เชื้อผี

                    ภาพประกอบของผู้เขียน

                    เราจะทำอย่างไร ถ้าเด็กที่รับเลี้ยงไว้มีเชื้อ มันไม่ใช่เชื้อโรคทั่วไป แต่มันคือเชื้อผี!

                    ตั้งแต่จำความได้กล้วยไม้รู้ว่าไม่มีพ่อแม่ ป้าน้อยคือผู้ที่เลี้ยงดู ให้ข้าวให้น้ำ แต่แกก็เลี้ยงแบบตามมีตามเกิด ถ้ากล้วยไม้ทำอะไรไม่ถูกใจป้าน้อยก็ดุด่า เธอต้องแอบร้องไห้บ่อย ๆ

                    แต่ป้าน้อยก็ด่ากล้วยไม้ได้ไม่นานเพราะแกตายด้วยโรคลมชัก เธอจึงอยู่ตามลำพัง โดยทำงานรับจ้างในไร่ แล้วแต่ใครเขาจะเมตตา

                    กล้วยไม้วาดฝันว่าจะมีครอบครัวที่อบอุ่น ทุกครั้งที่เห็นเด็กแรกเกิดตัวเล็ก ๆ เธอก็อยากมีเหมือนคนอื่นบ้าง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีผู้ชายคนไหนมาสนใจ จนกล้วยไม้อายุย่างเข้า 30 ปี กลายเป็นสาวแก่ค้างคาน

                    ความจนมันน่ากลัว คำนี้กล้วยไม้จำจนขึ้นใจ ไม่ว่าใครจ้างให้ทำอะไรเธอก็ทำทั้งนั้น เมื่อเถ้าแก่ซ้งจ้างเธอไปนอนเฝ้าบ้านในสวน ซึ่งอยู่ติดกับชายเขา เธอก็ไปโดยไม่รั้งรอ แม้มีคนทักว่าแถวนั้นมันน่ากลัว แต่ก็ไม่บอกว่ามีอะไรซ่อนเร้นอยู่

                    ไส้บางส่วนขาดออกจากกัน กล้วยไม้กลัวจนขนลุก เธอเซทำท่าจะล้มเมื่อได้กลิ่นเหม็นคาวเลือด เมื่อตั้งสติได้ เธอทำท่าจะวิ่งออกไปจากตรงนั้น

                    ทว่า...

                    เสียงเด็กทารกแผดร้องขึ้นมาอีก กล้วยไม้ส่องไฟไปตามเสียงด้วยมือสั่น ๆ กระทั่งเห็นเด็กแรกเกิดดิ้นอยู่ในห่อผ้าเก่า ๆ ที่เปรอะไปด้วยเลือด เธอก้มลงไปและอุ้มเด็กแนบอก แล้ววิ่งไปที่บ้านอย่างรวดเร็ว ถ้าเธอหันกลับมามองก็จะเห็นใครบางคนยืนอยู่หลังต้นไม้ ผมมันเป็นกระเซิง ดวงตาแดงวาว ปากที่อ้านั้นเต็มไปด้วยฟันที่แหลมคมราวกับใบเลื่อย และตรงท้องของมันมีไส้ทะลักยาวลงมาระพื้น

                    และถ้ากล้วยไม้ก้มมองทารกในอ้อมแขน เธอจะเห็นว่าปากน้อย ๆ นั้นแสยะยิ้มจนเห็นฟันแหลมคม และเล็บค่อย ๆ ยาวออกมา พร้อมที่จะกระซวกท้องเธอให้ขาดกระจุยได้ทุกเมื่อ

                    ตั้งแต่วันที่กล้วยไม้ไปเฝ้าบ้านให้เถ้าแก่ซ้ง จวบจนทุกวันนี้ไม่มีใครเห็นกล้วยไม้กลับมาอีกเลย เธอหายตัวไปอย่างลึกลับ

                    แล้วคุณล่ะ รู้ไหมว่ากล้วยไม้หายไปไหน

                    จรรยา เลิศพงษ์ไทย