ต่างถิ่นที่เราไม่รู้จัก...เขาอยากได้ชีวิต

พักที่ไหนไม่อุ่นใจเท่าบ้านเรา

          เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเองตอนสมัยเรียน ปวช.แห่งหนึ่ง ได้มีโอกาสทำกิจกรรมที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น เป็นกิจกรรมที่ต้องออกไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นเป็นอาทิตย์ เพราะต้องซ้อมการแสดงเตรียมงานต่าง ๆ ขอพูดใบ้ๆว่าเป็นจังหวัดทางภาคเหนือตอนล่างแล้วกัน ก่อนอื่นเลยส่วนตัวผมกับเพื่อน ๆ รู้ว่าจะไปที่ไหนแต่พวกเราไม่รู้ว่าจะได้พักที่ไหน พอไปถึงสถานที่พอลงรถได้ก็ต้องอึ่งเลย ภาพที่เห็นคือเป็นวิทยาลัยที่มีเนื้อที่กว้างเลยทีเดียวมีลานกว้างล้อมไปด้วยภูเขาบรรยากาศคงไม่ต้องพูดถึงตอนตกดึก 555+  จากนั้นมีอาจารย์ที่ดูแลที่นั่นมาต้อนรับ ละพาพวกเราไปดูที่พักกัน 

พวกเราเดินไปสักพักใกล้จะถึงที่พักแล้ว

ผม : เห้ย ๆ พี่ ทำไมหอพักมันดูเก่า ๆ ร้าง ๆ เหมือนไม่มีคนอยู่มานานแล้วมันมีอะไรแปลก ๆ ปะวะพี่

พี่ : เออคิดมากน่ะ นี้ หอพัก อาจารย์นักศึกษา ของที่นี้ละ 

         ผมหันไปรอบ ๆ ห้องของเพื่อนเรึ่มสังเกตุเห็นสิ่งผิดปกตินั้นคือ กระจกที่ติดกับผนังแตก !!! มันเป็นรอยร้าว แล้วบังเอิญผมเคยได้ยินมาว่าห้ามส่องกระจกที่แตก มันเป็นความเชื่อที่ผมได้ยินมาตอนเด็ก ๆ  แล้วมันก็เกิดเหตุการณ์ประหลาด ๆ ขึ้นตอนที่ผมเดินออกจากห้องเพื่อจะไปห้องของตัวเอง ประตูห้องของเพื่อน ซึ่งในตอนแรกมันไม่มีข้อความอะไรเขียนที่ประตู !! แต่ตอนที่ผมดูกระจกนั่นแล้วกำลังจะออกจะห้องมีข้อความที่ประตูเขียนเป็นลายมือเละ ๆ ไม่สวยแต่อ่านได้ ที่ผมเห็นคือคำว่า มีเด็กตาย.. ผมตกใจกลัวแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องรุ่นพี่ แล้วเรียกคนอื่น ๆ ไปดูทุกคนก็เห็นข้อความนั้นเหมือนกันหมด หลังจากนั้นไม่นาน ห้องที่ผมวิ่งเข้าไปหาเขาตอนแรกมีรุ่นพี่คนนึง นั่งกรี๊ดด !! ร้องอยู่ตรงเตียงเสียงดังมาก จากนั้นทุกตกใจกลัวกันหมดรีบ วิ่งมานั่งกอดกันบนเตียงสักพักตั้งสติได้ ผมกับเพื่อนอีกคนรีบวิ่งไปที่ห้องประชุมกลาง ไปตามครูที่ดูแลและอยู่ที่นี้มาดู 

ผม : ระหว่างทางลงจากหอแม้งก็มืดด สนิททท ทางเดินก็ไม่มีไฟ ต้องใช้ไฟฉาย ผมนี่วิ่งไปไม่ดูข้างทางอะไรเลย ได้แต่ตะโกนรอกูด้วยยย !!

เพื่อน : เร็ว ๆ เออวิ่งตามมา

        พอตามครูมาถึงที่ห้อง รุ่นพี่คนนั้นก็กลัวครูและกรี๊ดเสียงดังมาก ลืมบอกไปครูที่นั่นเขาพอมีวิชาทางด้านพวกนี้ เหมือนเขาจะเจอบ่อย หลังจากนั้น

ครู : มึงเข้าร่างเขาทำไม 

รุ่นพี่ที่โดนผีเข้า :  กูจะเอาชีวิตมัน ไปแทนกู 

ครู : ถ้ามึงไม่ออกกูจะแช่งไม่ให้ผุดไม่ให้เกิด หลังจากนั้นก็เอามีดหมอมาวางบนหน้าผาก

รุ่นพี่ที่โดนผีเข้า : กรี๊ดร้อง โหยหวนกว่าเดิม 

       ผีไม่ยอมออกจนร่าง ร่างกายรุ่นพี่เรึ่มจะรับไม่ไหวอ่อนเพลียมาก ครูจึงรีบให้พวกผมแบกรุ่นพี่ไปที่ห้องประชุมใหญ่หน้าห้องพระ อาการจึงเรึ่มดีขึ้น แล้วก็เรียกทั้งครูและพวกผมมารวมกันแล้วพาเดินไปที่หอพักนั้น ระหว่างทาง ที่พวกผมเดินกันไป หมาก็หอนตลอดทาง ทางก็มืดมีแค่ไฟฉายส่อง หลังจากนั้นทุกคนก็ยืนกันหน้าหอพักแล้วก็ไหว้เจ้าที่เจ้าทาง..

ผม : หันไปสบตาพี่ข้าง ๆ แล้วเอามือปิดจมูก ( ที่ผมทำแบบนั้นคือผมได้กลิ่นเหม็นเน่ามากและทุกคนคงได้กลิ่นแต่ไม่กล้าพูดเพราะโบราณถือ ได้ยินหรือเห็นได้กลิ่นอะไรห้ามทัก ) 

รุ่นพี่ : หันมามองแล้วก็พยักหน้าให้ 

      จังหวะนั้นทุกคนน่าจะได้รับรู้ถึงกลิ่นเหม็นและข้างทางเสียงหมาหอนตลอด และที่พีคกว่านั้นคือ ตอนเดินตามครูขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปทำพิธีไล่ผีตามห้องบังเอิญเพื่อนผมเขามีเซ้น มองเห็นผีคือเวลาเขาเห็นอะไรเขาจะร้องไห้และเงียบตัวสั่นตลอด และจังหวะนั้นครูก็หันไปถามเขาเห็นอะไร เขาก็ไม่ตอบได้แต่ก้มหน้า สักพักเขาถึงบอกเห็นคนห้อยหัวอยู่บนเพดาน พวกผมนี้ช็อค !! ที่เฮี้ยนสุดๆ คือ แต่ละห้องที่เข้าไปทำพิธีจะได้ยินเสียงแก๊ก ๆ ดังเป็นจังหวะ พอหลังจากทำพิธีเสร็จก็พากันไปนอนที่ห้องประชุมใหญ่ ไม่มีใครกล้านอนที่หอพัก นอนรวมกันหมด 555+ ครูก็ได้ไปหารุ่นพี่ที่โดนผีเข้าละผีตนนั้นก็ยังคงอยู่ในร่าง ละพยายามสื่อสารว่าเขาต้องการอะไร ได้แต่พูดว่า " กูต้องการชีวิตมัน " จนคุยไปสักพักไม่ยอมออก ครูจึงตัดสินใจที่จะทำพิธีอีกครั้งละไล่สาปแช่ง จนอาการดีขึ้นและรุ่นพี่กลับมาเป็นปกติ  ผ่านคืนนั้นกันมาได้ ตอนเช้า ก็มานั่งพูดคุยเรื่องนี้ที่คาใจกัน ว่ามันเกิดอะไรขึ้น....  ครูก็เล่าว่าเมื่อก่อน มีอาจารย์ผูกคอตาย และ มีนักศึกษาตาย ที่หอพัก แต่มันนานมาแล้ว ละก็ที่ดินวิทยาลัยตรงนี้เมื่อสมัยก่อนเป็นสนามรบเก่า ผมยิ่งฟังก็ยิ่งขนลุก  จากประสบการณ์ครั้งนี้ พวกเพื่อน ๆ และผม ที่ไม่เคยเชื่อเรื่องนี้กลับได้เจอและสัมผัสกันทุกคน มันเป็นเรื่องที่แปลกและน่ากลัวมากเพราะทุกคนเจอและเห็นเหมือน ๆ กัน