้นมาเราก็แถบไม่เคยห่างกันเลย มีอะไรก็คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาโดยตลอด ต๋อยเป็นคนมีเหตุผล รักความถูกต้อง มีน้ำใจเสียสละให้กับเพื่อนฝูงเสมอ และนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าเขาคือเพื่อนที่ดีที่สุดของผม
จนมาวันหนึ่งในชั้นเรียนภาคปฏิบัติ มีการทดลองใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า ซึ่งต้องบอกว่ามหาวิทยาลัยที่ผมเรียนแห่งนี้เปิดมานานแล้ว เครื่องมือ เครื่องไม้จึงดูเก่าทรุดโทรมเป็นปกติ และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เครื่องจักรเกิดขัดข้องและช๊อตเข้าไปที่เพื่อนของผม ต๋องตัวชัก ก่อนล้มอย่างแรงลงกับพื้น ทุกคนตกใจมาก พยายามปฐมพยาบาล และสุดท้าย ข่าวร้ายจากโรงพยาบาลก็เดินทางมาบอกผมว่า ต๋องเสียชีวิตแล้ว
Advertisement
Advertisement
คืนงานศพของต๋องวันสุดท้าย บรรยากาศช่างวังเวง ผิดกับวันอื่นๆ ในกลุ่มเพื่อนแถบไม่มีใครพูดคุย หรือส่งเสียงเฮฮากันเหมือนปกติเลย และเมื่อเสร็จพิธีต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้าน ผมลงจากรถโดยสารสาธารณะ และกำลังเดินเข้าซอยบ้าน ซึ่งมีระยะทางประมาณ 2-3 กิโลเมตร ไฟในซอยบางดวงก็ติด บางดวงก็ไม่ติด แต่ที่ติด และได้ยินมาตลอดทางเลยก็คือ เสียงหมาหอน ใจผมเกิดความกลัวขึ้นเล็กน้อย แต่ผมก็ยังเดินต่อไป . . . ต่อไป . . . ต่อไป จนมาถึงจุดหนึ่งที่ผมต้องเลี้ยวขวาตรงทางแยก หางตาผมเหลือบไปเห็น ผู้ชายใส่ชุดสีขาว รูปร่างคล้ายต๋อง ในระยะประมาณ 50 เมตร แต่ผมก็ยังไม่สนใจ และคิดว่าคงเป็นคนแถวนี้แหละ เมื่อผมเดินต่อไปอีกสักพัก ก็รู้สึกว่ายังมีคนเดินตามอยู่ ผมจึงลองหยุดเดินดู เพราะในใจคิดว่าเผื่อเป็นคนรู้จัก จะได้มีเพื่อนเดินด้วย แต่เมื่อผมหยุดเดิน ชายชุดขาวที่อยู่ด้านหลังก็หยุดเดินเช่นเดียวกัน ผมจึงตัดสินใจเดินต่อ และก็หยุดเดินอีก 2 ครั้ง แต่เมื่อผมหยุด ชายชุดขาวก็หยุดเดินเหมือนกันทุกครั้ง ในตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกกลัวมากๆ และอยากเดินกลับถึงบ้านให้เร็วที่สุด เพราะเสียงหมาหอนดูเหมือนจะยิ่งดังขึ้น ดังขึ้น
Advertisement
Advertisement
เมื่อผมเดินกลับถึงบ้าน ผมก็รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำทันที แต่เสียงหมาหอนก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนนั้นผมเริ่มคิดแล้วว่า หรือผู้ชายชุดขาวที่เห็นคนนั้น
" คือไอ้ต๋องวะ "
ผมอาบน้ำเสร็จ รีบเปิดหน้าต่างออกไปดูหน้าบ้าน และภาพที่ผมเห็นตอนนั้น ทำให้ผมนอนไม่หลับไปทั้งคืน เพราะผู้ชายชุดขาว สวมกางเกงขายาวสีดำ กำลังยืนก้มหน้าอยู่บริเวณหน้าบ้าน ผมในตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่า นี่แหละเพื่อนของผม ผมจึงพูดออกไปลอยๆ ว่า " ไอ้ต๋อง ขอบใจมากที่เดินมาส่งกู ไม่ต้องเป็นห่วงกูนะ " หลังจากนั้นไม่นาน เสียงหมาหอนก็ค่อยๆ สงบลง และนอกหน้าตาก็ไม่มีชายชุดขาวอีกต่อไป
ถึงตัวอาจห่างไกล แต่หัวใจไม่เคยลืมเลือน
รักเพื่อนเสมอ . . .
เครดิตรูปภาพ
https://www.tnews.co.th/headshot/300059/มีตรงไหนปลอดภัยบ้างไหมเนี๊ย!!!-ตำรวจเปิดจุดล่อแหลม-เสี่ยงทั่วกรุงเทพฯ-รวมทั้งสิ้น200กว่าจุด-อันตรายภัยรอบตัวเช็คด่วน!!-%28รายละเอียด%29
Advertisement
Advertisement
https://www.youtube.com/watch?v=OY-PvZbg4Z8
https://www.thaigeneratortg.com/
ความคิดเห็น
