เสียงเรียกจากบุคคลที่มองไม่เห็น(เรียกให้ไปดับไฟ)

         สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้ว เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่ตอนแรกเราก็เกือบลืมไปแล้ว แต่อยู่ ๆ เมื่อคืนเรานั่งวาดรูปที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วสายตาก็มองไปที่ศาลดอนปู่ตาเลยนึกเรื่องนี้ขึ้นมา ตอนแรกว่าจะพิมพ์เรื่องนี้เมื่อคืนแต่เราคิดว่าอย่าพึ่งดีกว่าและเมื่อกี้ก็นึกถึงเรื่องนี้อีก เราเลยตัดสินใจว่าพิมพ์ดีกว่า เพราะสงสัยท่านอยากให้เราแชร์เรื่องนี้ให้เพื่อน ๆ อ่าน

      เรื่องนี้เกิดขึ้นกลางดึก ไม่สิที่จริงเราหลับไปแล้วในคืนนั้น แต่แล้วก็สะดุ้งขึ้นเพราะได้ยินเสียงคนเรียก

"ตื่นเร็วลูกหล่า ไฟไหม้บ้านเฮาแล้วเดะ"

เสียงของผู้หญิงแก่ ๆ ตอนนั้นที่สะดุ้งผมก็ตื่นเลย และรีบวิ่งออกจากห้องตัวเองไปเปิดไฟที่ห้องโถงแล้วรีบวิ่งไปดูว่าไฟไหม้ที่ไหน ของบ้าน และรีบวิ่งไปเคาะเรียกแม่กับพ่อที่นอนอีกห้องหนึ่ง แต่แล้วผมก็เห็นแสงไฟออกมาจากห้องของผม เมื่อผมมองดูก็ปรากฎว่าไฟไหม้ที่ดอนปู่ตา เพราะว่าที่ห้องนอนของผมไม่มีผ้าม่านปิดเลยมองเห็น และทำให้แสงไฟลอดผ่านเข้ามาได้

"คนดับเพลิงมีกี่คน" ผมก็บอกไปว่าคนเดียว 

"จะมีคนเดียวได้ไง ฉันเห็นในกล้อง3คน"

และพอเพื่อนผมพิมพ์มาแบบนั้น อยู่ ๆ แอพก็เกิดขัดข้องและเด้งออก แต่มือถือผมก็ปกติ 

จนไฟดับไปก็กินเวลาไปเกือบ ตี 3 ตอนที่เดินกลับกันผมก็ได้มองกลับไปที่ศาลก็พบว่าพวกเขาเหล่านั้นก็ยืนมองพวกผมเช่นกัน คนที่ผมเห็นในตอนนั้นคือชาวบ้านที่เสียไปแล้ว มีทั้งคนที่ผมรู้จักและไม่รู้จัก และตอนเดินกลับชาวบ้านก็ถามผมอีกว่า "เห็นอะไรอีกไหม" 

ผมก็บอกไปว่าไม่เห็น แต่จริง ๆ ผมเห็น แต่มันดึกแล้วเลยไม่อยากพูดให้เขาฟัง จนตอนเช้าผมได้เดินไปดูจุดที่ไฟไหม้อีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงที่ลอยมาว่า "ขอบใจเด้อ" ตอนนั้นผมเองก็ไม่รู้ว่านั่นคือเสียงใคร แต่คือเสียงเดียวกันกับที่บอกผมเมื่อคืน

ขอบคุณที่อ่านนะครับ ไว้เจอกันใหม่ สวัสดีครับ

ขอบคุณรูปภาพจาก Pixabay.com