ผู้หญิงผมยาวคนนั้นเล่นเบสฉันไม่ใช่คนหลงรักผู้หญิง แต่ร่างผอมสูง ผมยาว-สะบัดเบาๆ ก้มหน้าอยู่กับเบสทำให้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ หญิงสาวผู้ไม่สบตาคนดู ทุ่มใจไปที่เบสในมือ ปิดกั้นโลกไว้ด้วยเสียงเพลง นั่นเป็นครั้งแรกที่เห็นเธอ –ในร้านเล็กย่านถนนสาทร-- Jam ในงานเปิดตัวรวมเรื่องสั้น วันหนึ่งความทรงจำจะทำให้คุณแตกสลาย ของ จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท (ภายหลังกลายเป็นนักเขียนซีไรต์หญิง) สำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรมผู้จัดงานได้เชิญวงดนตรีเล็กๆ วงหนึ่งมาร่วมเปิดตัว เพลงของวงมีสารที่ไปด้วยกันกับเรื่องสั้นในเล่ม--ใครสักคนบอก Harmonic Distortion ชื่อวง หญิงสาวผมยาวมือเบสคนนั้นชื่อพิงค์ และอีกหมวกหนึ่งของเธอ คือนักแปล ในนามจริงที่ชื่อ อรจิรา โกลากุล –นักร้องนำควบตำแหน่งกีตาร์เป็นชายหนุ่มหน้าคมเข้ม ชื่อดรีม บดินทร์ บัวหลวงงาม อีกสองคนคือ รัฐพล ตรีรัตน์ -กีตาร์ และ ชาติวุฒิ เจิมธเนศ –กลอง อะไรที่บอกว่าสารของเพลงเหมือนกับสารของ วันหนึ่งความทรงจำจะทำให้คุณแตกสลาย --ใช่ ชีวิตมันแตกสลายเสมอ ความทรงจำฆ่าเรา แต่เราก็เยียวยาตัวเราเองด้วยการเขียนมันออกมา แสดงมันออกมาในรูปแบบใหม่ๆ จากความทรงจำที่กัดกินกลายเป็นภาพเขียน เรื่องสั้น บทกวี และเพลง ความเจ็บปวด น้ำตา และแตกสลายนั้นดีเสมอ ดีเสมอเมื่อเราเสพความเศร้าอีกครั้ง กรีดลงไปสิ ทิ่มแทงได้อีก เจ็บได้อีก จะกลัวอะไร คืนวันนั้นฉันได้รู้จักเพลง “สูญ” “ทุกสิ่งเก็บไว้ข้างในตัวฉัน ในความเงียบนั้นคือบทกวี” เสียงของดรีมก้องวนในหัว--- Harmonic Distortion อัลบั้มแรก Forgetten Dream อยู่ในมือมาหลายวันแล้ว การฟังเพลงขึ้นกับความรู้สึก บางเวลา เพลงบางเพลงอาจจะเสียดแทงเหลือเกิน ทั้งที่เมื่อก่อนหน้านั้นสามเดือนยังไม่รู้สึกอะไร เปิดอัลบั้มด้วย HD Anthem ดนตรีล้วน-เปิดด้วยเสียงกีตาร์กลิ่นกรันจ์ตบตามด้วยเบส หน้าของสาวเท่คนนั้นปรากกฏในหัว เพลงเปิดล่องลอย เหมือนท่วงท่าของเธอยามสะบัดผม แล้ว “ลืมฝัน” ก็ขึ้นมา สำเนียงจังหวะ กลองขัดๆ ตามสไตล์สายอัลเตอร์เนทีฟร็อค น่าจะเป็นเพลงที่เป็นตัวของวงมากที่สุด มันไม่แปลกถ้าจะย้อนคิดไปถึงยุคของ “อรอรีย์” อยากลุกขึ้นเต้นเบาๆ เหวี่ยงแขนขาหมุนตัวอย่างอิสระ นั่นสินะ นั่นคือเพลงล่ะ ถ้าคุณฟังเพลงแล้วไม่รู้สึกอยากเคลื่อนไหวอะไรคุณคงเป็นคนเศร้าที่สุดกระมัง ใช่ล่ะ “ความเหน็บหนาว” ขึ้นมาพอดี เพลงเศร้าที่มีเสียงกีตาร์แกว่งๆ ยังเศร้าไม่สุดหรอกนะ สำหรับฉันมันเป็นความเศร้าที่ยังมีเพื่อนให้ระบาย “ความทรงจำ” ขึ้นมาทำให้นึกถึงวันเก่าๆ ดูเหมือนความทรงจำนี้ดีเสมอ มีกำลัง มีพลังบวกให้แม้ในยามที่รู้สึกเดียวดาย เพลงที่ชอบที่สุดกลับเป็นเพลง “โกรธ” “เวลาที่เหลือคือความว่างเปล่า แก้วเปล่าใบนี้มีแต่รอยร้าว แล้วแตกไป ที่สุดก็รู้ ไม่มีทางใด อยากทำลายความโกรธนี้ให้จางหาย” เป็นความโกรธที่ไม่เกรี้ยวกราด สะท้อนเข้าไปข้างใน ถามหัวใจของงตัวเอง สงบ และเข้าใจ ด้วยดนตรีที่ฟังเพลินๆ นั่นล่ะ เหมือนนั่งคุยกับเพื่อนเพื่อนที่เป็นเสียงดนตรี รัก--ฉันรักการมีเพื่อนใน “Suicidal Dream” เล่าถึงความเจ็บปวด “ฉันรู้สึกเจ็บปวดข้างใน แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ใจของฉันสงบลง คือออกจากสิ่งที่วุ่นวาย ฉันอยากขอบคุณ แต่ปล่อยฉันอยู่คนเดียว” นี่มันฉันนั่นล่ะ กำลังคุยกับฉันสินะ--ฉันพูดกับเสียงเพลงโดยเพลงทั้งอัลบั้มเจือไปด้วยเสียงของความเจ็บปวดลึกๆ ข้างใน ความโดดเดี่ยว ความทรงจำบางอยางที่ยังคงกัดกินเราเสมอ แต่นั่นล้วนผ่านการคิดและคลี่คลายออกมาเป็นเพลง ที่เหมือนเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่ต้องพูดอะไรให้มาก ปล่อยให้ท่วงทำนองไหลหลาก ตบบ่าเบาๆ ว่าเราเข้าใจนายนะ--- อือ ฉันยอมรับว่ากำลังเจ็บปวด และดีใจที่คนเข้าใจ เพลงทั้งหมดเขียนเนื้อร้องโดยดรีม มีบางเพลงที่พิงค์ร่วมแต่งด้วยสำหรับนักฟังที่ยังคงหลงใหลสไตล์อัลเตอร์เนทีฟร็อค ที่นับวันจะไม่ค่อยมีเพลงใหม่ๆ วงใหม่ๆ Harmonic Distortion เป็นวงที่ยังมั่นคงในการทำเพลงแนวนี้สำหรับคนเศร้าๆ อัลบั้มนี้ก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆและสำหรับฉัน--หญิงสาวผมยาวคนนั้นเอาหัวใจของฉันไปเสียแล้ว ------------------------------------by ลิปสติกสีลิลิธ----------------------------------เครดิตภาาพถ่าย ภาพเปิด Harmonic Distortion อัลบั้ม Forgetten Dream : ลิปสติกสีลิลิธถ่ายภาพภาพที่ 1 พิงค์ ในงานเปิดตัวหนังสือวันหนึ่งความทรงจำจะทำให้คุณแตกสสลาย ลิปสติกสีลิลิธถ่ายภาพภาพที่ 2 Harmonic Distortion อัลบั้ม Forgetten Dream ในมือผู้เขียน : ลิปสติกสีลิลิธถ่ายภาพภาพที่ 3 Harmonic Distortion อัลบั้ม Forgetten Dream : ลิปสติกสีลิลิธถ่ายภาพภาพที่ 4 เพลงโกรธ : ลิปสติกสีลิลิธถ่ายภาพภาพที่ 5 ปกหลังของอัลบั้ม : ลิปสติกสีลิลิธถ่ายภาพ