หลับใหลยามเย็น

พวกคุณเคยงีบหลับระหว่างวันกันไหม และเชื่อเรื่องผีอำหรือไม่

โดยส่วนตัวแล้วฉันไม่เคยเชื่อ เพราะฉันเป็นเซียนในเรื่องของการนอนกลางวันและนอนตอนเย็นเลยหละ และไม่เคยพบเรื่องลี้ลับใด ๆ นอกจากความปวดหัวเพราะนอนมากไป แต่เรื่องเล่าจากเพื่อนของฉัน เริ่มทำให้ฉันตั้งคำถามกับตัวเองอีกครั้ง ว่าผีอำมีจริงหรือไม่ ..

เรื่องราวนี้มาจากคำบอกเล่าของเพื่อนสนิทผู้หญิงสมัยมัธยมของฉันคนหนึ่งที่ฉันติดต่อพูดคุยกับเธอผ่านโซเชี่ยลตลอด เราแชร์หลาย ๆ เรื่องให้กันและกัน และเธอก็แชร์เรื่องนี้ให้ฉันฟังเช่นกัน .. เวลาประมาณสองทุ่มเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แจ้งเตือนไลน์ของฉันเด้งรัวขึ้นมาติดกันหลายต่อหลายครั้ง จนฉันต้องหยิบมันขึ้นมาดูว่าใครกันนะที่ส่งข้อความมา เพื่อนของฉันนั่นเอง 

เธอเล่าว่า ...

วันนี้เธอเลิกเรียนประมาณเกือบ ๆ 17.00 น. และเธอตรงกลับมาที่หอของตนเองด้วยความเหนื่อยล้า แม้เธอจะต้องออกไปหอสมุดเพราะมีนัดทำงานตอน 18.00 น. แต่ความเหนื่อยล้าบังคับให้เธอต้องนอนงีบสักพัก เธองีบไปสักพักหนึ่ง และลืมตาขึ้นมา เมื่อหันมองและเห็นเวลาว่าเพิ่งจะเพียงประมาณ 17.30 น. เธอก็ตัดสินใจงีบต่ออีกสักพัก เธอปรับเปลี่ยนท่าทางการนอนเล็กน้อยโดยการยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นมาเกยไว้บนเข่าของขาอีกข้างหนึ่ง เพื่อความสบายส่วนตัวในการงีบ เธองีบต่อไปอีกแค่สักครู่เดียว ก็รู้สึกเหมือนรอบตัวมันมืดลง ประกอบกับได้ยินเสียงสั่นจากโทรศัพท์มือถือที่คาดว่าเพื่อน ๆ น่าจะเริ่มไปถึงตามเวลานัดกันแล้ว 

เธอเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง จากนั้นจึงหายไปสักพักเพื่อคุยงาน และเธอกลับมาตอบฉันอีกทีตอนเกือบเที่ยงคืน โดยพวกเราต่างพยายามแชร์กันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร ไม่มีใครกล้าพูดคำตรง ๆ ออกมา แต่ฉันเชื่อว่าเราคิดถึงคำเดียวกันทั้งคู่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่เธอพยายามปลอบใจตนเองด้วยการหาอ่านกระทู้ที่สามารถให้คำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ได้และส่งมาให้ฉันอ่านว่าบางทีอาจเป็นเรื่องทางชีวภาพร่างกายก็ได้ .. ยังไม่ทันที่ฉันจะอ่านกระทู้ที่เธอส่งมาให้อ่านจนจบ เธอก็พิมข้อความมาต่อว่า "ว่าแต่สายวิทยาศาสตร์เขาอธิบายเรื่องหมาหอนตอนเกือบเที่ยงคืนได้ป่ะ ร้อยวันพันปีไม่หอน มาหอนวันนี้ ตอนนี้"

เมื่อจบข้อความนั้น เพื่อนฉันหายไปสักพัก และจึงกลับมาอีกทีในเกือบครึ่งชั่วโมงให้หลัง เพราะเธอตัดสินใจรีบออกจากหอตนเองเพื่อมานอนหอของเพื่อนที่อยู่ห่างออกไป จากนั้นพวกเราพยายามเปลี่ยนบทสนทนาให้เป็นเรื่องอื่น ๆ เพื่อที่จะได้ลืมเรื่องในวันนั้นไป เพราะฉันเองก็นอนคนเดียวในห้องนอนของตนเองเหมือนกันนะ ...

จนถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังคงสงสัยในเรื่องเล่านั้นของเธอ ฉันไม่ได้สงสัยว่าเกิดขึ้นจริงหรือไม่ แต่ฉันสงสัยว่าสิ่งเหล่านั้นเกิดจากมาจากอะไรกันแน่ ..