ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่นชอบเกี่ยวกับการถ่ายภาพมาก ฉันชอบเวลาที่ฉันได้เห็นรอยยิ้ม เห็นปฏิกิริยาท่าทางของคน หรือแม้แต่สิ่งเล็กๆน้อยๆ ฉันก็มักจะถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึก เวลาที่ได้กลับมาดูมันทำให้ฉันหวนนึกถึงช่วงเวลานั้นเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ที่เคยไป รวมทั้งผู้คนต่างๆมากมายที่ฉันเคยเจอ ส่วนใหญ่ภาพที่ฉันถ่ายจะเป็นโทนภาพแนวขาวดำ หลายครั้งฉันเคยสงสัยว่าแล้วทำไมล่ะ ถึงต้องเป็นภาพขาวดำ? เพราะเวลาที่ฉันได้ถ่ายภาพด้วยแนวขาวดำ มันทำให้ฉันได้สัมผัสถึงบางอย่างความรู้สึกมันต่างออกไปจากสิ่งที่ฉันเคยได้ถ่าย ฉันชอบมันอย่างบอกไม่ถูก ฉันบันทึกภาพของเรื่องราวต่างๆด้วยกล้องโทรศัพท์ หรือไม่ก็กล้องถ่ายรูปตัวโปรดของฉัน ภาพนี้เกิดขึ้นขณะที่ฉันกำลังลงบันไดเลื่อนกับเพื่อน ฉันได้สังเกตุเห็นผู้คนมากมาย บางคนก็มีหน้าที่การงานแตกต่างกันไป บางคนก็เป็นนักเรียนนักศึกษาที่อยู่ในช่วงวัยเดียวกับฉัน วัยทำงาน อื่นๆแตกต่างกันไป ฉันเดินถ่ายรูปมาเรื่อยๆ ก็มาหยุดพักที่ตรงใต้ต้นไม้ นักท่องเที่ยวตรงนี้มีแต่ชาวต่างชาติ กำลังใช้เวลาไปกับการนอนอาบแดด ที่ตรงนี้วิวดีมากๆ สามารถมองเห็นจุดชมวิวอื่นๆได้กว้างมาก และก็ค่อนข้างเงียบสงบ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลองนั่งชิงช้าสวรรค์คนเดียวมันเป็นความรู้สึกที่ว่างเปล่า แต่กลับทำให้ฉันได้คิดอะไรได้หลายๆอย่าง มันเหงา แต่ภายใต้ความเหงาฉันกลับรู้สึกอุ่นใจมาก หรือบางทีแล้วชีวิตของเรานั้นอาจไม่ได้ต้องการความหวือหวา ขอเพียงแค่พื้นที่เล็กๆที่ทำให้เราอบอุ่นใจได้ก็พอ. ภาพนี้ถูกถ่ายเมื่อตอนฉันได้มีโอกาสไปเที่ยวที่เชียงใหม่ อากาศอบอุ่นมาก แดดไม่ร้อนจนเกินไป บ้านเรือนหลายหลังถูกสร้างออกแบบมาอยู่ใกล้ๆกัน ช่างแตกต่างจากบ้านเรือนในสังคมเมือง ที่ให้ความรู้สึกวุ่นวาย ผู้คนต่างรีบเร่งในการใช้ชีวิต หรือบางทีฉันก็ควรมาใช้ชีวิตแบบนี้บ้างดีนะ... ภาพสวนสนุกยามเย็น ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเหมือนตอนเช้าๆ นั่นทำให้ฉันกับเพื่อนได้เล่นเครื่องเล่นต่างๆ แบบไม่ต้องเสียเวลารอคิวเลย สวนสนุกที่กว้างแต่กลับมีเพียงแค่ฉันกับเธอ วิวมุมสูง อากาศที่เย็นสบาย ผู้คนที่ไม่ค่อยหนาแน่นเท่าไหร่ ทำให้ฉันได้เห็นภาพวิวทิวทัศน์ได้แบบเต็มที่ ฉันมองดูรอบๆพื้นที่นั้นที่พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นทะเล และมีเรือของนักท่องเที่ยว และผู้คนที่เดินทอดน่องอยู่บริเวณริมชายหาด