ในห้างสรรพสินค้าก็ยังหลอน

ก่อนเข้าเรื่องเล่า ผมขอเท้าความถึงเพื่อนทอมก่อน เธอมีอาชีพเป็นพนักงานของห้างสรรพสินค้าในแผนกหลังร้าน ก็จัดเตรียมสินค้านั่นแหละ หน้าที่นี้ส่วนมากอยู่เบื้องหลัง จัดเรียง นำส่ง เช็คสินค้า แล้วห้องเก็บสินค้านี่แหละ เป็นที่แอบอู้ได้ฉกาจนัก ทำทีเป็นจัดของ แต่แท้ที่จริงเข้าไปงีบ ลูกไม้นี้เพื่อนทอมผมใช้บ่อย

ระบบการจัดการของส่วนแผนกหลังร้าน เขาจะมีนายตรวจ จะคอยมาเช็คสินค้าป้องกันหาย มาแล้วก็เดินเข้าไปนับกล่อง และสอดส่ายสายตาหาพนักงานอู้ด้วย

alt="https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/doll-1076186_1920.jpg?itok=Ccbm4FQD" > ภาพโดย Ventus17 จาก Pixabay

---

วันนั้นเพื่อนทอมของผม เหนื่อย เพลีย เพราะนอนดึก ทำงานได้หน่อยก็ง่วง กระซิบบอกเพื่อนร่วมงานว่าจะแอบเข้าไปงีบที่ห้องเก็บของ หากนายตรวจมา ให้รีบโทร. บอก เสร็จแล้วตรงดิ่งไปนอน

พองีบ ก็ต้องสะดุ้งตื่นด้วยความหัวเสีย เพราะมีเสียงรื้อกล่องโครมครามใกล้ ๆ เพื่อนทอมผมสบถ “ห่า บอกให้เตือน ไม่เตือน” เพราะนึกว่านายตรวจมาแล้วเพื่อนไม่ส่งสัญญาณ รู้ตัวรีบทะลึ่งผึงลุก และหลบ แต่เสียงโครมครามยังไม่หาย

เสียงรื้อของไม่หาย เพื่อนทอมจึงไม่อาจหลบอยู่ต่อได้ จึงทำแกล้งยกนั่นยกนี่ ตั้งใจว่าเมื่อเจอนายตรวจจะทำที ประหลาดใจ แล้วทัก “อ้าว! พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่” แต่! เปล่า ไม่มีใคร ไม่มีใครอยู่ในห้องเก็ของ นอกจากตัวเอง

“ขนลุกเลยพี่” เพื่อนทอมว่า

เมื่อรู้สึกแปลกใจ เพื่อนทอมรีบออกจากห้องเก็บของ แล้วไปหาเพื่อนที่อยู่ด้านนอก ถามว่า นายตรวจมาหรือ? ปรากฏว่า ‘เปล่า’ นายตรวจไม่ได้มา

“แล้วเสียงรื้อของมาจากไหน” เพื่อนทอมถาม ได้คำตอบว่า...

...มึงโดนเข้าแล้ว ไปนอนตรงนั้นมาใช่ไหม ใครเขาไปนอนกัน ตรงนั้นมีเจ้าของ มึงไม่รู้เหรอว่า ตอนเขาสร้างห้างฯ คนงานตาย ตายตรงนั้น ใครไปนอนตรงนั้น เป็นเจอดี

“ทำไมมึงไม่บอกกู” เพื่อนทอมโวย

“ใครจะไปรู้วะ ว่ามึงจะไปนอนตรงนั้น ที่ตั้งกว้าง แล้วบอกไป มึงจะเข้าไปทำงานเหรอ” เออ ก็มีเหตุผล

เรื่องของเพื่อนทอม ทำเอาผมขนลุกตามไปด้วย เพราะตัวเองเคยทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านสะดวกซื้อ เคยไปนอนที่ห้องเก็บของ และเคยได้ยินเสียงประหลาดเช่นนี้ แต่ไม่เคยถามใครว่าเกิดจากสิ่งใด ด้วยคิดไปเองว่าหนู หนนี้ถึงกับนึกกลัว ว่าผีไหมนะที่เจอ