รถมล์ผี

              วันนี้ชั่งเป็นวันที่แสนจะวุ่นวายเพราะฉันต้องทำธุระหลายที่นานๆทีจะได้หยุดงานเลยต้องรีบเคลียร์ธุระทุกอย่างให้จบภายในวันเดียว. ฉันออกจากบ้านแต่เช้ามืด นั่งรถเมล์หลายต่อหลายสายมาก จนเพลียไปหมด ภารกิจสุดท้ายของฉันในวันนี้คือไปบ้านยายซึ้งอยู่ไกลมาก ต้องนั่งรถหลายต่อ กว่าจะไปถึงบ้านยายก็เย็นแล้ว พอไปถึงฉันก็จัดการธุระเสร็จเรียบร้อยจึงอยู่กินข้าวเย็นกับยาย บรรยากาศบ้านยายมีมากเพราะอยู่ชานเมืองมีแต่นาข้าว พอตกเย็นดูเป็นภาพที่สวยงามมาก นาข้าวที่เป็นสีเหลืองยาวสุดลูกหูลูกตา บวกกับแสงสีส้มของดวงอาทิตย์ทำให้รู้สึกผ่อนคลายมาก

             ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วจึงได้เวลาที่ต้องกลับบ้านแล้ว ฉันไปนั่งรอรถเมล์ป้ายรถเมล์อยู่นานมากก็ไม่มีรถสักคัน จนคิดในใจว่ารถอาจจะหมดแล้วก็ได้ แล้วอยู่ๆรถเมล์ก็มาพอดีฉันจึงรีบขึ้นไปนั่งทันที บนรถเมล์ไม่มีใครอยู่มีเพียงฉัน คนขับ และกระเป๋ารถเมล์ ตอนนั้นฉันเพลียมากเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน ในใจคิดว่าหลับสักหน่อยคงไม่เป็นไรเพราะฉันต้องนั่งไปจนสุดสายอยู่แล้ว ฉันนั่งมองข้างทางที่เริ่มมืดลงเรื่อยๆแล้วก็เผลอหลับไป  มารู้สึกตัวตื่นก็รู้สึกเหมือนว่าหัวไปกระแทกกับอะไรบางอย่าง เมื่อตื่นมาก็เห็นว่าหัวของฉันไปชนกับคนที่นั่งข้างๆฉันจึงรีบขอโทษเขาทันที ตื่นนั้นสะลึมสะลือตื่นมาก็เห็นคนนั่งกันเต็มรถเมล์เลย มองออกไปข้างทางก็มืดไปหมด พยายามดูว่าถึงไหนแล้วแต่ก็ไม่รู้เพราะเส้นทางมันไม่คุ้นตาเลย ไม่เหมือนกับที่มาเมื่อตอนกลางวันเลย ฉันจึงหันไปถามคนข้างๆแต่เขากลับนิ่งไม่ยอมตอบ คนบนรถทุกคนเอาแต่มองไปข้างหน้านิ่งๆไม่มีใครคุยกันเลยสักคน