อีกหนึ่งหนังดราม่าพลังหญิง ผลงานการกำกับของ เจสัน ไรต์แมน(Juno) ที่ครั้งนี้ยังกลับมาเล่นประเด็นของคุณแม่ อีกครั้ง จากก่อนหน้านี้ที่เป็นคุณแม่วัยวัย แต่ครั้งนี้เป็นคุณแม่รุ่นใหญ่ ที่ได้ ชาร์ลิซ เธียรอน มาร่วมแสดงนำ หนังจะเล่าเรื่องราวของ มาร์โล(ชาร์ลิซ เธียรอน) คุณแม่ที่พึงคลอดลูกคนที่ 3 ซึ่งหลังจากนั้นชีวิตของเธอก็กลายเป็นคุณแม่ ที่วุ่นกับการดูแลลูกทั้งสาม จนไม่มีเวลาหาความสุขให้กับตัวเอง จนกระทั่งเธอได้พบกับ ทัลลี(แมคแคนซี่ เดวิส) พี่เลี้ยงสาววัย 20 กลางๆ ที่เธอได้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตของ มาร์โล ให้กลับมามีความสุขอีกครั้ง สำหรับ Tully ไรต์แมน ยังคงสามารถเล่าเรื่องราวชีวิตของผู้หญิงที่เป็นแม่คน ให้ออกมาน่าติดตาม ไม่แพ้ของ Juno เพียงแต่หนังได้เปลี่ยนประเด็น หันมาเล่าเรื่องผ่านตัวละครที่เป็นผู้ใหญ่แทน พร้อมตัดความเป็นหนัง Coming of Age ออกไป และพาเราไปสำรวจภาวะอาการซึมเศร้าหลังคลอดของผู้หญิงแทน ซึ่งสิ่งที่น่าชื่นชมคือ ไรต์แมน ที่เป็นผู้กำกับชายของหนัง กลับยังสามารถถ่ายทอดอารมณ์ ความรู้สึกของผู้หญิง ออกมาได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะใน Tully ที่ดูเหมือนว่าหนังจะมีความเป็นผู้หญิงมากกว่า Juno หลายเท่าช่วงแรกหนังได้นำเสนอความลำบาก ความเหนื่อย ทุกข์ทรมาน ของคนเป็นแม่ที่ต้องรับภาระเลี้ยงดูลูกของตัวละคร มาร์โล ที่ดูแล้วชวนสงสาร ทรมาน และทำให้เราเข้าใจความรู้สึกของตัวละครนำ ก่อนที่หนังจะพาเรา และเธอ ไปผจญภัย พบเจอเรื่องราวต่างๆ เพื่อก้าวผ่านช่วงเวลาที่น่ากระอักกระอ่วนนี้ ในช่วงองก์สอง ขณะเดียวกันหนังได้ค่อยๆ ถ่ายทอดความสัมพันธ์ระหว่าง มาร์โล และ ทัลลี ที่เป็นหัวใจหลักของเรื่อง และในองก์สาม ที่เป็นการทิ้งท้ายเรื่องราวทั้งหมด ที่ให้อารมณ์หวาน ปนขม ไม่น้อยหนังถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดออกมาได้สมจริง เหมือนว่าเรากำลังได้ดูชีวิตจริงของคนๆ หนึ่ง แต่กระนั้น หนังกลับทำออกมาได้น่าติดตาม และมีการเล่าเรื่องที่น่าลื่นไหลตลอดทั้งเรื่อง ทั้งนี้ต้องขอชื่นชมให้กับการแสดงของ ชาร์ลิซ เธียรอน ที่ถ่ายทอดบทความเป็นแม่ออกมาได้เป็นธรรมชาติมาก นอกจากการที่เธอจะสละหุ่นเซ้กซี่ ให้กลับมามีรูปร่างไม่ต่างจากตอนที่เธอแสดงหนัง Monster (2003) แล้ว นอกจากนี้เธอยังสามารถเข้าถึงบทบาท ทั้งพาร์ทดราม่า อบอุ่น ได้อย่างน่าชื่นชม ในขณะที่เคมีการแสดงระหว่าง เธียรอน และแมคแคนซี่ เดวิส เอง ก็เข้ากันลงตัว จนเป็นอีกหนึ่งความประทับใจสำคัญของหนังเรืองนี้Tully นับว่าเป็นอีกผลงานที่ยังการันตีผีมือของ เจสัน ไรต์แมน ว่าลีลาการกำกับ ที่เข้าถึงอารมณ์ของผู้หญิงของเขานั้น ยังคงฝีมือไม่ตก ที่น่าเชิดชูคือในเรื่องนี้ เขาสามารถดึงพลังการแสดงที่ยอดเยี่ยมของ ขาร์ลิซ เธียรอน ได้อีกครั้ง ทำให้หนังเรื่องนี้ เป็นอีกหนึ่งหนังดราม่าพลังหญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดของ ทศวรรษนี้เลยก็ว่าได้ ขอขอบคุณรูปภาพจาก https://www.imdb.com/