เสียงเพรียกหาจากนางตานี

เสียงเพรียกหาจากนางตานี

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงของพร่างพิชญ์ที่บ้านเกิด จ.สุโขทัยค่ะ
...เมื่อประมาณ 12 ปีที่แล้ว ฉัน พี่ป๊อบ พี่ต้น และพี่อาร์มได้ไปเล่นซ่อนหากันที่สวนกล้วยตานี ซึ่งอยู่หลังบ้านของพี่ต้น โดยปกติ หากพวกเราต้องไปซื้อขนมที่ตลาด เรามักจะเดินลัดสวนนี้ไป ระยะทางก็ประมาณ 50 เมตร ในนั้นมีทั้งต้นกล้วย และต้นไม้ใบหญ้ามากมาย วันนั้นพวกเราเลือกที่จะเล่นซ่อนหากัน พอพวกเราเข้าไปเล่น ด้วยความเป็นเด็กไม่รู้ตาสีตาสา เข้าไปหลบตรงต้นกล้วยตานีดี ๆ คงไม่มีปัญหา หากแต่พวกเราเตะต้นกล้วยตานีบ้าง เอามีดไปแทงต้นกล้วยตานีบ้าง ด้วยความสนุกแบบเด็ก ๆ

...หลังจากเล่นเสร็จ พวกเราก็มานั่งพักกันที่บ้านพี่ต้น พี่ต้นด้วยความเป็นพี่ใหญ่ จึงอาสาจะไปขุดเผือกที่บ้านพ่อใหญ่ซึ่งต้องเดินลัดสวนนี้ไป พี่ต้นไปพร้อมกับจอบเล่มน้อยเพื่อไปขุดเผือกให้น้องๆกิน ไม่ทันไร พี่ป๊อบก็ตาค้าง เดินนิ่ง ๆ มุ่งไปในสวนกล้วย เหมือนโดนสะกดจิต พี่อาร์มเรียกพี่ป๊อบ เพราะเห็นท่าจะไม่ดี เรียกหลายครั้ง พอพี่ป๊อบรู้สึกตัว พี่ป๊อบก็พูด “กูเห็นไอ้ต้น ไอ้ต้นมันเรียกกูให้เข้าไปหา กูเห็นมันใส่ชุดไทยสีเขียว แบกเครือกล้วย กวักมือเรียกกู”
พี่ป๊อบพูดไปและร้องไห้คลอไปสายตาลุกลี้ลุกลน ดูกลัวมาก ทั้ง ๆ ที่ฉัน ก็พยายามมองเข้าไปหลายครั้ง แต่ก็ไม่เห็น