อื่นๆ
ย่าทวด
เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของหญิงสาวคนหนึ่งที่เคยสัมผัสมาเมื่อสมัยวัยเด็ก และเรื่องนี้ทำให้ผมรู้ว่าเรื่องผีไม่จำเป็นต้องน่ากลัวเสมอไป เนื้อเรื่องมีดังนี้
ตอนนั้นฉันป่วยหนักมากจนไปโรงเรียนไม่ไหวนอนซมนานติดต่อกันเป็นสัปดาห์ ไม่มีแรงลุกไปไหนเลย ต้องนอนอยู่แต่ในห้องตลอดเวลา กลางดึกคืนหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาด้วยความทรมานเพราะไข้ขึ้นสูงมาก ตัวร้อนเป็นไฟ พยายามจะลุกไปปลุกคนในบ้านมาช่วยเช็ดตัวและหายาให้กินเพื่อให้ไข้ทุเลาแต่ก็ไม่มีแรงลุกขึ้นมาได้ จึงต้องอดทนนอนไข้ขึ้นอยู่อย่างนั้น พยายามจะหลับให้ได้ แต่ก็ได้แค่หลับๆ ตื่นๆ เพราะพิษไข้ไม่ทุเลาเลย มารู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีใครเอามือมาลูบหัว ฉันพยายามลืมตาขึ้นมาดูว่าใคร แต่ในห้องปิดไฟมืด ดีที่ยังพอมีแสงไฟจากถนนในหมู่บ้านส่เข้ามาบ้าง ทำให้พอเห็นลางๆแต่ไม่ชัด ภาพที่ฉันเห็นคือมีผู้หญิงคนนึงมานั่งบนเตียงข้างๆ ฉัน แล้วเอามือมาลูบหัวฉันเบาๆ ฉันพยายามมองว่าเป็นใครแต่ภาพที่มันเห็นมันเบลอไปหมดเลย อาจเป็นเพราะฤิทธิ์ไข้ ตอนนั้นฉันปวดหัวมากจนเหมือนหัวจะระเบิด พยายามข่มตาให้หลับลง แล้วก็มีเสียงผู้หญิงวัยกลางคนพูดกับฉันว่า " ไม่เป็นไรแล้วนะลูก เดี๋ยวหนูก็หาย " แล้วมือของผู้หญิงคนนั้นยังลูบหัวของฉันไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นอีกทีคือตอนเช้าก็รู้สึกว่าไข้ลดลงอาการดีขึ้นไม่ทรมานเหมือนเมื่อคืนแล้ว ฉันจึงลุกจากเตียงแล้วเดินไปหาป้า ห้องของป้าอยู่ติดกับห้องฉันเลยคิดว่าเมื่อคืนป้าต้องเข้ามาดูฉันแน่ๆ จึงเข้าไปถาม แต่ป้ากลับทำหน้างงๆแล้วตอบกลับมาว่าไม่ได้เข้าไปที่ห้องฉันเลย แล้วป้าก็หลับตั้งแต่หัวค่ำแล้วด้วย ฉันจึงลงไปถามคนในบ้านว่าเมื่อคืนมีใครขึ้นมาดูฉันตอนกลางดึกมั้ย แล้วทุกคนก็ทำหน้างงๆ แล้วบอกว่าไม่ได้ขึ้นไป ฉันตกใจเล็กน้อยและทบทวนว่าเมื่อคืนที่ลูบหัวฉันเป็นใครเสียงของเขายังก้องอยู่ในหัวอยู่เลย หรือคงเป็นเพราะพิษไข้จึงทำให้ฉันคิดไปเอง พอเริ่มส่างจากอาการไข้ฉันก็เริ่มทานอาหารได้ปกติพอช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง แต่เมื่อลุกขึ้นมานั่งนานๆ ก็ยังรู้สึกมึนๆ หัวอยู่และยังมีไข้ขึ้นอยู่เป็นพักๆ ช่วงบ่ายมีเพื่อนที่โรงเรียนมาเยี่ยมฉันถึงในห้องก็ถามไถ่ว่าเป็นอย่างไรบ้าง และพูดคุยกันปกติได้สักพักเพื่อนก็ขอตัวกลับ ก่อนกลับเพื่อนก็หันไปที่หัวเตียงตกมือไหว้แล้วพูดว่า " ลากลับแล้วนะค่ะคุณยาย , บ๊าย บาย นะเพื่อนหายเร็วๆ " ฉันถึงกลับหันไปมองข้างหัุวเตียงโดยไวว่าเพื่อนยกมือไหว้ลาใคร ทั้งที่ฉันนอนอยู่ในห้องคนเดียว ยังไม่ทันจะได้เอ่ยถามเพื่อน เธอก็ปิดประตูออกจากห้องไปเสียแล้ว ฉันเริ่มรู้สึกหวั่นๆ แต่เพราะความเพลียจึงนอนพักแล้วหลับไป
Advertisement
Advertisement
ฉันตื่นมาอีกทีในตอนเย็นรู้สึกว่าไข้เริ่มลดตัวเย็นลงเรื่อยๆ ไม่มึนมากเหมือนตอนกลางวัน ได้ยินเสียงป้าเคาะประตูห้องเพื่อมาดูอาการฉันว่าเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อเห็นว่าฉันอาการดีขึ้นก็ยิ้มแล้วบอกว่าจะไปทำกับข้าวให้กิน หลังจากที่ป้าออกเดินออกไปได้แค่พักเดียว ป้าก็มาเคาะประตู้ห้องแล้วเปิดประตูเดินเข้ามาอีกฉันจึงถามว่า " ป้าทำกับข้าวเสร็จแล้วหรอคะ " ป้าก็ตอบว่า " ยังไม่ได้ทำเลยหิวแล้วหรอ ป้าว่าจะเดินมาดูอาการหนูก่อนว่าเป็นอย่างไรบ้าง แล้วค่อยไปทำกับข้าว " ฉันก็ตอบกลับไปอย่าง งง ๆ ว่า " อ้าวก็เมื่อกี้ป้าเข้ามาแล้วนิ แล้วก็บอกจะไปทำกับข้าว " ป้าก็มองหน้าฉันอย่างพิลึก " ป้าออกไปข้างนอกเพิ่งกลับเข้ามาเอง เราฝันไปรึป่าว งั้นเดี่ยวป้ารีบไปทำกับข้าวให้กินก่อนนะเย็นมากแล้ว " แล้วป้าก็เดินออกจากห้องไป ฉันก็มองตามหลังป้าไปอย่างอึ้งๆ ไม่นานนักป้าก็ยกกับข้าวมาให้กินในห้อง พร้อมจัดยาไว้ให้หลังจากกันข้าวกินยาแล้ว ฉันก็หลับไปอีกครู่หนึ่ง ฉันฝันเห็นยายแก่ๆ คนหนึ่งหน้าตาผ่องใสท่าทางใจดีนั่งยิ้มอยู่ข้างเตียง ในฝันฉันรู้สึกอบอุ่นใจ รู้สึกว่ารอยยิ้มของยายคนนี้ดูช่างอ่อนละมุนเหลือเกินยิ่งมองดูยิ่งมีความสุข ฉันจึงถามไปว่า " ยายเป็นใครหรอค่ะ " แต่ยายก็ไม่ตอบอะไรเอาแต่นั่งยิ้มแล้วเอามือลูบมือของฉันไปมา จนฉันสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงย่ามาปลุก ถามว่า " เป็นอย่างไรบ้างลูกดีขึ้นแล้วใช่ไหม " ฉันก็ตอบยายไปว่า " ค่ะ ดีขึ้นมากแล้วค่ะย่า อีกวันสองวันก็น่าจะไปโรงเรียนได้แล้วค่ะย่า " ย่าจึงบอกว่า " ดีแล้วย่าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง " ก่อนที่ย่าจะลุกออกไปจากห้องฉันได้เล่าเรือ่งแปลกๆ ที่เจอให้ย่าฟัง ย่าจึงยิ้มแล้วตอบว่า " คงจะเป็นคุณย่าทวดของหนูน่ะ ท่านคงเป็นห่วงที่เห็นเหลนไม่สบายจึงมาเยี่ยม สมัยย่าเด็กๆ ย่าทวดเป็นคนใจดีมาก เวลาย่าป่วยท่านก็จะมาดูแลย่าเป็นอย่างดีคอยเช็ดตัว ป้อนข้าวป้อนน้ำให้ ดีแล้วที่ย่าทวดเป็นห่วงถ้าหายแล้วย่าจะชวนไปทำบุญให้ย่าทวดด้วยกัน " ฉันก็พยักหน้าตอบรับ ย่าก็บอกให้ฉันพักผ่อนก่อนจะเดินออกจากห้องไป จากที่ได้ยังคุณย่าเล่าฉันไม่ได้รู้สึกกลัวเลย กลับทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นที่ได้รู้ว่าเหตุการณ์แปลกๆ ต่างเกิดขึ้นเพราะอะไร และจากวันนั้นฉันก็ไม่ได้เห็นย่าทวดอีกเลย
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น
