ท้าลองผี

ความสนุก และคะนองในวัยเด็ก กล้าที่จะทำเรื่องบ้าบิ่น โดยลืมนึกไปว่าสิ่งที่กำลังทำนั้นมันเป็นการท้าผี !

สมัยที่ฉันเป็นเด็กทั้งแก่น ทั้งซนจนพ่อส่ายหน้า และพูดว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ เพราะแต่ละวันฉันไม่ค่อยอยู่ข้างบนบ้านหรือเดินบนเดินเหมือนชาวบ้าน ฉันชอบปีนขึ้นไปอยู่บนต้นฝรั่ง เก็บลูกฝรั่งกิน ฝรั่งโบราณลูกไม่ค่อยใหญ่ เวลาสุกเนื้อข้างในจะสีชมพู และมีกลิ่นหอม

นอกจากซนและแก่นแก้วแล้ว ฉันยังไม่กลัวอะไร แม้แต่ผี และกล้าท้าลองดีกับผีด้วย โดยเรื่องเกิดขึ้นขณะที่ฉันอายุ 10 ขวบ

กระท่อมหลังนั้นอยู่ติดกับตีนเขา เป็นของปู่เคลือบที่ตายไปปีกว่า ๆ กระท่อมอยู่ห่างจากบ้านฉันประมาณ 2 กิโลเมตร มีคนพูดว่าปู่เคลือบเป็นผีที่เฮี้ยนมาก หลอกคนที่ผ่านหน้ากระท่อมแก ฉันก็อยากรู้ว่าผีหลอกเป็นอย่างไร

หุ่นไล่กา ขอบคุณภาพโดย จาก cocoparisienne จากhttps://pixabay.com/th/illustrations/ค่ำ-พระอาทิตย์ตก-ภูมิทัศน์-1004436/

ขอบคุณภาพโดย จาก olleaugust จากhttps://pixabay.com/th/photos/2421117/

ฉันยืนมองครู่หนึ่งแล้วก้มลงไปหยิบก้อนหินขนาดเหมาะมือขึ้นมาถือไว้ แล้วตะโกนท้าผีปู่เคลือบด้วยเสียงดัง ๆ

“แน่จริง ออกมาเลย ออกมา ฉันอยากเห็น”

จากนั้นฉันก็ขว้างหินเข้าไปในกระท่อม แต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันก้มเก็บก้อนหินขึ้นมาอีก พร้อมกับขว้าง และส่งเสียงท้าทายอย่างไม่กลัวเกรง

กระทั่ง ! เสียงดังซู่ ๆ เหมือนต้นไม้ถูกเขย่าแรง ๆ และเสียงคำรามดังขึ้น ฉันตกใจ ยืนตัวแข็ง แล้วมองไปรอบ ๆ ตัวไม่เห็นใคร  เสียงเขย่าต้นไม้ดังขึ้นอีก ใบมันร่วงลงมา แล้วปลิวมาตกรอบตัวฉัน ขณะนั้นก็มีลมพัดแรง ๆ จนดังอู้ ๆ

และแล้วใบหน้าใครบางคนพุ่งออกมาจากกระท่อม ฉันร้องลั่นด้วยความกลัว เสียงคนแก่หัวเราะดัง ๆ ใบหน้านั้นอยู่ท่ามกลางความสลัวของบรรยากาศพระอาทิตย์ตกดิน หน้าเสี้ยมตอบ รอบ ๆ ดวงตาดำคล้ำ ผมขาวยาวเป็นกระเซิง

ฉันไม่รู้หรอกว่าใช่ปู่เคลือบหรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ มันคือผี ฉันกรีดร้องไม่หยุด แต่ไม่อาจขยับเท้าวิ่งออกไปได้ ก่อนที่ฉันจะถูกผีหลอกจนช็อกตาย นังหลินกระโจนเข้ามา แล้วส่งเสียงเห่าพร้อมกับหอน สติฉันกลับคืนมา

ฉันวิ่งออกจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว โดยนังหลินวิ่งนำหน้า แต่เสียงผีหัวเราะยังคงดังให้ได้ยินเป็นระยะ ส่วนฉันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต จนถึงบ้านแล้วกระโจนขึ้นบันไดทีเดียว 3 ขั้น จากนั้นนอนคลุมโปงด้วยความกลัว

ฉันไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง กลัวจะถูกแม่ตี เพราะรู้ตัวว่าผิดที่ไปทำอย่างนั้น แล้วก็เข็ด ไม่กล้าท้าผีอีกเลย

จรรยา เลิศพงษ์ไทย