ไปเดินที่เยาวราชก็หลายครั้ง เพราะเป็นย่านที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นสำคัญแห่งหนึ่งของกรุงเทพฯ เช่น ร้านขายทอง ร้านอาหาร วัด ศาลเจ้า ร้านขายปลีกสินค้าต่าง ๆ ส่วนใหญ่ที่ไปคือไปเสพความเป็นชุมชนเก่าแก่ ซื้อของ และกินข้าว อาหารของที่นี่ขึ้นชื่อ อร่อย ปรุงสดใหม่ ทานร้านไหนก็ได้ มีทั้งสตรีทฟู้ดและอาหารระดับภัตตาคารวันหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนเข้าไปที่ วัดไตรมิตรวิทยาราม วรวิหาร เพื่อไปกราบพระพุทธมหาสุวรรณปฏิมากร (หลวงพ่อทองคำ) สังเกตว่าบริเวณชั้น 2-3 ของพระมหามณฑป ได้จัดแสดงเป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับประวัติของหลวงพ่อทองคำและประวัติของเยาวราช เมื่อเข้าไปชมข้างในแล้ว ทำให้ผู้เขียนมีความประทับใจมาก เป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับวัติศาสตร์ชุมชนที่ดีมากแห่งหนึ่งและได้กลับไปชมอีกหลายครั้งภายใน ศูนย์ประวัติศาสตร์เยาวราช (Yaowarat Chinatown Heritage Center) นอกจากจะจัดแสดงข้อมูลประกอบรูปภาพเพื่อบรรยายเช่น พิพิธภัณฑ์อื่น ๆ ทั่วไปแล้ว ยังได้มีรูปปั้นวิถีชีวิตของชุมชน ทั้งขนาดเท่าของจริงและขนาดจำลอง พร้อมเสียงประกอบสมจริง เช่น สภาพใต้ท้องเรือสำเภาที่ชาวจีนได้เดินทางมาสู่ประเทศไทยเพื่อทำการค้าขาย การสร้างชุมชนชาวจีน ที่มีศาลเจ้า ร้านขายของจีน โรงงิ้ว โรงพยาบาล โรงรับจำนำ โรงแรม สถานที่ส่งเงินกลับไปให้ครอบครัวที่เมืองจีน ซึ่งทำให้ผู้เข้าชมสามารถมีส่วนร่วมถ่ายรูปกับการจัดแสดงของพิพิธภัณฑ์ได้รัชกาลที่ 1 ทรงโปรดให้ย้ายชุมชนชาวจีนแต้จิ๋วจากในเขตกำแพงเมืองกรุงธนบุรี มาอยู่ที่บริเวณสำเพ็งในสมัยรัชกาลที่ 5 ทรงโปรดให้ตัดถนนเยาวราช ผ่านชุมชนชาวจีนที่อาศัยอยู่มาก่อน ทำให้มีลักษณะคดเคี้ยวไปตามบ้านเรือนของชุมชน จนเป็นรูปคล้ายตัวมังกรเป็นเวลากว่าร้อยปี ที่เยาวราชเป็นแหล่งค้าขายที่สำคัญแห่งหนึ่ง ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตั้งแต่เริ่มก่อสร้างจนถึงปัจจุบันใครที่สนใจประวัติศาสตร์ของย่านเยาวราชแนะนำให้ไปที่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ ซึ่งอุดมไปด้วยความรู้ต่าง ๆ มากมาย และมีคำตอบว่าทำไมคนไทยเชื้อสายจีน ที่เป็นเจ้าสัวต่าง ๆ ถึงได้ประสบความสำเร็จกันมากขอขอบคุณข้อมูลอันทรงคุณค่า จากศูนย์ประวัติศาสตร์เยาราช วัดไตรมิตรวิทยาราม วรวิหารถ่ายภาพโดยผู้เขียน