ที่เมืองสุดแผ่นดินตะวันออก ตราด มีเกาะบรรยากาศสวยสงบอยู่แห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ในใจของใครหลายคน เป็นเกาะสุดท้ายของน่านน้ำตะวันออกของไทย และเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสองของเมืองตราด ที่นั่น สวยงามจนได้ชื่อว่าเป็น "อันดามันแห่งทะเลตะวันออก" หรือที่รู้จักกันในชื่อ เกาะกูด ฉันมาแบ่งปันเรื่องราวของเกาะกูด ที่แทบจะไม่มีรูปบรรยากาศเกาะกูดให้ดูเลยนะ ด้วยโทรศัพท์มือถือ อุปกรณ์ถ่ายรูปเพียงหนึ่งเดียวที่ฉันมีในตอนนั้น ตกจ๋อมลงไปในทะเลตั้งแต่ต้นทริป แต่เรื่องราวหลังจากนั้น ยังคงแจ่มชัดและติดอยู่ในความทรงจำฉันอยู่จนทุกวันนี้ ฉันมีโอกาสไปเยือนเกาะกูดครั้งแรกด้วยการชักชวนของคนคนหนึ่ง เราอยากทำความรู้จักกันให้มากขึ้น ประกอบกับ ณ เวลานั้น ฉันเบื่อชีวิตในลูปเดิม ๆ เบื่องาน เบื่อสภาพแวดล้อม สารพัดความเบื่อรายล้อมอยู่รอบจิตใจ แต่ไม่อาจละทิ้งหนีห่างไปไกลได้ ด้วยคำว่าภาระและหน้าที่ เมื่อได้รับคำชักชวนจากคนที่อยากทำความรู้จัก ฉันจึงตัดสินใจได้ไม่ยากนัก ปลายเดือนกันยายนในปีหนึ่ง ฉันก็ตัดสินใจออกเดินทางคนเดียว เรานัดเจอกันที่เกาะกูด ด้วยเขามีภาระงานบนเกาะที่ต้องทำ เขาช่วยแนะนำที่พักใกล้หาดราคาเป็นมิตรให้ พร้อมเรือไปเกาะกูด ฉันจัดการจองที่พักที่มาร์คเฮ้าส์ บังกะโล และเรือโดยสารปริ๊นเซสเองเรียบร้อย ก่อนออกเดินทางจากกรุงเทพ ฯ ในช่วงดึกหลังเสร็จจากภาระงานงานหนึ่ง หลังออกจาก The Posh โฮสเทลใจดีริมสถานีรถไฟฟ้า BTS พญาไท ที่ให้ฉันฝากของและกลับไปอาบน้ำได้หลังเช็คเอาท์ ฉันนั่งรถไฟฟ้าไปลงสถานีขนส่งเอกมัย แล้วซื้อตั๋วรถทัวร์ของบริษัทเดินรถแห่งหนึ่ง ตัดสินใจเลือกรอบห้าทุ่มครึ่ง เพื่อไปถึงเมืองตราดในช่วงเช้าตรู่ให้ทันเวลาเรือออก ความเพลียและล้าสะสมจากงาน ทำให้ฉันหลับบนรถเกือบจะตลอดทาง แต่กระนั้นก็ยังรู้สึกถึงความซิ่งของพี่รถทัวร์ ในขณะที่งัวเงียนอนหลับอยู่แล้วยังรู้สึกเหมือนตัวจะปลิวด้วยความเร็วของรถ ตอนนั้นยังไม่มีการควบคุมความเร็วของรถทัวร์สาธารณะอย่างเข้มงวดนัก นึกย้อนกลับไปแล้วก็ให้รู้สึกหวาดเสียว ระบบขนส่งสาธารณะของบ้านเมืองเรา เป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากให้ปรับปรุงพัฒนามากที่สุด และก็เป็นที่น่าดีใจอยู่บ้างที่ปัจจุบันผู้ให้บริการบางราย เริ่มให้ความสำคัญกับการปรับปรุงระบบให้บริการและความปลอดภัยที่มากขึ้น อย่างน้อยก็ยังพอเห็นการเปลี่ยนแปลงอยู่บ้าง ฉันถึงเมืองตราดในเวลาเช้ามืด รถเข้ามาส่งที่สถานีขนส่งผู้โดยสาร หลังจากลงรถ ฉันนั่งงงด้วยความง่วงซึมอยู่ซักพัก รอจนฟ้าสว่าง โทรถามโรงแรมจะขอเปิดใช้ห้อง day use เพื่ออาบน้ำอาบท่า แต่นึกอีกทีก็เปลี่ยนใจ เพราะไม่มีเวลาให้ได้พักยาวนัก จึงพาตัวเน่า ๆ ไปถามหาที่รับฝากสัมภาระกับเจ้าหน้าที่สถานีขนส่ง เจ้าหน้าที่แจ้งว่า ที่นี่ยังไม่มีบริการรับฝาก พร้อมกับถามว่าฉันจะไปไหน ฉันบอกจะไปเดินตลาดเช้ารอเวลาเรือออก พี่เจ้าหน้าที่ใจดีให้ฝากเป้ไว้ที่ห้องทำงาน เพราะเห็นว่าฉันเดินทางมาคนเดียว ฉันชอบอารมณ์เวลาผู้หญิงเดินทางคนเดียว แม้ว่าจะต้องระมัดระวังอันตรายรอบตัวเพิ่มเป็นพิเศษ แต่เราก็มักจะได้รับน้ำใจ ความเอ็นดู และความเมตตาจากผู้คนที่พบเจอเป็นพิเศษอยู่เสมอเช่นกัน หลังแว๊นซ์มากับพี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างตอนขากลับจากตลาดไร่รั้ง ตลาดที่เต็มไปด้วยความคึกคักของบรรยากาศการซื้อขายและสินค้าของสดที่หลากหลาย โดยเฉพาะปลาทะเลหน้าตาแปลก ๆ ท้องฉันก็อิ่มแปล้ด้วยข้าวต้มทะเล อาหารกินเล่น และผลไม้อีกนิดหน่อย กลับมารับสัมภาระคืน ขอบคุณพี่เจ้าหน้าที่ ก่อนขึ้นรถสองแถวของบริษัทเรือที่มารับไปส่งที่ท่าเรือ เมื่อถึงท่าเรือแหลมศอก ฉันรับตั๋วเรือที่จองไว้ แล้วนั่งรอไม่นานนัก รถอีกคันก็มารับไปลงเรือ นั่งสบาย ๆ ในห้องโดยสารติดแอร์ของเรือ ใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่งก็ถึงท่าเรืออ่าวสลัดของเกาะกูด ก่อนเรือเข้าเทียบท่า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาโทรมาด้วยความเป็นห่วง พร้อมบอกวิธีเดินทางต่อไปยังที่พัก รถบริการของบริษัทเรือมารับไปส่งเข้าที่พักที่มาร์คเฮ้าส์ บังกะโล ฉันรู้สึกว่าเป็นการเดินทางที่สะดวกสบายและครบจบในทุกขั้นตอนดีจริง ๆ ถึงที่พัก ฉันอาบน้ำแล้วหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ตื่นมาเห็นข้อความชวนไปกินข้าว ฉันล้างหน้าล้างตา แล้วออกไปเจอเขา หลังเราทักทายกัน เขาพาฉันซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง เรานั่งกินข้าว คุยเรื่องราวสัพเพเหระ ทำความรู้จักกันในเบื้องต้น ก่อนจะซื้อขนมและเครื่องดื่มมานั่งกินและคุยกันต่อที่หน้าห้องพักของฉัน เขาบอกฉันว่า ในวันรุ่งขึ้น เขาต้องกลับขึ้นฝั่ง เพราะมีงานด่วนที่ต้องเตรียม นั่นหมายความว่า ฉันต้องเที่ยวเกาะกูดคนเดียวในอีกหนึ่งวันที่เหลือ ฉันหงอยไปเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจได้ ด้วยคำว่าภาระงานเร่งด่วนกระทันหันที่ฉันเองก็เจออยู่บ่อย ๆ ในอาชีพที่ต้องเดินทางแบบไม่แน่ไม่นอนเช่นฉันกับเขา เขาขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูแลและพาฉันเที่ยว เราไม่ได้นัดอะไรกันอีก และฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เจอเขาบนฝั่ง คิดเพียงว่า คงมีเวลาได้เจอและพูดคุยกันแค่วันนี้ หลังเราคุยกันได้พักใหญ่ เขาก็ขอตัวกลับที่พัก ฉันเข้านอนพร้อมความคิดที่ว่า ฉันคงไม่ทำความรู้จักเขาต่อ ด้วยเหตุผลจากความรู้สึกส่วนตัวที่สัมผัสได้ระหว่างที่เขาเล่าเรื่องราวความรักครั้งก่อนหน้าให้ฟัง แต่ฉันนึกชื่นชมในวิธีคิด พื้นฐานจิตใจที่ดี ความรักครอบครัว ความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ และทึ่งในหลาย ๆ สิ่งที่เขาทำ เขาเป็นคนเก่งนอกกรอบและฉลาดวางตัวคนหนึ่งเลยแหละ รุ่งเช้า เขาเดินทางกลับฝั่ง ฉันตระเวนเที่ยวตามโปรแกรมคร่าว ๆ ที่เขาร่างให้ เช่ารถมอเตอร์ไซค์แว๊นซ์ไปรอบเกาะ เริ่มจาก หาดคลองเจ้า หาดทรายขาวเนียนละเอียด ยั่วให้ฉันถอดรองเท้าย่ำทรายไปทั่วหาด สัมผัสนุ่มทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายกับทุกสิ่ง เพลิดเพลินและสบายใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมานานมาก เสียงคลื่นและน้ำทะเลที่ม้วนตัวมาสัมผัสหน้าแข้ง ทำให้ฉันร่าเริงได้อย่างประหลาด ฉันนึกถึงคำพูดของเขาที่เคยบอกให้ฉันรู้จักพักผ่อนบ้าง อย่าคร่ำเคร่งกับการทำงานจนทุกอย่างตึงเครียด ความรู้สึกผ่อนคลายและความสุขที่ฉันสัมผัสได้ ณ ขณะนั้น ทำให้ฉันสัญญากับตัวเองว่าจะพยายามทำอย่างที่เขาบอกให้ได้ ซึ่งนั่นย่อมดีกับตัวฉันเองด้วย หลังจากเพลิดเพลินกับหาดทราย เกลียวคลื่น และกดถ่ายรูปได้ไม่กี่รูป ด้วยความนึกพิเรนทร์อยากได้มุมภาพแปลก ๆ ฉันก็ไปอุ้มเอาลูกมะพร้าวลูกหนึ่งที่มีร่องแตกมาใช้เป็นขาตั้งกล้อง จากนั้น คงไม่ต้องเล่ามาก แชะได้ซักพัก โทรศัพท์ก็ตกจ๋อมลงทะเล และอีกไม่กี่นาทีต่อมา มันก็ดับสนิท ฉันนึกอยากเขกกะโหลกตัวเอง แต่ก็ยังมีอารมณ์สนุกเที่ยว โดยไม่คิดว่าจะมีใครเป็นห่วงหรือติดต่อมา ฉันสนุกกับหาดคลองเจ้าอยู่จนเที่ยง แล้วจึงไปหาอะไรกิน ก่อนจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปต่อที่ น้ำตกคลองเจ้า ฟ้ามืดครึ้มและลมเริ่มแรงเหมือนฝนจะตก แต่ก็ไม่อาจหยุดฉันไว้ได้ โชคดีที่ฝนมาแค่สัญญาน และหยดเปาะแปะเพียงเล็กน้อย ฉันจึงพาตัวเองไปจอดรถที่หน้าทางเข้าน้ำตกคลองเจ้าจนได้ เดินเท้าต่อไปอีกหน่อย ฉันก็ได้สัมผัสกับที่สุดของน้ำตกในเกาะกูด น้ำใสเย็น และสายน้ำที่ตกลงมากระทบแอ่งด้านล่าง เป็นสวรรค์ของคนชอบเล่นน้ำที่แหวกว่ายได้อย่างเพลิดเพลิน ฉันนั่งเอาขาจุ่มน้ำ ดูคนเล่นน้ำอย่างสบายอารมณ์ นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างชาติที่มาเยือนน้ำตกคลองเจ้า ล้วนแต่งเติมสีสันให้สถานที่แห่งนี้ดูมีชีวิตชีวา และเป็นที่น่ายินดีว่า น้ำตกแห่งนี้ ยังคงรักษาความเป็นธรรมชาติไว้ได้เป็นอย่างดี ฉันรู้สึกคันไม้คันมืออยากถ่ายรูป แต่ทำไงได้ โทรศัพท์ดับสนิทไปแล้ว ได้แต่เก็บภาพความสวยงามและความสุขตรงหน้าไว้ในความทรงจำ หลังดื่มด่ำบรรยากาศอยู่เกือบสองชั่วโมง ฉันก็จำใจผละจากน้ำตกคลองเจ้า จับมอเตอร์ไซค์ขี่แว๊นซ์ไปต่อที่ บ้านอ่าวใหญ่ หมู่บ้านชาวประมงที่ยังคงวิถีชีวิตที่น่าสนใจให้ได้เที่ยวชม ระยะทางค่อนข้างไกล และเส้นทางคดเคี้ยวท้าทายด้วยเนินสูงและความลาดชันในหลายช่วง ทำให้ฉันฉุกคิดขึ้นในแว๊บหนึ่งว่า ถ้าตัวเองเป็นอะไรไป จะมีใครตามตัวเจอไหม เพราะโทรศัพท์ก็เดี้ยงไปแล้ว แต่นั่นก็แค่แว๊บเดียวจริง ๆ ไม่ได้ทำให้ฉันตัดสินใจหยุดแล้วกลับที่พัก ยังเที่ยวต่อได้อย่างไม่กังวลใจ และรู้สึกอิสระจากสารพัดงานที่มักจะมาทางโทรศัพท์ ฉันออกจากบ้านอ่าวใหญ่ในช่วงเย็น กลับมาทันส่งพระอาทิตย์ลับฟ้าที่หาดคลองเจ้าอีกรอบ ใช้เวลาอยู่ที่นั่นนานนับชั่วโมงจนฟ้ามืด จึงกลับเข้าที่พัก อาบน้ำและหลับไปด้วยความเพลียเจือความสุข รุ่งเช้า เป็นวันเดินทางกลับฝั่ง ฉันตื่นมากินขนมปังและชาร้อนที่ทางที่พักจัดไว้ให้ในบรรยากาศสบายริมลำน้ำคลองเจ้า แล้วเก็บสัมภาระทั้งหมดออกมานั่งรอรถที่จะมารับไปส่งที่ท่าเรือ คนขับมาถึงพร้อมกับบอกว่าโทรหาฉันไม่ติด ฉันได้แต่ขอโทษพร้อมบอกเหตุผลไปว่าโทรศัพท์ตกทะเล เรือพาฉันกลับถึงฝั่งโดยสวัสดิภาพ หลังก้าวขึ้นรถสองแถวที่จะไปส่งผู้โดยสารตามจุดต่าง ๆ ฉันนั่งรอรถออกอยู่ซักพัก ก็มีพนักงานของเรือมาถามหาฉันด้วยชื่อ ฉันขานรับอย่างงง ๆ พนักงานให้ฉันลงจากรถคันนั้น แล้วต่อโทรศัพท์หาผู้จัดการเรือให้ฉันคุยด้วย ฉันคุยจนได้ความว่า เขาพยายามตามหาฉันหลังจากที่ติดต่อฉันไม่ได้ จนโทรหาบริษัทเรือให้ช่วยตามหาแล้วบอกให้ฉันขึ้นรถสองแถวของบริษัทเรือเพื่อส่งฉันไปหาเขาที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งที่เขารออยู่แล้ว วินาทีนั้น ฉันรู้สึกประหลาดใจและคาดไม่ถึงว่าเขาจะพยายามตามหาฉัน ด้วยความที่ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เจอกันอีก และคิดว่าเขาคงยุ่งอยู่กับงานของเขา หลังขึ้นรถที่เขามาจอดรออยู่ เขาตำหนิฉันด้วยสีหน้าจริงจังด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะพาไปกินข้าว พร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ฉันกดโทรหาคนที่บ้านเพื่อบอกข่าว และนับตั้งแต่วินาทีนั้น ความตั้งใจเดิมของฉันก็มลายหาย ฉันอยากรู้จักเขาให้มากขึ้นจริง ๆ หลังจากเหตุการณ์นั้น เราเจอกันอีกหลายครั้ง และพยายามทำความรู้จักกันให้มากขึ้น ความสัมพันธ์ที่เหมือนจะคืบหน้าไปเรื่อย ๆ แต่กลับมีกำแพงในใจระหว่างเราที่หนาขึ้นเรื่อย ๆ ในทุก ๆ ครั้งที่เจอกัน และในที่สุด... สองปีต่อมา เราก็จบความสัมพันธ์กันลง การรักษาความสัมพันธ์ด้วยความใส่ใจ เป็นสิ่งที่ทุกคู่รักควรยึดถือไว้อย่างมั่นคง ไม่ควรปล่อยให้มีอะไรค้างคาใจระหว่างกันเลยแม้เพียงเล็กน้อย เพราะปัญหาที่เริ่มก่อตัวสะสมทีละเล็กน้อย อาจนำไปสู่การจบความสัมพันธ์ได้อย่างน่าเสียดาย หากคู่รักรักกันมากพอ หมั่นใส่ใจความรู้สึกของกันและกัน สื่อสารกันทันทีเมื่อเกิดปมในใจ ละวางความเป็นตัวตนและหันหน้ารับฟังกันอย่างเปิดใจ สิ่งเหล่านี้จะคอยหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ของคู่รักให้มั่นคงยาวนาน และนั่นเป็นสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้และเติบโตจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความสวยงามของธรรมชาติบนเกาะกูด เรื่องราวความทรงจำที่สวยงามและมีค่าต่อความรู้สึก ช่วยกล่อมเกลาให้จิตใจฉันที่ครั้งหนึ่งเคยเฉยชาต่อความรัก ได้สัมผัส เรียนรู้ และเติบโตจากความรักที่ผ่านเข้ามา ฉันเชื่อว่าเกาะกูดแห่งนี้ คงเป็นสถานที่แห่งรักและความทรงจำอันมีค่าสำหรับใครอีกหลาย ๆ คน อยากชวนให้ลองไปเยือนสักครั้ง หรืออีกหลาย ๆ ครั้ง ฉันมั่นใจเหลือเกินว่า ทุกคนต้องตกหลุมรักอะไรสักอย่างบนเกาะนี้ :) ด้วยความคิดถึง เกาะกูด : รัก : และความทรงจำ