:::ระนาดหัวโขน  สุดสยอง:::

:::ระนาดหัวโขน  สุดสยอง:::
        หนูเป็นน.ศ.สาขานาฏศิลป์ไทย วิทยาลัยนาฏศิลป์แห่งหนึ่งแถวศาลายาอยู่กับพ่อสองคน พ่อเป็นนักดนตรีและนักสะสมเครื่องดนตรีเก่าตัวยง  ในบ้านจึงเต็มไปด้วยของเก่าโบราณจนบางครั้งบรรยากาศในบ้านก็ดูอึมครึมน่ากลัว

         วันหนึ่งพ่อนำหัวโขนยักษ์และระนาดรางหนึ่งเข้ามาในบ้าน พ่อคุยอวดด้วยความตื่นเต้นว่าหัวโขนยักษ์และระนาดรางนี้มีอายุร้อยกว่าปี เมื่อหนูเห็นครั้งแรกก็รู้สึกแปลกๆ กับสองสิ่งนั้น หนูรู้สึกไม่ถูกใจ ไม่อยากมองทั้งที่คลุกคลีกับเรื่องนาฏศิลป์ไทยมานาน พ่อนำหัวโขนกับระนาดตั้งไว้ในห้องดนตรีรวมกับเครื่องดนตรีเก่าที่สะสมไว้

         เรื่องสุดหลอนเกิดขึ้นหลังจากพ่อเอาหัวโขนกับระนาดเข้ามาได้เกือบอาทิตย์  ดึกคืนนั้นขณะหนูอ่านหนังสืออยู่ ก็ได้ยินเสียงระนาดดังแผ่วๆ อยู่ในบ้าน หนูคิดว่าพ่อเล่นระนาดแก้เบื่อ เลยไม่คิดอะไรสักพักก็เข้านอน

        สักพักผู้ชายในชุดโขนก็รำเข้ามาใกล้พร้อมกับพูดว่า มารำด้วยกันมั้ยจ๊ะ ฉันยังขาดตัวนาง ฉันเห็นเธอรำสวยดี แล้วผู้ชายในชุดโขนก็ค่อยๆ ถอดหัวโขนออก หัวใจหนูแทบจะหยุดเต้นกับภาพที่เห็น หน้าของชายที่สวมหัวโขนไม่ใช่หน้าคนปกติ เป็นหน้าของศพที่แห้งตายซาก ดวงตาลึกโบ๋ หนูกรีดร้องสุดเสียงแล้วก็หมดสติลง

         หนูรู้สึกตัวอีกทีตอนบ่ายของอีกวันหนึ่ง ตื่นขึ้นมาก็เห็นพ่อนั่งอยู่ข้างๆ เตียง พ่อถามว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมปิ่นไปนอนอยู่หน้าห้องเก็บเครื่องดนตรี หนูโผเข้ากอดพ่อพร้อมกับเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟัง พ่อได้แต่ปลอบว่าหนูน่าจะฝันร้ายแล้ว ส่วนที่ไปนอนหน้าห้องเก็บเครื่องดนตรีคงเพราะละเมอ หนูพยายามจะอธิบายให้พ่อฟังทั้งหมดเป็นเรื่องจริง พ่อก็ไม่เชื่อ คืนนั้นหนูเลยขอไปนอนกับพ่อ ไม่กล้านอนคนเดียว 

         แต่เหตุการณ์ไม่ได้จบแค่นี้  ตกดึกหนูสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงระนาด หันไปจะปลุกพ่อ ก็ต้องแปลกใจว่าพ่อไม่อยู่ข้างๆ ถึงจะกลัวแต่ความเป็นห่วงเลยเดินออกจากห้องไปหาพร้อมตะโกนเรียกหาพ่อ ขณะที่ผ่านห้องเก็บเครื่องดนตรี หนูต้องตกใจสติแทบหลุด 

         ภาพที่เห็นคือพ่อที่อยู่ในชุดโขนลิงกำลังรำคู่กับชายในชุดโขนยักษ์เมื่อคืน เพียงแต่พ่อไม่ได้ใส่หัวโขน ข้างๆ ก็มีชายแก่ตีระนาดอยู่เหมือนเดิม เสียงชายในชุดโขนยักษ์ก็พูดออกมา มึงก็รำสวยนี่ เอาไปแทนลูกสาวก็ได้  กูจะได้มีเพื่อนรำ พร้อมกับส่งเสียงเยือกเย็นหัวเราะชอบใจ 

         หนูรวบรวมความกล้าวิ่งเข้าไปจับแขนพ่อพาวิ่งหนีออกจากบ้าน โดยก็มีเสียงไล่หลังมาว่า มันเป็นของกู มึงจะเอามันหนีไปไหน เอามันมาให้กู กูจะเอามันไปอยู่กับกู หนูหันหลังกลับไปดูเห็นชายแก่ที่ตีระนาดและคนใส่ชุดโขนยืนอยู่หน้าต่างห้องเก็บเครื่องดนตรีชั้นสอง หนูพาพ่อที่สภาพเหม่อลอยขึ้นรถ สตาร์ทออกจากบ้าน ไปจอดที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง รอจนรุ่งเช้า

         พอเช้าหนูขับรถพาพ่อไปหาพระอาจารย์ที่เคารพนับถือท่านหนึ่ง ท่านทำน้ำมนต์ให้พ่ออาบจนเริ่มดีขึ้นแต่ก็ยังไม่ปกติดีนัก พระอาจารย์ไปที่บ้านนำหัวโขนยักษ์กับระนาดรางนั้นมาที่วัดทำพิธีแล้วนำไปเผาในเมรุ ท่านบอกหนูว่า ของเขามีเจ้าของ เขาหวง​ จิตไม่ยอมปล่อยวาง แม้แต่ตอนตายก็ไม่ไปไหน  อยู่ในระนาดกับหัวโขนนั่นแหละเขาเห็นปิ่นฝึกรำที่บ้านแล้วชอบเลยจะเอาไปอยู่ด้วย พอเอาปิ่นไปไม่ได้ก็เลยจะเอาพ่อไปแทน หลังจากวันนั้นพ่อปิ่นก็ขายเครื่องดนตรีเก่าทั้งหมดและเลิกเอาของเก่าเข้าบ้านเด็ดขาด

เรียบเรียงโดย : News all over Thailand. Com
ขอขอบคุณรูปภาพจาก : https://w.tt/2N82NWq