ผีเด็กที่ถูกทอดทิ้ง

เวลา 16:45น. 

ผมกำลังขับรถมอเตอร์ไซค์ไปซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารในตอนกลางคืน แม่บอกว่าแม่เลิกงานจะมาทำยำให้กิน ผมเลิกเรียนก็เลยมาซื้อก่อน แต่ทางที่ผมจะไปเป็นป่าช้า เป็นถนนใหญ่ที่มีเรื่องเล่าน่ากลัวมากมาย ไม่ว่าจะเป็น วิญญาณผีที่ออกมากวาดถนน เสียงร้องเพลง เสียงร้องไห้ หรือรูปปั้นช้างขยับงวงเอง แต่ที่ผมกลัวมากที่สุดคือ ผีเด็กที่คอยกระโดดขึ้นรถคนที่ผ่านไปผ่านมาเพื่อขอไปอยู่ด้วย แต่นี่เป็นเวลา 4 โมงกว่า คงจะไม่มีอะไรหรอก 

และในช่วงที่ผมกำลังขับรถอยู่นั้น บริเวณป่าช้านี่วังเวง ในถนนมีรถเพียงคันเดียวที่กำลังขับอยู่คือรถของผม 

“จะไปไหนหรอ ไปด้วยสิ เขาเหงา” เสียงเล็กๆ คุยกับผม เสียงมันใกล้มาก ผมส่องกระจกดูก็พบว่า มีเด็กกอดเอวผมไว้ ใบหน้าของเขา สีขาวโพน ใส่เสื้อผ้าลายการ์ตูน 

/ถ้ายิ่งทำเหมือนกลัว เขาจะยิ่งชอบ/

 “ได้ อย่าตามมานะ” 

 “เขาจะรอที่นี่นะ” เสียงผีเด็กตนนั้นบอกผม 

 อยากจะรอก็รอไปเลย ไม่กลับมาหรอก

เมื่อตอนกลับผมก็เลยไปอีกทางหนึ่ง แต่ในใจก็แอบสงสารเขาไม่ได้ เลยย้อนกลับไปทางเดิม นี่ก็เริ่มมืดแล้ว ผมจอดรถที่หน้าวัด และเดินเข้าไปข้างใน  ตาบอกว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยปกป้องผมอยู่ ถ้าผีมาดีเขาจะปลอดภัย ผมเลยเชื่อแบบนั้น 

เดินไปยังกองของเล่นที่มีคนมาถวาย และเหล่าน้ำแดงมากมายที่วางเรียงรายแถวนั้น ผมก็เลยได้เอาน้ำแดงวางไว้ และบอกเขา

ผมมองไม่เห็นเขาเลย  

จนผมขึ้นรถกลับเห็นเขามายืนโบกมือลาผมที่หน้าประตูวัด ด้วยสีหน้าที่เริ่มมีชีวิตชีวา ไม่ซีดเหมือนแต่ก่อน

“ขอให้เจ้า ไปสู่สุขตินะ อย่ามากวนคนที่ขับรถผ่านไปผ่านมานะ ถ้าเขาแช่งมานี่ เจ้าไม่ได้ไปเกิดนะ” ผมบอกไป

คืนนั้นผมกลับมาบ้านมานอน ผมก็ฝันเห็นเขา เขามายืนยิ้มเฉยๆ ไม่พูดไม่จาอะไร ตอนเช้าผมก็เลยบอกแม่ว่าวันนี้ผมจะไปใส่บาตร แม่เลยบอกว่าเมื่อคืนแม่ฝันเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง แม่ก็คิดอยากจะใส่บาตรเหมือนกัน ตอนใส่บาตรผมและแม่ยังได้ยินเสียงเล็กๆ ของเด็กพูด 

“ขอบคุณนะ” ตอนนั้นผมกับแม่ขนลุกกันหมดเลย แต่นอกจากผม แม่ และพระสงค์ 4 รูป ก็ไม่มีเด็กเลย 

นับตั้งแต่นั้นมา เวลาผมผ่านไปยังถนนเส้นนั้นก็ไม่มีความรู้สึกกลัวอีกเลย และผมก็จะเห็นเขาในที่ที่ผมอยากเห็นเท่านั้น แต่เนื่องจากวัดนั้นคือป่าช้า ก็จะมีผีอีกมากมาย ที่ออกมาให้คนเห็นอยู่บ่อยๆ แต่ถูกพระสะกดไว้ผีเหล่านั้นจึงทำอะไรคนไม่ค่อยได้ แต่ก็พอทำได้อยู่บ้าง 

ขอบคุณที่อ่านนะครับ ไว้เจอกันใหม่ สวัสดีครับ 

ขอบคุณรูปภาพจาก Pixabay.com