ผีสิงป้ามะลิ

                    คนเขายังพูดกันอีกว่า ให้สังเกตป้ามะลิให้ดี เวลาแกคุยกับใคร จะไม่สบตา มักจะหลบตาต่ำลงดินเพราะกลัวคนจะเห็นว่า ตาแกไม่มีแวว ยิ่งพูดอย่างนี้ฉันยิ่งกลัว คิดว่าป้ามะลิเลี้ยงผีมานาน และผีสิงร่างแล้วกินเครื่องในของแก

                    ลูกสาวป้ามะลิเป็นเพื่อนกับฉัน และชวนฉันไปเล่นที่บ้านบ่อย ๆ เราเล่นซ่อนแอบในห้องนอนของแก ฉันเห็นพานที่ใส่ดอกไม้กับธูปเทียนเก่า ๆ ตั้งไว้ ในพานยังมีไม้แกะสลักคล้ายกับตุ๊กตาสีดำ ๆ รวมทั้งเส้นผมปอยหนึ่ง เห็นแค่นั้นฉันไม่กล้าเข้าไปอีกเลย

alt="https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/%E0%B8%9C%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%87%201.1.jpg?itok=XcjypIKF" >                    ขอขอบคุณภาพประกอบจากhttps://pixabay.com/th/photos/ 2581018/

                    คืนนั้นประมาณทุ่มกว่า ๆ พ่อแม่ไปที่บ้านป้ามะลิ เพราะลุงล้วนบอกว่าป้ามะลิเป็นอะไรไม่รู้ส่งเสียงร้องครวญคราง และกรีดเสียงร้องเหมือนคนบ้า บางทีก็ขู่น่ากลัว แม่พูดกับพ่อเบา ๆ ว่าสงสัยผีมันแผลงฤทธิ์มั้ง ฉันได้ยินก็กลัวตามประสาเด็ก จึงนอนคลุมโปงอยู่แต่ในห้อง

                    เกือบชั่วโมงพ่อกับแม่ยังไม่กลับมาสักที ฉันเริ่มใจไม่ดี และได้ยินเสียงป้ามะลิกรีดร้องตลอดเวลา ฉันจึงเดินลัดเลาะไปตามทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ จนถึงบ้านป้ามะลิ แต่ไม่กล้าเข้าไป ยืนแอบหลังต้นไม้ จากแสงตะเกียงเจ้าพายุ ฉันเห็นคนอยู่ที่หน้าบ้านแกหลายคน รวมทั้งพ่อแม่ฉันด้วย

                    ป้ามะลินอนบนแคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน แกกรีดร้อง เสียงโหยหวน แล้วก็พูดว่า กูไม่ออก กูจะกินเครื่องในมันให้หมดเลย ฉันกลัวมากค่ะ คิดว่าป้ามะลิถูกผีสิงแน่ ๆ เพราะเสียงแกเปลี่ยนไป ผมยุ่งเป็นกระเซิง ตาเบิกกว้าง ปากแกก็เป็นสีดำคล้ำ และรูปร่างแกผอมจนผิดหูผิดตา

                    ป้ามะลิยังคงร้องโหยหวน ทำท่าจะลุกขึ้น แต่พ่อใหญ่นาคซึ่งเป็นหมอธรรมบอกให้คนจับมือแกไว้ แล้วถามว่ามาจากไหน แต่แกไม่ตอบ สะบัดหน้าไปมา ร้องฮือ ๆ และแล้วแกเงยหน้าและมองมาตรงที่ฉันซ่อนตัวอยู่ จังหวะนั้นฉันโผล่หน้าออกไปพอดี แกก็เลยสบตากับฉัน

                    ฉันสะดุ้งเพราะตาป้ามะลิน่ากลัวมาก วาว ๆ เหมือนตาแมวในเวลากลางคืน และแกอ้าปากกว้าง แลบลิ้นออกมา ลิ้นแกยาวกว่าปกติ ฉันอยู่ตรงนั้นไม่ได้แล้ว ออกจากที่ซ่อนแล้ววิ่งกลับบ้าน ขึ้นบ้านได้ ปิดประตูล็อกกลอนและนอนคลุมโปงจนมิดหัว

                    จากนั้นอีกประมาณเดือนกว่า ๆ ป้ามะลิก็ตาย ก่อนตายแกดิ้นและร้องเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวด  สภาพแกน่าสงสารมาก เพราะผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก

                    ชาวบ้านพูดว่าป้ามะลิถูกผีที่สิงกินเครื่องในจนหมด จึงมีสภาพเป็นอย่างนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าจริงเท็จแค่ไหน แต่ที่แน่ ๆ ฉันยังจำดวงตาวาว ๆ ของป้ามะลิได้ดี นึกถึงที่ไร ขนลุกทุกที

                    จรรยา เลิศพงษ์ไทย