ผีแม่นมยาน

                      ความรักและความผูกพันธุ์สายสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกนั้นยิ่งใหญ่จนประมาณค่าไม่ได้และไม่ได้เกิดขึ้นในขณะที่เป็นมนุษย์แค่นั้นแม้เป็นวิญญาณแล้วความผูกพันธุ์ก็ยังคงไม่จบสิ้น

                      ขึ้นชื่อว่าตายทั้งกลมนั้น  เมื่อกลายเป็นวิญญาณจะมีความเฮี้ยนและแรงอาฆาตมากกว่าวิญญาณชนิดอื่น  อาจด้วยความอาลัยที่ต้องจากทั้งคนรักและความหวังที่จะอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา   เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างน้อย 50 - 60 ปีมาแล้ว  หญิงสาวคนนี้เสียชีวิตขณะคลอดบุตร  ในสมัยนั้นการเดินทางสัญจรไปอนามัยถือว่ายาก  อย่าถึงขั้นไปโรงพยาบาลเลยส่วนมากจะมีเพียงโรงพยาบาลประจำจังหวัดเท่านั้น  หมอตำแยจึงเป็นทางออกของคนชนบท คลอดแล้วรอดเยอะแยะไปแต่คลอดแล้วตายก็มีมากมายเช่นกัน  ตำนานผีอีนมยานจึงเริ่มต้นขึ้น

                      ยามค่ำริมทางรถไฟมักมีผู้คนเห็นหญิงสาวไม่ใส่เสื้อนุ่งเพียงผ้าถุงผืนเดียวจูงเด็กเดินเรียบทางรถไฟไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย  บ้างก็พูดว่าวิญญาณสองแม่ลูกออกมาเพื่อหากบหาเขียด  มูลสัตว์หรือสิ่งสกปรกตามริมทางรถไฟกิน  แล้วข่าวคราวเรื่องผีอีนมยานเดินตามทางรถไฟก็เงียบหายลง  แต่ปรากฏว่ามันกลับไปเข้าสิงคนในหมู่บ้านแทน คนที่เจ็บไข้ด้วยป่วยคือเหยื่อที่มันต้องการเพียงเพราะ "อ่อนแอดี"   คนแล้วคนเล่าที่ต้องสิ้นใจลง  แต่ก่อนสิ้นใจจะมีคำพูดหนึ่งเสมอ  "ไปกันเถอะลูกเราอยู่ไม่ได้แล้ว"  คนป่วยมักจะพร่ำเพ้อประโยคนี้แล้วสิ้นใจ  แต่แล้วก็มีคนที่สามารถปราบมันได้  หญิงสูงวัยผมสีดอกเลาร่างสูงใหญ่คือคนที่ผีอีนมยานกลัว  ทุกครั้งที่มันไปสิงร่างใครถ้าหญิงสูงวัยคนนี้ไปเยี่ยมไข้  คนป่วยจะหายเสมอ  แต่ผ่านไปไม่นานหญิงสูงวัยกลับสิ้นใจอย่างประหลาดพร้อมพูดประโยคที่ทำให้ผู้คนที่มาเยี่ยมเยียนครั้งสุดท้ายพากันขวัญผวา "ไปกันเถะลูกเราอยู่ไม่ได้แล้ว"  จากนั้นผีอีนมยานก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมกับความจริงที่ออกจากปากน้องสาวหญิงสูงวัยที่เพิ่งจากโลกนี้ไป

                แต่ความตายของหญิงสาวคนนั้นกลับเป็นการเริ่มต้นตำนานอีนมยานของอีกที่หนึ่ง มีคนได้ข่าวว่ามันยังคงอาละวาดเข้าสิงคนอยู่เช่นเดิม  จากวันนั้นมาถึงวันนี้ผ่านไปเกือบ 60 ปีหวังว่าวิญญาณ 2 แม่ลูกคู่นี้จะได้ไปสู่ภพภูมิที่ดี ไม่ต้องวนเวียนสร้างบาปกรรมอยู่เช่นนี้