ลองดี ผีถ้วยแก้ว

ในสมัยก่อนที่วิทยาการต่าง ๆ หรือความเจริญก้าวหน้าหลายอย่างยังไม่รุกคืบเท่าในปัจจุบัน  ประสบการณ์เรื่องผีวิญญาณแทบจะกลายเป็นหนึ่งในหัวข้อหลักที่คนในสมัยก่อนพูดถึงหรือคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี  อย่างประสบการณ์การเจอผีหรือวิญญาณต่าง ๆ ของป้าเรา  ในปัจจุบันนี้ท่านอายุ  63  ปี  เป็นข้าราชการครูที่เกษียณอายุเป็นที่เรียบร้อย  ท่านเล่าว่าตอนสมัยที่เพิ่งทำงานใหม่ ๆ เคยได้มีโอกาสไปเที่ยวในหลาย ๆ สถานที่  และแต่ละสถานที่เรียกได้ว่าเจอดีมาไม่ใช่น้อยเลย ๆ

อย่างเช่นเมื่อย้อนไปประมาณยี่สิบกว่าปีได้  ป้าเล่าว่าเคยไปเที่ยวในสถานที่หนึ่ง  มีน้ำตกให้ล่องแก่งได้  ตอนนั้นป้าไปกับเพื่อนอีกห้าคน  แต่ละคนล้วนแล้วแต่รับราชการเป็นครูกันทั้งสิ้น  ตอนนั้นทุกคนจองห้องพักเป็นเรือนไม้ไผ่หลังย่อมที่สามารถพักอยู่ด้วยกันได้ทั้งหมด  ทั้งที่พักและบรรยากาศที่ได้สัมผัส  ในเวลานั้นถือว่ายอดเยี่ยมเหมาะแก่การพักผ่อนท่องเที่ยวสมดังใจของทุกคน

ห้องน้ำที่สร้างขึ้นด้วยไม้ไผ่สานดูไม่แข็งแรงแต่ก็ดูมิดชิด  ภายในมีดวงไฟที่เป็นสีเหลืองเข้มให้ความสว่าง  ขณะที่เพื่อนของป้ากำลังจะบ้วนปากเพื่อล้างคราบฟองออกไป  ฉับพลัน  สายตาที่มองใบหน้าตัวเองในกระจกของห้องน้ำ...ก็เหลือบเห็นใครบางคนยืนหันหลังให้อยู่ที่มุมหนึ่งของห้องน้ำ

ยังไม่ทันได้มองอย่างละเอียดถี่ถ้วนดี  แค่ชั่วพริบตา...เงาร่างนั้นก็หายไปเหลือเพียงเพื่อนของป้าเพียงคนเดียวในห้องน้ำ  แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนที่ยืนอยู่หวาดกลัวจนตัวสั่น  ไม่รอช้า  เพื่อนของป้าคนนี้เร่งรีบล้างฟองออกจากศีรษะอย่างรวดเร็วแทบจะยังไม่สะอาดดี  จากนั้นเจ้าตัวก็รีบจ้ำอ้าวออกไปจากห้องน้ำโดยไม่เหลียวหลังไปดู  พอขึ้นมาถึงที่พัก  ภายในห้องมืดสนิท  มีแสงสว่างจากข้างนอกพอที่จะส่องให้เห็นรายละเอียดต่าง ๆ ในห้องบ้าง  เพื่อน ๆ ไม่มีใครที่ตื่นอยู่  เพื่อนป้าที่เดินลงไปอาบน้ำและเหมือนจะเจอดีเข้ารีบแต่งตัวและล้มตัวลงนอนข้างเพื่อนคนหนึ่ง

“อ้าว...ยังไม่หลับเหรอ ?”

เพื่อนคนนั้นไม่ตอบแต่ทำท่าทางเหมือนให้คนที่ถามเงียบเสียงลง  เมื่อชะโงกไปมองก็เห็นว่าเพื่อนทุกคนรวมทั้งป้าเองก็ไม่มีใครนอนหลับเลยสักคน  เพื่อนคนที่ปลีกตัวไปอาบน้ำรู้สึกสงสัย  แต่ความสงสัยนั้นอยู่ได้ไม่นานเมื่อเกิดเสียงอันน่าขนลุกดังแว่วออกมาจากภายนอก

“ฮือ....”

เสียงคล้ายเสียงคนร่ำไห้แต่ฟังดูน่าขนลุกกว่าดังอยู่ภายนอกห้องพัก  ตอนนี้เสมือนทุกคนพากันกลั้นหายใจพร้อม ๆ กันเมื่อได้ยินเสียงนี้  คราวนี้เสียงร้องไห้มาพร้อมกับเสียงคล้ายคนเดินวนเวียนอยู่ข้างนอกของห้องพัก  บางจังหวะก็เหมือนมีใครบางคนมาขูดขีดผนังจนเกิดเป็นเสียงดังตลอดเวลา

ทุกคนสบตากันในความเงียบ  เสียงนั้นยังคงดังรบกวนอยู่จนเช้า  ทั้งป้าและเพื่อน ๆ แทบไม่มีใครได้หลับนอนเต็มตากันสักคน

แม้จะรู้สึกหวาดกลัวจนนอนไม่หลับกันมาแล้ว  ทั้งป้าและเพื่อนก็ยังคงปักหลักพักอยู่ที่ห้องพักเดิม  และคืนต่อมา  ป้าและเพื่อน ๆ ก็ได้รวมกลุ่มกันทำบางอย่างอยู่ในที่พัก

“เอามือวางไว้  ห้ามเอาออกจนกว่าพิธีจะเสร็จนะ”

เพื่อนคนหนึ่งของป้ากล่าว  ทุกคนพยักหน้าวางนิ้วชี้ไว้ตรงก้นแก้วที่คว่ำอยู่บนกระดาษที่บรรจุตัวอักษรทั้งสระและพยัญชนะไทย  ใช่แล้ว...หลังจากประสบการณ์ที่เจอสิ่งแปลก ๆ กันคืนแรก  คืนต่อมาป้าและเพื่อน ๆ  ตัดสินใจชวนกันเล่นผีถ้วยแก้ว  ป้าเล่าว่าประสบการณ์การเล่นผีถ้วยแก้วครั้งแรกนั้นน่ากลัวเป็นที่จดจำมาก  พอทุกคนวางมือที่บนก้นแก้ว  เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มกล่าวอัญเชิญดวงวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ที่นี่มาเข้าสู่ถ้วยแก้ว

ตอนนั้นป้าและเพื่อน ๆ ไม่ต้องรอลุ้นนาน  พอสิ้นคำกล่าวอัญเชิญเท่านั้นแหละ  แก้วก็เคลื่อนที่ไปมาอย่างรวดเร็วและไร้ทิศทาง  ตอนนั้นทุกคนตกใจกันมากเพราะไม่สามารถเอ่ยถามคำถามใดกับวิญญาณตนดังกล่าวได้  ถ้วยแก้ววิ่งวนไปมารอบกระดานด้วยความรวดเร็ว  ป้าเล่าว่าตอนนั้นทุกคนไม่มีใครสนุกเลย  มีแต่ความหวาดกลัว  แก้วมันวิ่งเร็วมาก  ทุกคนพยายามแตะก้นแก้วไว้อย่างเหนียวแน่น  ทั้งป้าและเพื่อนต่างเกร็งและเหงื่อตกไปตาม ๆ กัน  แต่เหมือนว่าใครบางคนที่อยู่ในถ้วยแก้วจะอยากสะบัดให้ปลายนิ้วของทุกคนที่แตะแก้วหลุดออกไป  ตอนนั้นทุกคนอยากเลิกเล่นแล้วแต่กลับไม่มีโอกาสได้กล่าวอัญเชิญวิญญาณออกเพื่อที่จะได้สิ้นสุดพิธี

ในที่สุดก็มีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มแข็งใจเอ่ยปากเชิญดวงวิญญาณออก  ถ้วยแก้วที่วิ่งไปมาด้วยความเร็วจี๋พลันหยุดชะงัก  แทบทุกคนในกลุ่มกระเด้งปลายนิ้วออกจากก้นแก้ว  ต่างคนต่างก็มีสีหน้าซีดขาวเหนื่อยอ่อน

เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนตัดสินใจเดินทางกลับ  ป้าเล่าว่าเพราะตอนนั้นความรู้สึกมันบอกว่าถ้าป้าและเพื่อนอยู่ต่ออีกคืน...ไม่แน่ว่าจะมีเรื่องอะไร ๆ เกิดขึ้นกับพวกป้ากับเพื่อนอีก  แค่คืนที่เล่นผีถ้วยแก้วก็เกินพอแล้ว  ป้าเล่าให้ฟังพร้อมกับทำท่าลูบแขนด้วยความรู้สึกที่ยังคงหวาดกลัวมาจนถึงทุกวันนี้