ยังจำความรู้สึกแรก...ที่มากาญจนบุรี ได้ไหม? คำถามนี้ดังก้องอยู่ในใจของตัวเอง ทันทีที่ได้รู้ว่าเรากำลังจะได้เดินมายังที่นี่อีกครั้ง อารมณ์ฟุ้งในความคิดก็เกิดขึ้นโดยฉับพลัน พร้อมคำตอบที่ว่า จะไปที่ไหนดี..ในเมื่อกาญจนบุรีมีหลายมิติให้ได้ค้นหา การพลาดการเดินทางไปยัง “น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น" ของอุทยานแห่งชาติเขื่อนศรีนครินทร์” ในทริปครั้งก่อน ทำให้เราไม่ลังเลที่จะทำทุกวิถีทางให้ไปเยือนสถานที่แห่งนี้ให้ได้ในการเดินทางครั้งต่อไปที่กำลังจะมาถึง ทันทีที่มาถึงยังตัวเมืองของจังหวัดกาญจนบุรี รถเช่าที่เราติดต่อไว้ก็มารอรับที่สถานีขนส่ง หลังจากจัดการเรื่องการเช่ารถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราก็ออกเดินทางโดยใช้เส้นทางเดียวกันกับที่จะไปน้ำตกเอราวัณ แล้วเลี้ยวซ้ายไปตามทางแยกที่จะผ่านไปยังเขื่อนศรีนครินทร์ได้ เราเจอะเจอป้ายที่บอกชื่อปลายทางอยู่เป็นระยะ ๆ จนเวลาผ่านไปราวๆ สองชั่วโมงครึ่ง แข้งขาที่เหยียดเกร็งจากการขับรถขึ้นและลงทางลาดชันอยู่พักใหญ่ ก็ได้เวลาปรับอิริยาบท เมื่อเดินทางมาถึงน้ำตกห้วยแม่ขมิ้นก็เป็นเวลาบ่ายสองโมง เห็นสภาพป่าไม้รอบตัวและแสงในวันนั้น เรารู้ได้ในทันทีว่า “ต้องทำเวลากันซักหน่อย” เมื่อออกเดินเท้าจากที่จอดรถมาได้เล็กน้อย ก็เจอเข้ากับวิวมหาชนของน้ำตกชั้นที่สี่ “ฉัตรแก้ว” ที่รอต้อนรับผู้มาเยือนแบบไม่ให้ต้องเดินนานให้เหนื่อย หลังจากเก็บภาพเป็นที่พอใจแล้ว ก็เดินมุ่งหน้าลงจากชั้นที่สี่ เพื่อไปยังชั้นที่สามกับ “วังหน้าผา” และ “ม่านขมิ้น” น้ำตกในชั้นที่สอง ก่อนจะเปิดท้ายเส้นทางเดินล่องลงที่ “ดงว่าน” ซึ่งเป็นน้ำตกในชั้นที่หนึ่ง เห็นน้ำตกสวย ๆ แบบนี้ก็ชมเพลินจนลืมคิดไปว่ายังมีน้ำตกอีกสามชั้นที่ยังไม่ได้ไป พอก้มดูนาฬิกาเท่านั้นแหละ ก็รีบเดินกลับขึ้นมายังน้ำตกชั้นที่สี่ เพื่อเดินเท้าต่อไปยังน้ำตกชั้นที่ห้าถึงเจ็ดทันที ในเวลาที่เราไปถึงขณะนั้น ก็มีเจ้าหน้าที่กำลังปรับปรุงทางเดินเข้าไปยังน้ำตกชั้นเจ็ดซึ่งอยู่ในสุด ให้ผู้มาเยือนได้รับความสะดวกสบายมากยิ่งขึ้น เราใช้เวลาเดินสักพักใหญ่ ผ่านชั้นที่ห้า “ไหลจนหลง” จนมาถึงชั้นที่หก “ดงผีเสื้อ” ทำให้เรารู้สึกไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย ว่าเหตุใดน้ำตกห้วยแม่ขมิ้นจึงถูกยกให้เป็นหนึ่งในอันดับต้น ๆ ของน้ำตกที่สวยที่สุดของเมืองไทย ปิดท้ายทริปด้วยการเดินมาให้สุดทางที่น้ำตกชั้นที่เจ็ด “ร่มเกล้า” แล้วก็แวะพักเหนื่อยเอาแรงซักนิด ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินทางออกไปยังจุดเริ่มต้นก่อนเวลาที่ทางอุทยานแจ้งไว้จะสิ้นสุดลง ใครที่แวะเวียนมาเที่ยวที่นี่แล้ว อยากใช้เวลาให้เต็มที่ในทุก ๆ จุดของอุทยานก็สามารถพักค้างคืนได้ เพราะที่อุทยานแห่งนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ไม่ว่าจะเป็นที่พัก หรือร้านอาหาร ก่อนเดินทางกลับก็ได้ยินเสียงนักท่องเที่ยวคู่หนึ่งกำลังปรึกษาหารือกับเจ้าหน้าที่อุทยานเรื่องที่พัก เรารู้สึกอยากจะต่อเวลาพักที่นี่ซักคืนซะจริง ๆ แต่ก็ทำได้แค่คิด เพราะยังมีสิ่งที่ต้องทำในวันถัดไป เราขับรถออกจากที่นี่เกือบหกโมงเย็น แม้จะเศร้านิดๆ ที่ต้องจากไปในเวลานี้ แต่ลึกๆแล้วเรารู้ดีว่า “นี่ไม่ใช่การมาเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเรา” แน่นอนว่าเราจะกลับมาอีกครั้งในวันนึง...เมื่อถึงเวลาของมัน
