เราชอบการเดินทาง แต่เวลาเราจะไปเที่ยวไหนประโยคติดปากของเราเลยจะเป็นประโยคที่ว่า "ถ้ารถเข้าไม่ถึง เค้าไม่ไปน่ะ" แต่สุดท้ายเราก็ต้องยอมไปทริปภูกระดึงหลังจากต่อเวลายืดเยื้อกับเพื่อนถึง 3 ปี และแล้วทริปภูกระดึงก็ได้เริ่มขึ้นในปีนั้น น้ำท่วมถนนทางเข้าบ้าน สนามบินประกาศปิด แต่ภูกระดึงจะไม่ไปก็ไม่ได้ ฝ่าออกไปค่ะ ไปกันค่ะ พร้อมฝ่าน้ำท่วม แบกรองเท้าผ้าใบไปเปลี่ยนเอาข้างหน้า เริ่มจากหาข้อมูล นัดวัน เพื่อจองตํ๋วเครื่องบิน รถทัวร์ พยายามอ่านรีวิวการเดินทาง อุปกรณ์จำเป็น จนก่อนจะถึงวันเดินทาง น้ำท่วมภาคใต้ จังหวัดเราก็ไม่รอดจ้าท่วมหนักมากในรอบหลายปี เราต้องนั่งรอลุ้นทุกวันว่าวันที่จะเดินทางสนามบินจะปิดไหม เครื่องจะขึ้นได้ไหม ในที่สุดคนโชคดีแบบเรา สนามบินนครศรีฯ ก็ประกาศปิดสนามบินเนื่องจากน้ำท่วมรันเวย์ 3 วัน (โชค 2 ชั้นสุดๆไปเลย) ตรงกับวันเดินทางของเราพอดิบพอดีเหมือนตั้งใจ แต่เราจะยกเลิกทริปแค่น้ำท่วมไม่ได้อยากไปต้องได้ไปทำใจมาตั้งหลายปี เลยโทรไปเลื่อนไฟล์เพื่อไปขึ้นเครื่องที่สนามบินหาดใหญ่ ยอมฝ่าน้ำท่วมจากนครผ่านพัทลุงไป และในที่สุดเราก็ได้ไปเดินทางถึงดอนเมืองโดยสวัสดิภาพ ฝ่าน้ำท่วมไปถึงสนามบินหาดใหญ่จนได้ ใครรอเครื่องจนเบื่อแนะนำบะกุ๊ดเต๋กับข้าวสวย หรือข้าวมันไก่ร้านที่อยู่ตรงประตูทางออกรับรองฟิน จากดอนเมืองต่อรถทัวร์ ในที่สุดเราก็มาถึงผานกเค้าตอนประมาณตี 5 ช่วงที่เราไปเป็นวันหยุดยาว คนเลยเยอะมากๆ พอลงรถก็เข้าไปล้างหน้าแปรงฟันที่ร้านเจ้กิม เสร็จก็มารอขึ้นรถสองแถวเพื่อไปยังอุทยาน ถึงอุทยานเราต้องไปจองเต็นท์ ที่กางเต็นที่สำนักงานด้านล่างก่อน (เราพยายามจองในเว็บ แต่ลงทะเบียนยังไงก็ไม่ผ่าน ต้องมาเสี่ยงเอาข้างหน้า) เสร็จก็ไปฝากของกับลูกหาบ ตอนเราไปค่าฝากประมาณกิโลกรัมล่ะ 30 บาท (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ) ของเรา 7 กิโล ก็งงตัวเองว่าแบกอะไรมานักหนา จากนั้นก็นั่งรอเวลาเจ้าหน้าที่จะเปิดให้เดินขึ้นภูตอน 7 โมงเช้า ถึงแล้วผ่านกเค้า พร้อมเดินขึ้นภูแล้วค่ะ ลุยยยย จุดเริ่มต้นของเรา แค่ 9 กิโลก็ถึงแล้ว ใช่หรอ???? การเริ่มต้นการเดินขึ้นภูครั้งแรกของเรา 500 เมตรแรกมันสนุกมากจริงๆ อากาสดีสุดๆ เย็นกำลังสบาย เดินฟินๆชิลๆ แต่พอเลย 500 เมตรไปปุป เหนื่อยจ้าาา ยิ่งเดินยิ่งเหนื่อย กว่าจะไปถึงซำแฮกก็หายใจไม่ทันแล้วว ข้าวก็ไม่กล้ากินกลัวจุก ได้แต่กินแตงโมหวานๆเย็นๆย้อมใจไปก่อน ในใจนี่ท่องไว้อย่างเดียวเลย อดทน อดทน อดทน อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวว เราต้องเดินถึง เดินผ่านใคร ถามใครทุกคนก็จะบอกว่าอีกนิดเดียว เดี๋ยวก็ถึง แต่ในใจเรานี่หลายนิดมาแล้วค้าาา หนูจะตายแล้วค้าา ทุกคนที่ผ่านเราไปจะบอกว่าอีกนิดเดียวก็ถึง ค่ะ!! ก้มหน้ากัดฟัน ไปค่ะ สู้!! พอ พอแล้วพอ พอแล้วบันไดเอ๋ย ขาและเท้ามีแต่ความช้ำ เปลี่ยนบันไดให้เป็นทางราบได้ไหม กัดฟันฝืนให้เดินไปได้ ความเหนื่อย ครั้งนี้ขอจำจนตาย แต่ แต่ แต่ ที่ผ่านมามันยังไม่ใช่ทางที่เหนื่อยที่สุดค่ะ นี่เลยค่ะเราขอนำเสนอบันไดสวรรค์ โครตหนื่อย โครตขาสั่น โครตทรมาร ครั้งแรกที่เราเห็นบันไดเราดีใจมากก โอ้ยยย เดินง่ายแน่นอน แต่พอผ่านไปสองบันไดเท่านั้นแหละ พอแล้ววว ไม่เอาบันไดอีกแล้วว ทรมารมากก เหนื่อยมากกก แต่ไม่มันยังไม่หมด พอเดินไปเห็นบันไดอีกในใจเราคิดถึงเพลงของพี่เบิร์ดตลอดเวลาเลย "กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง" กว่าจะผ่านช่วงทางนั้นมาได้ต้องกัดฟันอดทนกันเลยดีเดียว แต่เหมือนที่เค้าว่าฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอใช่ไหมละ ในสุดเราก็ถึงหลังแป ได้เจอทางราบแล้ว ในที่สุดเราก็ถึงหลังแปจนได้ กัดฟันเดินจนฟันเปราะหมดแล้วจ้า ทางเดินไปวังกวาง ภาพก็จะเบลอๆหน่อย เพราะมือสั่น ขาสั่น ไปหมดแล้ว ยังงงงค่ะ ทุกคนอย่าคิดว่าการเดินทางของเราจะจบ มันยังไม่จบบบ จากหลังแปกว่าเราจะเดินถึงวังกวางอีกประมาณ 5 กิโลยั่วๆมากจ้าาา ตอนแรกก็ดีใจที่เป็นทางราบคงเดินได้เรื่อยๆ แต่ไม่ใช่เลยย ยิ่งเดินยิ่งล้า เดินๆพักๆ ไปตลอดทางเลย และในที่สุดเราก้ไปถึงจุดกางเต็นท์ ใช้เวลาเดินจากอุทยานด้านล่างจนถึงจุดกางเต็นท์ด้านบนเราใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมง (เริ่ม 7 โมงเช้า - บ่ายโมง) ตอนเราเห็นป้ายจุดกางเต็นท์เหมือนเห็นสวรรค์เลย แต่ยังค่ะโชค 2 ชั้นของเรายังไม่จบ เนื่องจากเราเลือกเดินขึ้นภูในช่วงวันหยุดยาวต้นเดือนธันวา ซึ่งเป็นวันที่มีคนขึ้นเยอะที่สุดของปีเลย เราต้องไปยืนเข้าแถวเพื่อจองเต้น ถุงนอน หมอน และผ้าห่ม เรารอคิวอยู่เกือบสองชั่วโมงเราถึงจะได้เต้น และของครบ ยืนรอจนขาสั่นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่ไม่ว่ายังไงบรรยากาศที่พบเจอมาตลอดทางจนถึงจุดกางเต็นท์ เราว่ามันก็คุ้มน่ะ คุ้มค่ากับการเดินทางที่ยอมเหนื่อยเดินขึ้นมา แต่ทุกอย่างมันยังไม่จบนะคะ เรายังต้องเดินกันต่อไปอีกค่ะ ติดตามในตอนต่อไป ภูมิใจน่ะที่คนโครตขี้เกียจแบบเรา สามารถเดินขึ้นไปจนถึงภูกระดึงได้ ถึงจะบ่นตลอดเวลา แต่ก็มีเสียงหัวเราะและรอบยิ้มไปตลอดทาง ตอนนี้เราเดินทางถึงลานกางเต็นท์(วังกวาง)กันแล้วนะคะ แล้วอย่าลืมมาติดตาม ภูกระดึง ตัวไม่พร้อม ใจไม่พร้อมก็ไปได้ (2) กับการเดินเที่ยวบนภูกระดึงของเรา กิน เจ็บเท้า เท้าบวม อาบน้ำ สระผมด้วยน้ำเย็น การเจอทากกัดตูด กัดนม และความประทับใจกับการเดินขึ้นภูครั้งแรกของเรากันต่อในบทความหน้านะคะ ขอบคุณค่ะ