ในวันที่อากาศร้อนจัดของเดือนเมษายน กลุ่มเรามักมองหากิจกรรมทำเพื่อลดหรือบรรเทาความร้อนของตัวเองให้เบาลง โดยไม่เพิ่มค่าใช้จ่าย เช่นเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำอยู่กับบ้าน ส่วนมากเรามักไปเล่นน้ำตกในหน้าแล้ง ไปเล่นน้ำทะเลให้ตัวดำ ไปล่องเรือในเขื่อนเก็บน้ำ หรือไม่ก็หนีเข้าป่าไปเดินดูนกเสียเลย กิจกรรมอะไรที่ทำได้อย่างรวดเร็วที่สุดในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ นั่นคือ เดินดูนกในป่าใกล้ ๆ และเราเลือกไปอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน ซึ่งการเดินทางง่ายและไม่ไกลจากกรุงเทพฯ นกตัวแรกที่เราพบหลังจากดับเครื่องยนต์ได้ไม่นาน คือ บั้งรอกเขียวอกแดง ทั้งสองตัวกำลังบินเกาะไต่กิ่งไม้หาอาหารไปทีละกิ่งทีละต้น กระโดดจากต้นนี้ไปต้นโน้น แต่ก็ยังคงหลบอยู่ในพุ่มรก ๆ อยู่ดี สิ่งที่เราทำได้ดีสุดคือยืนจ้องมอง และเล็งกล้องแพนตามนกไปเรื่อย ๆ รอจังหวะที่เขาแสดงตัวในจุดที่โล่ง แล้วค่อยกดชัตเตอร์ มันไม่ได้ง่ายเลยสำหรับนกตัวใหญ่ และกิ่งก้านใบไม้ที่มากมาย โฟกัสหลุดตลอดครับ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จย่อมตามมา (ถ้าโชคดี) เราเฝ้าเดินตามนกบั้งรอกเขียวอกแดงไปเรื่อย ๆ และสบโอกาสขณะนกได้เหยื่อส่วนมากนกจะนิ่งช่วงที่กำลังกินเหยื่อ เราเล็งกล้องแล้วเร่งหาโฟกัสให้ได้เร็วที่สุด เพื่อเก็บภาพนกสีสวยสดตัวแรกในวันนี้ ได้แล้วนี่งัย หลังจากนี้เราแวะร้านค้าของที่ทำการบ้านกร่าง เพื่อทานข้าวเช้าบวกมื้อกลางวัน ยังไม่ทันหมดจานผมเห็นนักดูนกที่เขาเดินเล็งเดินส่องนกอยู่ใต้ต้นไทร เล็งกล้องไปบนต้นไม้ ผมเกิดความสงสัยว่าเขาถ่ายนกอะไร รีบคว้ากล้องทิ้งจานข้าว เดินออกไปเล็งกล้องแล้วกดชัตเตอร์แบบรัว ๆ นี่ขนาดรัว ๆ นะครับ ผมได้ภาพชัดมาเพียงภาพเดียวเท่านั้นและนั่นคือ นกพญาปากกว้างลายเหลือง แล้วผมค่อยเดินกลับมาทานข้าวที่ยังเหลือคาจานให้หมดมื้อควบ ๆ นี้ไปอย่างรวดเร็ว ช่วงบ่ายอากาศร้อนมาก เราแวะขึ้นไปเดินเล่นที่ลำธารกันดีกว่า น้องคนนึงเสนอขึ้นมา งั้นเราอย่าได้รอช้าเก็บกล้องเดินทางต่อกันเลย ช่วงนี้เราจะได้เห็นผีเสื้อมากมายหลายชนิด บิน ๆ ๆ ๆ วนไปวนมา และจะมีเด็ก ๆ มาเที่ยวชมกันมากสักหน่อย เพราะเป็นช่วงปิดเทอม ถือว่าเป็นเรื่องดีครับที่คุณพ่อคุณแม่พาเด็ก ๆ มาสัมผัสกับป่าได้ทั้งความรู้ และความสนุกกับครอบครัวในวันหยุด เราเดินไปเรื่อยจากลำธารหนึ่งไปลำธารสองและสาม ช่วงเดือนนี้เราอาจพบนกป้อนลูกอยู่ก็เป็นไปได้ แต่เราอย่าเข้าไปใกล้บ้านนกเขานะครับ เราควรรักษาระยะห่างให้มาก ๆ เพราะหากเราเข้าใกล้บ้านเขามากเกินไป นกเขาจะเครียดนะครับ เดี๋ยวเขาหยุดป้อนลูกทิ้งรังไปแย่เลยครับ สงสารลูกนกในรังที่ยังออกหาอาหารกินเองไม่ได้นะครับ การดูนกที่ดีควรเริ่มจากการฟังเสียง ถ้าเราฟังเสียงได้เราจะรู้ว่าเสียงที่ได้ยินนั้น คือเสียงของนกอะไร ต่อมาเราจะเรียนรู้ว่าอ๋อนกชนิดนี้พฤติกรรมเป็นอย่างไร แล้วเรามาวิเคราะห์อีกทีว่าเสียงนี้ควรอยู่ตรงไหนของต้นไม้ เช่นนี้มาจากการฟัง การสังเกต และนกต่อไปนี้เราได้ยินเสียงก่อนแล้วมองหาตัว พร้อมสังเกตความเคลื่อนไหวบนกิ่งไม้ นั่นงัย ๆ นกพญาปากกว้างสีดำ นกหัวขวานจิ๋วคิ้วขาว ก็เช่นกัน เราเห็นตัวนกได้จากการฟังเสียงเคาะกิ่งไม้ เคาะต้นไม้ การใช้ปากเจาะต้นไม้เพื่อหาหนอนเป็นอาหาร ทำให้เราได้ยินเสียงของนกหัวขวานก่อนเห็นตัวเป็นประจำ นกกินปลีคอกแดง ก็จัดว่าเรามักได้ยินเสียงก่อนเห็นตัวเสมอ เสียงแหลมเล็ก ร้องแบบรัว ๆ ทำให้เรามักเฝ้าจ้องมองไปยังตำแหน่งที่เราได้ยิน และไม่ผิดหวังครับ เจ้าของเสียงก็จะมาให้เห็นในไม่ช้า สีแดงไปทั้งคอทำให้เราตะลึงเมื่อแรกเห็น และด้วยความที่นกกินปลีคอแดงนั้นมีพฤติกรรมที่ปราดเปรียวว่องไว เราก็ต้องว่องไวให้ทันนกด้วยเหมือนกัน มิฉะนั้นอาจกินแห้วได้ครับ ในผืนป่าแก่งกระจาน ยังมีสัตว์ป่าอีกหลายชนิดให้เราได้พบเจอและค่างแว่นถิ่นใต้นี้ นักท่องเที่ยวมักพบเห็นได้เป็นประจำเมื่อมาเยือนแก่งกระจาน บางครั้งเจออยู่รวมกันเป็นกลุ่ม อันนี้เราจะเห็นได้ง่ายเพราะเสียงเขาจะมาก่อนเสมอ แต่สังเกตดี ๆ เพราะบางทีเขาอยู่กันน้อยอาจไม่มีเสียงให้ได้ยินเลย แต่เขานั่งหาเห็บหาหมัดกันอยู่บนกิ่งไม้ก็มี ทั้งหมดนั้นคือความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าแก่งกระจาน ที่เราเห็นแค่บางส่วนครับและอาจเห็นแค่ครั้งเดียวหากเราไม่ช่วยกันรักษา สัตว์ป่าเขามีบ้าน บ้านเขาก็คือป่า ถ้าเราอยากให้มีสัตว์ป่าเราต้องไม่ทำลายป่า หากเราไปเยี่ยมเยือนบ้านเขา เราก็ควรเคารพบ้านเขาด้วยนะครับ ขอบคุณที่ติดตามแล้วไปเที่ยวด้วยกันอีกครับ ภาพทั้งหมดโดย : ผู้เขียน Pom_anuphong