cr. unsplash เสียงกรีดร้องที่ทำให้รู้สึกถึงความทรมาณ ควาทุกข์ทน จากท่อนแรกของ เพลง ไม่มีสังคม บทเพลงของ พราย ปฐมพร นักร้อง นักแต่งเพลง ที่บุกเบิกดนตรี อัลเทอร์เนทีฟ ในไทยยุคแรก ๆ หลายคนอาจจะไม่รู้จัก หากบอกว่าเขาคือเจ้าของเพลง ก่อน ที่ โมเดิร์นด๊อก นำมาร้องก็คงจะพอมีคนร้องอ๋อกันบ้าง เพลง ไม่มีสังคม ถูกเผยแพร่ในปี 2540 ในอัลบั๊มปกเหลือง เนื้อหาที่สะท้อนจากก้นบึงของหัวใจ ผ่านการคิดการเขียนการใส่ทำนอง ซึ่งหากคุณไม่เคยฟัง อยากแนะนำให้ฟัง เพลงนี้มันสื่อถึง โรคซึมเศร้า ได้ชัดเจนแม้ว่าในตอนแรกที่ฟังตั้งแต่เพลงออกมาใหม่ ๆ เราเข้าใจความหมายว่ามันสื่อถึง ความโดดเดี่ยว ความเดียวดาย การแปลกแยก แต่ผ่านมา 20 ปีกับการเดินทางของชีวิตที่เจออะไรมากมาย กับตอนนี้ที่ต้องใกล้ชิดกับคนป่วยซึมเศร้า ทำให้เรามองเพลงนี้ในอีกมุมหนึ่งอย่างเข้าใจมากขึ้น cr. unsplash นั่นเป็นเพราะชีวิตเราเปลี่ยน ต้องตัดหลาย ๆ อย่างออกจากชีวิตเพื่อเขา ทุกอย่างเหมือนเริ่มจากศูนย์ ในการดูแลคนป่วย หวาดระแวงว่าเขาจะทำร้ายตัวเองไหม เขาจะหายไหม คนรอบข้างที่ไม่เข้าใจคนป่วย ไม่เข้าใจเราว่าทำไมถึงเลือกคนป่วยมากกว่าตัวเอง ตอนแรกเหมือนหาทางออกไม่เจอ ไม่มีใครจะคอยนำทาง มีแต่คอยซ้ำเติม คนป่วยก็อาการไม่คงที่ บางช่วงท้อมากจนคิดว่าตัวเองควรหาหมออีกคนไหม แต่ในขณะเดียวกันเราก็พยายามเข้มแข็ง เพราะถ้าไม่มีเราเขาก็อยู่ไม่ได้ และมีอีกหลายชีวิตที่ต้องดูแล นั่นทำให้เราต้องปล่อยวาง ปลงได้กับทุกอย่าง ไม่คิดมากทุกข์ก็ไม่ร้อนรน สุขก็ไม่เหลิง มีสติให้มากที่สุด ทำแต่ละวันให้ดีที่สุด มีความสุขง่าย ๆ กับสิ่งรอบ ๆ ตัว 2 ปีกว่ากับความพยายาม ทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้น แล้ววันหนึ่งก็มีโอกาสได้กลับมาฟังเพลงนี้อีกครั้ง มันทำให้เราเข้าใจอะไร ๆ มากขึ้นกว่าเดิมเมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตตัวเองก็เคยสับสน มองคนป่วยเขาเองก็พยายามที่จะสู้กับสิ่งที่เป็น พยายามที่จะอยู่ มันก็เหมือนกับที่เพลงนี้สื่อออกมา cr. unsplash *** ฉันมองขอบฟ้าไกล ฝูงนกบินร่อน มองหมู่ภมร เคลียเคล้าดอกไม้ ฉันอยู่ที่ใด ฉันไม่เข้าใจ ทำไมจึงรู้สึกแสนทุกข์ตรม มองหมู่ผู้คน ดูเขาเริงร่า ความสุขที่เห็น เต็มเปี่ยมหัวใจ ฉันไม่เข้าใจ ใยฉันร้องไห้ ท่ามกลางผู้คนมากมาย ***เนื้อร้องที่บอกถึง อารมย์ ความรู้สึกที่อ้างว้าง โดดเดี่ยวเดียวดาย การถูกขังในวังวนของจิตใต้สำนึก ที่ถูกกดทับจากสิ่งล้อมตัว ความอึดอัดในจิตใจ นี่คือสิ่งที่คนเป็นโรคซึมเศร้ามักจะรู้สึก ทำไมเราถึงรู้เพราะคนใกล้ตัวเรามีความรู้สึกแบบนี้จริง ๆ cr. unsplash *** ฉันไม่มีสังคม ทุกคนเหมือนไม่มีใครต้องการ โอ้เหมือนวันวาน เหมือนวัยเด็กที่ทรมาน ถูกทอดทิ้ง ความสุขแสนไกลดั่งคนละโลกเฝ้ามองพวกเขา สุดเหงาวิญญา ฉันหลั่งน้ำตา พวกเขาหัวเราะร่า เหมือนรอให้ฉันบ้า ***ความเก็บกด คือสิ่งที่อยู่ในเนื้อเพลงท่อนนี้ ในขณะที่เพื่อนรอบตัว ครอบครัว มีความสุขใช้ชีวิตปรกติ แต่ความรู้สึกของคนป่วยซึมเศร้า มันไม่ใช่ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีดำ ร้องไห้ได้กับเรื่องเล็ก ๆ แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เกรี้ยวกราดพร้อมระเบิดหากโดนจุดชนวน อารมย์แปรปรวนจนถูกมองว่าบ้า นั่นคือความจริงcr. unsplash *** ฉันไม่มีสังคม ถึงล้มไม่ต้องการใครฉุดดึง แต่จะไป จะไปให้ถึงดวงดาวแสนไกลด้วยใจอดทน ฉันไม่มีสังคม ทุกคนเหมือนไม่มีใครต้องการ โอ้เหมือนวันวาน เหมือนวัยเด็กที่ทรมาน ถูกทอดทิ้ง ฉันไม่มีสังคม ถึงล้มไม่ต้องการใครฉุดดึง แต่จะไป จะไปให้ถึงดวงดาวแสนไกลด้วยใจอดทน *** ความรู้สึกที่อยากหลุดจากความโดดเดี่ยว ถึงแม้ว่าจะมีคนอยู่รอบตัว แต่ไม่มีใครเข้าถึงสิ่งที่อยู่ในใจ ไปให้ถึงดวงดาวแสนใจด้วยใจอดทน หากมองในด้านลบมันคือการจบทุกอย่างในจิตใจด้วยทางที่ไม่ถูกไม่ควรในครรลองของสังคม แต่ใครจะรู้ว่าแต่ละคนคิดแบบไหน จิตใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง หากมองในด้านบวกคือความพยายาที่จะต่อสู้กับความรู้สึกด้านลบในจิตใจที่จะผ่านความมืดมิดในใจให้ได้ cr.screenshot youtube เพิ่มเติมท้ายเรื่องเพลง ไม่มีสังคม อาจจะฟังแปลกหู เนื้อหาเข้าใจยาก แต่ทุกคำร้องของเพลง มันคือเบื้องลึกที่มืดดำในจิตใจใครหลาย ๆ คนหากจะบอกว่ามันเป็นบทเพลงแห่งความซึมเศร้าก็คงจะไม่ผิดนัก แต่เราก็ไม่รู้ว่าตอนที่ พราย ปฐมพร แต่งเพลงนี้เขารู้สึกอย่างไร แต่ที่แน่ ๆ คือเพลงของ พราย ปฐมพร ไม่เคยตกยุค แม้ว่าเนื้อหาจะเข้าถึงยากแต่หากเปิดใจฟัง คุณจะพบกับความหมายในหลาย ๆ มุมที่ซ่อนอยู่ในบทเพลงหลาย ๆ เพลงสะท้อนชีวิตคนในยุคที่เขาทำเพลงได้เป็นอย่างดี หลาย ๆ เพลงมันเกินกว่าคำว่าเพลง เหมือนบทกวีที่เหนือจินตนาการ บางเพลงซับซ้อนจนต้องขบคิด บางเพลงให้กำลังใจ บางเพลงเหมือนการแสวงหาที่ไร้คำตอบ และ อาจจะไม่มีใครตอบได้เลยก็ตาม กดฟังเพลงไม่มีสังคมที่นี่