ปัจจุบัน สุนัขจรจัดเป็นปัญหาที่ค่อนข้างสำคัญในกรุงเทพมหานคร อย่างที่หลายๆ คนทราบกัน สุนัขจรจัดสามารถสร้างปัญหาด้านสุขอนามัยขึ้นได้ง่ายๆ ไม่ว่าจะเป็นความสกปรกที่เกิดจากการขับถ่าย หรือจะเกิดจากการหาอาหารที่สามารถรบกวนมนุษย์ทั่วๆ ไปได้ และที่สำคัญที่สุดคือโรคพิษสุนัขบ้า ซึ่งสามารถติดต่อแพร่เชื้อระหว่างสุนัขจรจัดได้ไม่ยาก และเมื่อคนได้รับเชื้อ หากไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้องก็จะเสียชีวิตลงได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้น ภัยของโรคพิษสุนัขบ้าอันเกิดจากสุนัขจรจัดจึงถือเป็นอันตรายที่สามารถคุกคามประชาชนทั่วไปได้โดยง่าย หากไม่ได้รับการควบคุมและจัดการที่เหมาะสม ปัจจุบันในกรุงเทพมหานคร มีสุนัขทุกประเภท (ทั้งจรจัดและไม่จรจัด) อยู่ทั้งสิ้นเกือบหกแสนตัว ส่วนที่เป็นสุนัขจรจัดอยู่ที่ 140,000-160,000 คน แต่สถานที่ๆ สามารถนำสุนัขมาดูแลและรองรับชีวิตเหล่านี้ได้ มีเพียง 2 แห่งเท่านั้น ได้แก่ศูนย์พักพิงสุนัขประเวศ ที่สามารถรับรองสุนัขได้ 1,000 ตัว และศูนย์พักพิงสุนัขที่จังหวัดอุทัยธานี ที่รับรองสุนัข 8,000 ตัว ซึ่ง ณ ตอนนี้ในขั้นต้น ทางกรุงเทพมหานครกำลังหาแนวทางแก้ปัญหาสุนัขและแมวจรจัดที่อยู่ภายในพื้นที่กรุงเทพฯ ในระยะยาว นอกเหนือจากการร่วมมือกับองค์กรและกลุ่มคนรักสัตว์ ที่พยายามทำหมันสุนัขและแมวอย่างต่อเนื่อง และลงทะเบียนสัตว์จรจัดทั้งหมดเพื่อให้ทราบจำนวนที่แน่นอน ซึ่งจะมีส่วนช่วยให้จำนวนสัตว์จรจัดลดลงได้ แต่การพยายามควบคุมจำนวนสุนัขโดยการทำหมันไปเรื่อยๆ ก็ไม่ใช่ทางออกเสียทีเดียว เพราะแน่นอนว่าการปลูกฝังให้ผู้เลี้ยงสัตว์เข้าใจถึงผลที่จะตามมา หากว่าวันหนึ่งพวกเขาเกิดเบื่อสัตว์ที่เลี้ยงอยู่ และแก้ปัญหาแบบมักง่ายโดยการนำเอาสัตว์เลี้ยงของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นสุนัขหรือแมวไปปล่อยทิ้งในที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นที่สาธารณะอย่างข้างถนนหรือสถานที่รกร้าง หรือว่าจะเป็นตามวัด การปลูกฝังแนวคิดที่ถูกต้องแก่ผู้เลี้ยงสัตว์ หรือก็คือการรณรงค์ให้เจ้าของสัตว์เลี้ยงมีความรู้สึกรับผิดชอบมากขึ้น ซึ่งจะต้องรณรงค์ผ่านสื่อทุกสื่อเพื่อให้เข้าถึงผู้เลี้ยงสัตว์อย่างแท้จริง เคยมีแนวคิดถึงการลงทะเบียนสัตว์เลี้ยงที่มีเจ้าของด้วย คือการทำเอกสารที่ระบุว่าในแต่ล่ะบ้านมีสัตว์เลี้ยงอะไรบ้างและมีจำนวนเท่าไหร่ และต้องมีการอัพเดตจำนวนและประเภทของสัตว์เลี้ยงอย่างต่อเนื่อง แน่นอนว่าหากช่วยให้ผู้เลี้ยงสัตว์มีความรับผิดชอบมากขึ้น โดยที่ไม่มีขั้นตอนอะไรยุ่งยากมาก ไม่ต้องเสียค่าดำเนินการใดๆ เหมือนที่เคยมีข่าวว่ารัฐบาลอาจจะเก็บเงินกับเจ้าของสัตว์เลี้ยง (แค่ยืนยันว่าแต่ล่ะคนมีสัตว์เลี้ยงในการดูแลเท่าไหร่) ก็อาจจะช่วยให้ลดการนำสุนัขหรือแมวไปทิ้งมากยิ่งขึ้น