อาหาร สิ่งที่แสดงให้เห็นความแตกต่างของการใช้ชีวิตทั้งในด้านวัฒนธรรม อากาศและความเชื่อของประเทศนั้น ๆ ทางฝั่งอเมริกาคนส่วนใหญ่นิยมไข่ดาวเบคอน ไม่ก็คอนเฟลกกับนมเป็นมื้อเช้า ไทยค่อนข้างหลากหลายแล้วแต่ภูมิภาคของจังหวัด แต่ส่วนใหญ่เป็นโจ๊ก ขนมปังกาแฟ ถ้าใครมีเวลาอาจเลือกข้าวแกงเพื่อเติมพลังงานในยามเช้า แต่บทความนี้เราจะมาพูดถึงมื้อเช้าของการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องนี้กันครับหอมกรุ่นอุ่นไอรักมิโสะคัมไป แน่นอนว่าชื่อเรื่องก็บอกใบ้ไว้ชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นการ์ตูนที่เกี่ยวข้องกับอาหารและอาหารนั้นคือซุปมิโสะที่มีไว้เพื่อให้ชาวญี่ปุ่นได้ซดคล่องคอระหว่างที่รับประทานอาหารจานหลัก โดยการ์ตูนเรื่องนี้จะเล่าถึงเซ็นอิจิโร่ เด็กหนุ่มชั้นมัธยมที่แม่ตายตั้งแต่ยังเล็ก ทำให้อาศัยอยู่กับพ่อเพียงแค่สองคน ซึ่งพ่อก็ไม่ได้มีเวลาอะไรให้กับลูกชายสักเท่าไหร่ (อ่านจบเล่มหนึ่งยังไม่มีพ่อปรากฏตัวออกมาเจอลูกสักตอน) ทำให้เซ็นอิจิโร่ต้องอยู่บ้าน กินข้าวเพียงลำพัง เขาจึงหันไปพึงขนมปังจากร้านสะดวกซื้อเพื่อความง่ายในการใช้ชีวิต เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเมื่อยาเอะ เพื่อนร่วมเรียนที่เป็นเพื่อนข้างบ้านได้รับรู้การใช้ชีวิตของเซ็นอิจิโร่เกิดไอเดียอยากดูแลอีกฝ่าย เพราะคำมั่นสัญญาในวัยเด็กได้เข้ามาเจ้ากี้เจ้าการมาทำมื้อเช้าให้เด็กหนุ่มรับประทานถึงบ้านในทุกเช้าและหนึ่งในเมนูที่เธอภูมิใจนำเสนอคือ ซุปมิโสะนี่เอง ทว่าฝีมือของยาเอะเรียกว่าห่วยขั้นเทพยังน้อยไป เพราะเธอไม่รู้ขั้นตอนและกรรมวิธีในการทำซุปมิโสะแม้แต่นิดเดียว ยกตัวอย่างเช่นในตอนแรก ซุปมิโสะที่ยาเอะเลือกทำคือ ซุปมิโสะหอยตลับ แต่เธอไม่รู้กระทั่งว่าต้องแช่หอยเพื่อให้มันคลายทรายที่อยู่ในตัวออกมาก่อนนำไปปรุงอาหารความน่าสนใจจึงเริ่มจากที่ตรงนี้ เมื่อยาเอะไม่รู้วิธีการทำ จึงกลายเป็นเซ็นอิจิโร่ที่บอกวิธีการทำเนื่องจากเขาอยู่คนเดียวบ่อย ๆ ทำให้พอจะมีความรู้ในกระบวนการทำขั้นพื้นฐานพอสมควร เพียงแต่ที่ไม่ทำเพราะขี้เกียจและเน้นสะดวกเข้าว่านี่แหละ ซึ่งขั้นตอนการทำดังกล่าวจะเป็นแบบที่คนอ่านสามารถนำไปทำเองเพื่อรับประทานได้จริง เพราะมีการอธิบายขั้นตอนแบบเข้าใจง่ายให้รู้อย่างชัดเจน จากจุดนี้จะทำให้เราได้เห็นยาเอะที่พยายามทำตาม เรียกได้ว่าเป็นความใส่ใจและความไม่ย่อท้อที่สะท้อนออกมาผ่านภาพกับการเล่าเรื่องได้อย่างดีเยี่ยมของตัวเธอที่มีต่อเซ็นอิจิโร่ ก่อนที่สุดท้ายของตอน ยาเอะจะทำซุปที่เลือกไว้จนอร่อยพร้อมรับคำชมจากเซ็นอิจิโร่เรื่องราวแต่ละตอนจะวนลูปประมาณนี้เลยครับ เรียกได้ว่าเล่าเรื่องตามสูตร แต่ก็ไม่ทั้งหมด บางตอนมีลูกเล่นที่จะให้เห็นว่ายาเอะก็มีฝีมือพอตัวในการทำซุปมิโสะในแบบของเธอเองและถึงทุกตอนจะเน้นการทำอาหาร ทว่านั่นไม่ใช่แก่นทั้งหมดเสียทีเดียวของการ์ตูนเรื่องนี้ เพราะส่วนสำคัญอีกอย่างที่เราจะได้เห็นคือความสัมพันธ์ของสองตัวละครหลักนี้ที่แอบชอบกันและกันอยู่แล้ว เพียงแค่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดเช่นไร ทั้งสองจึงได้ใส่ใจกันและกันเพื่อเป็นการบอกความรู้สึกทางอ้อมของตนในส่วนของลายเส้นสวยเรียบ ไม่รก การวาดสีหน้าท่าทางรีแอคชั่นต่าง ๆ น่ารักมาก โดยเฉพาะในส่วนของมุกตลกมีจังหวะที่ดีจนอดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อได้อ่าน การลำดับภาพทำได้ดีเข้าใจง่ายการ์ตูนเรื่องนี้ตีพิมพ์และจัดจำหน่ายโดยห.ส.น. วิบูลย์กิจการพิมพ์ ปัจจุบันมีฉบับรวมออกมาแล้วห้าเล่ม ราคาเล่มละเจ็ดสิบบาท หากซื้อแบบ E –Book จะอยู่ที่ราคาเล่มละห้าสิบห้าบาทเท่านั้น ความรู้สึกหลังอ่าน เรื่องนี้จัดได้ว่าเป็นเรื่องที่ดีถ่ายทอดความรู้ด้านอาหารที่นำไปใช้ได้จริง ทว่าในแง่ที่คนอ่านเป็นคนไทย อาจไม่ช่วยอะไรเพราะวัตถุดิบส่วนใหญ่เป็นของญี่ปุ่นซึ่งอาจหาได้ยากลำบากในไทย หรือถึงหาได้ก็อาจจะมีราคาสูง ที่สำคัญซึ่งอาจนับเป็นข้อด้อยที่ชัดเจนคือ เรื่องนี้เน้นแค่ซุปมิโสะเท่านั้น ไม่มีอาหารหลักจานใดที่มาอธิบายวิธีทำให้ได้เห็นเลย ในส่วนของความรักอบอุ่น มีมุกตลกเล็ก ๆ แต่ก็ผ่านแล้วผ่านเลย ไม่ถึงขนาดทำให้ประทับใจสุดซึ้งจนเรียกน้ำตาได้ แค่อาจจะเรียกรอยยิ้มเล็ก ๆ เท่านั้นสรุปรวม ผมมองว่าเหมาะกับคนอ่านที่ชอบเรื่องรักโรแมนติกและชื่นชอบอาหารญี่ปุ่น หากใครมีสองสิ่งนี้รับรองอ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขแน่นอนครับ