ห้องน้ำแถวสุดท้าย

        เรื่องราวชวนขนหัวลุกในครั้งนี้เกิดขึ้นตอนที่ผมกำลังฝึกสอน เป็นช่วงของการเข้าค่ายพุทธบุตรผมจึงต้องนำนักเรียนจำนวนหนึ่งไปเข้าค่ายที่วัดแห่งหนึ่งซึ่งเป็นวัดขนาดใหญ่มีพระอาจารย์อยู่หลายรูป เพื่อเข้าค่ายพุทธบุตรของโรงเรียน และเนื่องจากเป็นวัดที่มีขนาดใหญ่แล้วก็มีผู้มาปฏิบัติธรรมเยอะมากทางวัดจึงได้มีการจัดเตรียมห้องน้ำไว้ให้หลายห้อง เพื่อให้เพียงพอต่อนักเรียนและผู้ที่มาปฏิบัติธรรม และเรื่องสยองก็เกิดขึ้นที่ห้องน้ำแห่งนี้นั่นเอง

        การเข้าค่ายในช่วงเวลากลางวันผมจะนำนักเรียนไปปฏิบัติธรรมตามตาราง ที่กำหนดไว้ว่าจะให้นักเรียนทำกิจกรรมอะไรบ้างซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็จะเป็นกิจกรรมที่เกี่ยวกับการสร้างเสริมธรรมะหรือว่าให้เด็กได้มีการคิดเสริมสร้างสติซะส่วนใหญ่ เมื่อหมดกิจกรรมประจำวันพอถึงเวลาเย็นก็จะมีการแยกระหว่างชายหญิง คุณครูแต่ละท่านก็จะเป็นคนควบคุมให้นักเรียนตั้งแถวและแยกย้ายกันไปอาบน้ำตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 19:00 น. ซึ่งผมก็ให้เวลานักเรียนประมาณ  1 ชั่วโมงในการอาบน้ำให้เสร็จสิ้นเพราะว่าจะได้รับประทานอาหารเย็น แต่เมื่อเวลาผ่านไปถึงเวลาที่นัดไว้ประมาณ 20:00 น. เด็กที่มารวมกันกลับไม่ครบตามจำนวนผมจึงต้องออกไปเดินตามห้องน้ำว่ามีใครที่ยังไม่เข้าแถวเพื่อไปทานอาหารเย็น เดินไปที่ห้องน้ำห้องน้ำแห่งนี้จะเป็น 2 ฝั่งนะครับหันหน้าชนกัน ซึ่ง เป็นแนวยาวไปประมาณข้างละ 20 ห้องได้ ด้วยความที่ผมก็รีบที่จะต้องไปดูเด็กเข้าแถวทำให้ได้ยินเสียงห้องน้ำห้องท้ายๆมีเสียงเหมือนคนอาบน้ำอยู่

ผมก็เดินกลับไปตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 22:30 น.แล้วครับ บรรยากาศในการเดินไปห้องน้ำรอบนี้ซึ่งอยู่ห่างจากตัวอาคารที่เป็นโรงงานของนักเรียนประมาณครึ่งกิโลได้มีอากาศที่หนาวเย็นมากเพราะว่า ห้องน้ำแห่งนี้ล้อมรอบด้วยคูน้ำที่ขุดขึ้นแล้วก็มีสะพานเชื่อมข้ามเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะผมเดินไปถึงห้องน้ำ ชาย ผมก็ยืนอยู่ตรงหัวแถวของห้องน้ำ 2 ห้องแรกก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรผมก็เลยเดินไล่ไปเรื่อยๆทีละห้องทีละห้อง จนไปถึง 2 ห้องสุดท้าย ห้องอื่นผมสามารถเปิดประตูเข้าไปดูได้หมดนะครับแต่ก็ไม่มีใครอยู่ แต่ 2 ห้องสุดท้ายเหมือนมีอะไรติดขัดอยู่นึกว่าเป็นการล็อคผมก็เลยเคาะ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับมาผมก็เลยคิดว่าอาจจะเป็นการล๊อคผิดพลาดหรือว่ามีคนจากข้างนอกมาใช้ แต่เวลานั้นถ้าจะพูดถึงคนนอกหรือว่าผู้ปฏิบัติธรรมคนอื่นก็คงไม่มีเพราะว่าทางโรงเรียนของผมมันเข้าเป็นโรงเรียนเดียวทำให้ไม่มีคนภายนอกเข้ามาข้างในแน่นอน ผมก็เลยคิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วไม่มีใครตอบกลับมาถ้าเกิดเป็นนักเรียนอย่างน้อยก็ต้องมีเสียงเอะอะอะไรบ้างสักนิดนึงผมก็ต้องได้ยินแล้ว เพราะฉะนั้นผมก็เลยเลิกหาแล้วก็เดินกลับมาเพื่อจะกลับมาทางสะพานเชื่อมที่เดินเข้ามาเมื่อสักครู่แต่พอเดินมาถึง 2 ห้องแรกผมได้กลับได้ยินเสียง คนเหมือนใช้ขันตักน้ำราด หลายๆขันดังซู่ๆ ได้ยินอย่างนั้นผมก็เลยหันกลับไปแล้วก็เดินตามเสียงนั้นไปก็ยังมีเสียงขันตักน้ำราดอาบน้ำอยู่ผมก็เลยคิดว่าอาจจะเป็นเด็กแอบมาอาบน้ำโดยที่ไม่ได้บอก ผมก็เดินไปเรื่อยๆ เช็คไปเรื่อยๆทีละห้องเหมือนเดิม แต่ผลปรากฏว่า ไปถึง 2 ห้องสุดท้าย ผมได้ยินเสียงเป็นน้ำตักราดดังซู่ๆเหมือนเดิม ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าต้องมีเด็กอยู่ข้างในแน่ๆ

ผมจึงร้องตะโกนไปว่า "ออกมาเดี๋ยวนี้นะถ้าไม่ออกมาจะโดนทำโทษจะไม่ให้นอนเลยคืนนี้ถ้าเกิดยังทำตัวไม่ดีแบบนี้" ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา และเสียงน้ำก็หยุดลง

คราวนี้ผมเลยดันประตูเข้าไปปรากฏว่ารอบนี้ประตูเปิดได้ครับ แต่ไม่มีใครอยู่นั่นเลย ทั้ง 2 ห้อง ผมคิดในใจว่า สงสัยจะโดนแล้ว เลยตั้งสติแล้วก็ค่อยๆเดินกลับมาเพราะผมเดินกลับมาเสียงน้ำที่ตักขันและก็ดังขึ้นอีกครั้ง เหมือนเดิมครับ ผมขนลุกเกรียวเพราะว่าเหมือนมีคนเดินตามหลังออกมา มีเสียงทั้งเสียงตักน้ำราดและอีกห้องนึงก็มีการเปิดประตูเดินตามออกมา ผมค่อยๆเดินกลับมาที่ตึกของอาคารนอนของนักเรียน แล้วก็ไม่ได้นอนจนเช้าเลยครับเพราะเฝ้านักเรียนด้วยแล้วก็หากาแฟกินเพราะว่าเราก็ขาดสติไปชั่วขณะหนึ่งทำให้ต้องนั่งสงบสติอารณม์สักอยู่พักนึงเพราะว่ามันเป็นความกลัวด้วยแล้วก็ที่เราไปพบเจอมามันคืออะไรกันแน่

      พอถึงช่วงเวลาเช้าผมก็เลยไปถามกับพระอาจารย์ที่อยู่วัดแห่งนี้ว่า เคยมีเรื่องแปลกๆเกี่ยวกับห้องน้ำของ วัดไหมครับ พระอาจารย์เลยพูดกลับมาว่า "โยมไปเจอเข้ามาใช่ไหม เป็นเรื่องเมื่อหลายปีแล้วมีเด็กมาเข้าค่าย ที่วัดแห่งนี้แล้วขอไปอาบน้ำล้างตัวเพราะว่าเหนื่อยล้าแล้วเกิดอาการช๊อคในห้องน้ำ ทำให้เสียชีวิต ส่วน อีกราย เป็นคนแก่เข้ามาปฏิบัติธรรมแล้ว กำลังไปอาบน้ำแต่ว่า ลื่นล้มแล้วหัวกระแทกกับพื้นเสียชีวิตเหมือนกัน  แต่โดยปกติแล้วไม่ค่อยมีใครเจอนะเพราะว่ามันเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้ว โยมควรจะทำบุญบ้างถ้าเขามาให้เห็นเขาคงอยากได้รับบุญบ้าง" พอผมได้ฟังดังนั้นแล้ว ก็เลยถวายสังฆทานกับพระอาจารย์ไปด้วยแล้วก็ไปขอขมาเพราะว่าอาจจะพูดจาล่วงเกินอะไรไปเพราะว่าเราไม่ได้ตั้งใจและก็ไม่รู้นึกว่าเป็นเด็กนักเรียนเพราะว่าเราก็ต้องควบคุมดูแลนักเรียนให้ดีแต่กลับไปเจอกับเรื่องชวนขนหัวลุกแทนนั่นเอง