ลางลา

ลางลา

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทของพร่างพิชญ์เองค่ะ เป็นเพื่อนแถวบ้านที่เป็นรุ่นพี่ 2 ปี เราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่จำความได้ เพื่อนคนนี้เป็นเด็กผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ ตั้งใจเรียน มีความกตัญญูต่อแม่มาก ๆ  ทุก ๆ วันหลังจากเลิกเรียน เขาจะไปช่วยแม่ซึ่งเป็นลูกจ้างร้านขายเสื้อผ้าในตลาดขายของ เขาใช้ชีวิตแบบปากกัดตีนถีบมาตั้งแต่ยังเด็ก ไม่ได้กินอะไรที่อยากกิน ไม่ได้เล่นอะไรที่อยากเล่นอย่างที่เด็ก ๆ คนอื่นได้ทำ เพราะในบ้านของเขายังมีลูกพี่ลูกน้อง และยายเฒ่าอีก 1 คนที่แม่ของเขาต้องหาเลี้ยง อะไรที่พอจะสละให้น้องได้ เขาก็จะสละ

(ภาพจาก : pixabay.com)

เขามีความฝันว่าโตขึ้นเขาจะเป็นนายช่างที่มีฝีมือ ได้ทำงานหาเงินมาให้แม่ ได้ดูแลน้อง ๆ จึงตั้งใจเล่าเรียนมาก ๆ โดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ เขามักจะเก่งกว่าใคร ๆ เขาคิดประดิษฐ์สิ่งใหม่  ๆ ได้ตั้งแต่ยังอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3

เขาได้อาสาไปส่งเพื่อนที่บ้านเพราะเพื่อนไม่มีรถ ก่อนจะขี่รถกลับทางเดิมเพื่อไปช่วยแม่ขายเสื้อผ้า ทว่าเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น  เขาขี่รถแหกโค้งบริเวณโค้งที่มีชื่อเรียกว่า โค้งร้อยศพ และเสียชีวิตในที่เกิดเหตุทันที   ทั้งแม่ น้อง ยาย รวมถึงเพื่อน ๆ ต่างก็หลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว ร้องไห้จนน้ำตาไม่มีจะไหล

(ภาพจาก : pixabay.com)

คืนนั้นหลังจากที่ฟังพระสวดเสร็จ

เพื่อน ๆ ได้นอนรวมกันที่บ้านแม็กซ์ ซึ่งอยู่ใกล้บ้านเขามากที่สุด เมื่อทุกอย่างเงียบสงัดลง ก็พลันได้ยินเสียหมาหอนกรูเข้ามาตั้งแต่ต้นซอย ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนมาถึงหน้าบ้าน ทุกคนต่างก็มองหน้ากันและรับรู้ได้ว่า นั่นอาจจะเป็นการมาร่ำลาของเขาเป็นครั้งสุดท้าย รุ่งขึ้นเพื่อน ๆ จึงได้มาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้แก่น้องมุก ลูกพี่ลูกน้องของอาร์ม  มุกร้องไห้ไม่หยุด พร้อมกับเล่าความฝันของตนให้ฟังว่า

เมื่อคืนฝันว่าพี่มาหา แล้วบอกว่า ฝากบอกแม่ด้วยว่าพี่ขอโทษที่ไม่ได้บวชให้”

เสียงหมาหอนในคืนวันแรกที่สวดศพและความฝันของน้องมุก คงเป็นสิ่งที่เขาอยากจะสื่อสารในบริบทที่เขาพอจะสื่อสารได้
อยากบอกสิ่งที่เขาอยากทำหากมีลมหายใจ

หรือ "ลางลา" ของเขา จะเป็นประโยคที่ว่า...

“ในชีวิตกู...ไม่เคยได้มีงานวันเกิดกับเขา”