.........you will never walk alone,you will never walk alone เสียงเพลงที่ดังกึกก้องอยู่ในสนามระหว่างการเเข่ง มันบ่งบอกถึงทุกๆอย่างต่อตัวของกองเชียร์ที่มีต่อทีมๆนี้ ทั้งสุข ดีใจ เศร้า ผิดหวัง แต่พวกเราก็ยังเชียร์อยู่ ใช่แล้วครับผมกำลังพูดถึงทีมๆนี้ "หงส์แดง" ลิเวอร์พูล" ..........ช่วงเวลาที่พวกเรารอคอยมันได้สิ้นสุดลงแล้ว กับภาพความทรงจำอันแสนเจ็บปวดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มันถูกแทนที่ด้วยภาพรอยยิ้มเสียงไชโย เสียงแตร เสียงพลุ ฯลฯ อีกมากมายที่พวกเราจะหาได้ในเวลานั้น เมื่องเสียงนกหวีดยาวจากกรรมการถูกเป่าขึ้นที่สนาม"Stamford Bridge" ของเชลซี ที่เจ้าบ้านชนะผู้มาเยียนอย่าง แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ด้วยสกอร์ 2-1 นั้นหมายความว่าการริค่อยในครั้งนี้มันได้สิ้นสุดลงแล้ว ความสุขครั้งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะที่อังกฤษเท่านั้น แต่มันได้กระจายตัวไปยังทุกหนทุกแห่งบนโลก บางคนรอมา30ปี อีกหลายๆคนรอมา20ปี แต่ผมรอมา19ปี ....... ...........ผมมีความสุข ผมมีความสุข ผมมีความสุข ในที่สุดผมจะได้มีโอกาสเห็น ลิเวอร์พูล เป็นแชมป์ ลีก กับเขาเสียที่ ในที่สุดผมก็สามารถลบภาพเก่าๆ ออกไปได้เสียที่ ลาก่อน ภาพรองแชมป์ที่คะแนนเยอะที่สุด ลาก่อนวันที่เจอร์ราดลื่น โยนทิ้งไปกับวันที่ซัวเรสหลั้งน้ำตา เออลืมไปคำว่า"แชมป์ว่าวไม่มีแล้วโว้ย เพราะต่อไปมันจะมีแต่แชมป์เปี้ยน " ภาพจำใหม่กำลังจะเกิด ผมอดใจไม่ไหวแล้วที่อยากจะเห็น แฮนเดร์สัน ซอยเท้ารับถ้วย ฟีมีโน่โชว์รอยยิ้มพร้อมฟันที่ขาว และอีกคนที่เราจะลืมไม่ได้เลย คือ บอสของเรา เจอร์เก้น คล๊อป ที่คุณเข้ามาเต็มเต็มทีมๆนี้ และทำให้การรอคอยอันแสนยาวนานของแฟนบอลคนหนึ่งได้สิ้นสุดลง............ ............ สุดท้ายการรอยคอยอัแสนยาวนาน ของแฟนบอลคนหนึ่งมันก็ได้สิ้นสุดลง 19ปี มานี้สำหรับแฟนบอลลิเวอร์พูลอย่างผม ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามามันเป็นเหมือนประสบการณ์ กว่าเราจะประสบความสำเสร็จ เราต้องรู้จักความล้มเหลว ก่อนที่เราจะยิ้มเป็น เราต้องรู้จักการร้องไห้ให้เป็นก่อน เพราะแฟนบอลลิเวอร์อย่างผมเจอร์มากับตัวมาทุกรูปแบบแล้ว ขอบคุณนะ ที่ทำให้ชีวิตของผมกับมามีชีวีตชีววาอีกครั้ง คำว่า " เราจะไม่มีวันเดินเดียวดาย" ก็ยังคงใช้ได้เสมอ..... ภาพโดย : สามารถ สว่างเถื่อน