กลิ่นหอมยามราตรี

ปัญหาส่วนใหญ่ของคนต่างจังหวัดคือสัญญาณอินเตอร์เน็ต    ที่มักขาดๆหายๆ ดังนั้นภายในบริเวณบ้านจะมีเพียงมุมเหมาะๆไม่กี่มุมที่สามารถรับสัญญาณอินเตอร์เน็ตได้   เรือนไทยหลังใหญ่หลังนี้ก็เช่นกัน ไม่เว้นชายหนุ่มต่างถิ่นที่มารับจ้างดูแลชายสูงวัยเจ้าของบ้าน เขาจำเป็นต้องลงมาอาศัยโต๊ะหินอ่อนใต้ถุนบ้านเพื่อนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ  ผ่านไป  5 ทุ่มกว่าเขายังคงนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะหินอ่อน   แต่ทันใดนั้นจมูกของเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจางๆที่ลอยมาตามสายลม  หอมหวานชวนสูดดมให้ชื่นใจ  จนเขาต้องละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่เขาจ้องอยู่เพื่อหาต้นต่อของกลิ่นหอม ไม่ใช่กลิ่นธูปที่เขาคุ้นเคย โดยพลันสายตาของของเขาสบกับร่างหญิงสาวผมยาวประบ่าในชุดสีขาวที่ยืนอยู่ใต้ต้นอินทนิลข้างบ้าน   เขามั่นใจว่าไม่ใช่คนแน่นอน  เรือนไทยหลังนี้มีผู้อาศัยคือคุณตาวัยเจ็ดสิบปีและเขาเท่านั้น   ชายหนุ่มลุกขึ้นทันทีเพื่อมองร่างนั้นให้ชัดเจน  แต่ร่างนั้นกลับลอยถอยห่างเขาออกไปอย่างช้าๆ   ความกลัวเริ่มเข้ามาเกาะกุมหัวใจของเขาในนาทีนั้น  ทำให้เขารีบขึ้นเรือนใหญ่ทันที  แต่เมื่อเวลาผ่านไปความกลัวก็จางหายไปตามเวลา  จากที่ไม่กล้านั่งเล่นข้างล่างคนเดียวเขาก็เริ่มกลับมานั่งอีกครั้ง  แต่แล้วก็ถึงวันที่เขาต้องพบเจอกับสิ่งลี้ลับก็มาถึง  ตีหนึ่งแล้วเขายังคงนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่โดยไม่ได้สนใจบรรยากาศรอบตัว    แต่แล้วกลิ่นหอมเย็น  จะว่าเป็นกลิ่นดอกไม้ก็ไม่ใช่กลิ่นธูปก็ไม่เชิง   หอมจนเขาต้องเงยหน้ามอง  ทันใดนั้นภาพความทรงจำของเหตุการณ์วันนั้นก็กลับมา   ที่ใต้ต้นอินทนิลเขาก็ได้พบกับหญิงสาวคนเดิมจริงๆ ร่างในชุดขาวผมยาวประบ่า   ผิดกันที่คราวนี้หญิงสาวคนนั้นกำลังยืนมองเขาอยู่แล้ว  เหมือนตกอยู่ในภวังค์   เขายืนขึ้นพร้อมกับก้าวขาเดินตามหญิงชุดขาวคนนั้น  เดินอย่างไร้สติ นานเท่าไรไม่รู้  แต่แล้วอยู่ดีๆเข้าต้องสะดุ้งสุดตัวเพราะเสียงสุนัขที่เขาเลี้ยงไว้พากันเห่าหอนระงมราวกับจะช่วยดึงสติของเขาให้กลับมา   เขาพบว่าตัวเองเดินออกจากบ้านและมุ่งหน้าสู่ถนน  และเพียงไม่ถึง 5 เมตรเท่านั้นเขากำลังจะถึงถนนใหญ่   เส้นขนทุกเส้นในร่างกายเขาลุกชัน  เมื่อสติของเขากลับมาครบบริบูรณ์เขาบอกตัวเองให้หันหลังและวิ่งไปจากจุดนี้ให้เร็วที่สุด