อื่นๆ

ออฟฟิศหลังเที่ยงคืน

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ออฟฟิศหลังเที่ยงคืน

        จอยเป็นพนักงานออฟฟิศ ที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่เธอกำลังไฟแรง และขยันทำงานและรับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเองได้ดีเป็นอย่างมาก  ถึงแม้จะหมดเวลาทำงานแล้วเธอก็มักจะนั่งทำงานต่อจนค่ำเสมอ จนเพื่อนร่วมงานและเจ้าต่างก็ชื่นชมในความขยันของเธอ  จนบางครั้งเพื่อนร่วมงานของเธอก็ได้เตือนเธอว่า ถ้างานไม่รีบมากก็ให้เอาไว้ทำวันรุ่งขึ้นก็ได้ เพราะทางเข้าออฟฟิศค่อนข้างเปลี่ยว ถ้ากลับดึกมากจะอันตราย ซึ่งก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้สนใจคำเตือนของเพื่อนร่วมงานเท่าไรนัก เพราะเธอรู้สึกว่าเธอกำลังสนุกกับงาน  พอนั่งทำงานเพลินๆ ทีไรก็ไม่รู้ตัวว่าเวลาผ่านไปจนค่ำทุกที

       มีอยู่วันหนึ่งทุกคนในออฟฟิศต้องอยู่ทำงานด้วยกันจนค่ำ เพราะมีงานด่วนเข้ามา แต่หัวหน้างานก็กำชับพนักงานทุกคนไว้ว่า ให้ทำงานเท่าที่ได้ถ้าไม่เสร็จก็เอาไว้ทำพรุ่งนี้เช้า อย่าอยู่กันเกินเที่ยงคืน  ซึ่งทุกคนก็รับคำหัวหน้างาน และตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองไป  ขณะที่ทำงานอยู่นั้น พี่แววนั่งทำงานอยู่ข้างๆ จอยก็ได้ถามจอยขึ้นมาว่า “นี่จอยเธออยู่ทำงานที่ออฟฟิศคนเดียวค่ำๆ ทุกวัน ไม่เคยเจออะไรแปลกๆ บ้างหรอ”

Advertisement

Advertisement

จอยก็ตอบว่า “ไม่นิคะ ก็ปกตินะ อะไรที่แปลกหรอคะพี่แวว”

พี่แววก็ตอบว่า “ป่าวหรอก พี่ก็ถามดูเฉยๆ”

       จากนั้นต่างคนต่างก็ทำงานกันต่อ มีพูดคุยกันบ้างเล็กๆ น้อยๆ จนเวลาผ่านไปจนถึงห้าทุ่ม  ทุกคนก็เห็นว่ามันดึกมากแล้ว จึงชวนกับกลับบ้านก่อน  แต่จอยเห็นว่างานเหลืออีกนิดหน่อย จึงอยากจะทำให้เสร็จและขออยู่ต่อ แต่ทุกคนในออฟฟิศก็ไม่เห็นด้วยเพราะหัวหน้าสั่งไว้  ซึ่งจอยก็ยังยืนยันว่าจะขออยู่ทำต่อจนเสร็จให้ทุกคนกลับไปก่อน ทุกคนยืนมองหน้ากันและตัดสินใจกลับกันก่อนโดยยอมให้จอยนั่งทำงานอยู่เดียว  ระหว่างที่เดินออกมาทุกคนมีความกังวลและเป็นห่วงจอย แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะจอยยืนยันที่จะยังไม่กลับ  พี่แววจึงได้ตัดสินใจให้หัวหน้างานโทรหาจอยบอกให้จอยกลับบ้าน จากนั้นพี่แววและคนอื่นๆ ก็แยกย้านกันกลับบ้านของตัวเอง

      เมื่อทดหัวหน้างานได้รับโทรศัพท์จากพี่แวว ก็พยายามโทรติดต่อจอยทันที แต่เหมือนจอยจะไม่ได้เปิดโทรศัพท์ไว้เพราะโทรไปไม่ติด  ทดเริ่มกระวนกระวายด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนนั้นก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ทดจึงลองโทรไปที่เบอร์ออฟฟิศ  เมือเสียงโทรศัพท์ที่ออกฟิศดังขึ้น จอยก็รีบเดินไปรับโทรศัพท์ แต่เสียงที่ออกมาจากโทรศัพท์นั้นเป็นเสียงแหบๆ พูดฟังไม่รู้เรื่อง จอยจึงได้วางสายไป แต่จอยวางหูโทรศัพท์ไว้ไม่สนิท จึงทำให้ทดไม่สามารถโทรเข้าไปได้อีก  ทดจึงตัดสินใจรีบขับรถไปที่ออฟฟิศทันทีเพราะเป็นห่วงมากกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับจอย

Advertisement

Advertisement

        ขณะนั้นเองระหว่างที่จอยกำลังนั่งทำงานอยู่ก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะที่ประตูออฟฟิศ  จอยจึงรีบลุกขึ้นมาเปิดประตูเพราะคิดว่าเป็นพี่ๆ ที่ออฟฟิศ แต่เมื่อเปิดประตูมาแล้วกับไม่เห็นเจอใคร จอยก็รู้สึกแปลกใจแต่ก็กลับมานั่งทำงานต่อ  จากนั้นก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครอยู่ในห้องน้ำ เธอจึงเดินเข้าไปดูก็เห็นด้านหลังจองแม่บ้านกำลังทำความสะอาดห้องน้ำอยู่ จอยจึงถามไปว่า “แม่บ้านมาตอนไหนหรอคะ จอยมัวแต่ทำงานจึงไม่ทันได้สังเกตเลย”

      แม่บ้านก็ไม่ตอบอะไร  จอยจึงเดินกลับมาทำงานต่อ  เมื่อเธอเดินกลับมานั่งทำงานที่โต๊ะ เธอกลับเห็นแม่บ้านกำลังยืนก้มหน้ากวาดพื้นอยู่ที่ข้างๆ โต๊ะทำงานของเธอ เธอจึงตกใจว่าเป็นไปได้อย่างไร จึงรีบวิ่งกลับไปดูที่ห้องน้ำ ก็ไม่เห็นมีใครอยู่แล้ว เมื่อเธอเดินกลับมาที่โต๊ะ ก็ไม่เห็นแม่บ้านแล้วอีกเหมือนกัน  เธอเริ่มรู้สึกกลัวไฟในออฟฟิศเริ่มกระพริบเหมือนจะดับแต่ไม่ดับ เธอได้ยินเหมือนเสียงใครเดินไปมารอบห้อง  เธอกลัวมากจนน้ำตาเริ่มไหลออกมา จอยพยายามจะออกมาจากออฟฟิศให้ได้แต่เธอก็ก้าวขาไม่ออก  แต่โชคดีที่ทดได้มาถึงพอดี ทดเห็นจอยยืนตัวสั่นจึงรีบมาพาจอยออกไปจากออฟฟิศและพาจอยไปส่งที่บ้าน  จอยเล่าเหตุการณ์ให้ทดฟัง ทดก็เล่าว่า ที่ออฟฟิศนี้ไม่ให้พนักงานอยู่ทำงานเกิดเที่ยงคืนเพราะแม่บ้านคนเก่า ทำงานดึกและเป็นลมตายในห้องน้ำ  จากนั้นมาใครที่ทำงานหลังเที่ยงคืนจะจะเห็นป้าแม่บ้านตลอด  เมื่อจอยได้ยินดังนั้น เธอก็ไม่กล้าอยู่ทำงานที่ออฟฟิศคนเดียวตอนกลางคืนอีกเลย

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์