รีวิวชีวิตนิสิตปี1ในรั้วมหาวิทยาลัย น้องๆม.ปลายหลายๆคนคงอยากเข้ามหาวิทยาลัยกันแล้ว ซึ่งความรู้สึกนี้ตอนพี่อยู่ม.ปลายพี่ก็เป็นค่ะ แต่พอมาถึงตอนนี้ ตอนที่ก้าวเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว คืออยากกลับไปเรียนม.ปลายมาก มันเหนื่อยจริงๆค่ะ ทั้งสอบทั้งเรียน ตารางเรียนไม่แน่ไม่นอน บางวันเรียนค่ำ บางวันเรียนเช้า แรกๆก็ยังปรับตัวไม่ได้เลยค่ะ ร้องไห้โทรหาแม่ทุกวัน แต่มาหลังๆเริ่มปรับตัวได้แล้ว ทุกวันนี้คือตั้งใจเรียนอย่างเดียว ไม่ออกไปเที่ยวกลางคืนเลยนะคะ เพราะว่าเราคิดว่าการใช้ชีวิตของเราตอนนี้คือเรียนและนอนให้เต็มที่ก็พอแล้ว สาขาที่เราเรียนค่อนข้างนอนน้อย เพราะเรามีโปรเจคกันตลอดค่ะ ทุกคนคงสงสัยว่าเราเรียนอะไร เราเรียนวิทยาการคอมพิวเตอร์ค่ะ ซึ่งเนื้อหาก็เกี่ยวกับคณิตศาสตร์ทั่วไป และก็การเขียนโค้ดเป็นภาษาต่างๆ ฟังดูอาจจะเหมือนง่ายใช่ไหมละ แต่ในความจริงแล้ว การที่เราจะเขียนโค้ดให้ต่างจากคนอื่นแต่คำตอบเหมือนกันมันยากมากนะคะ และที่ยากไปกว่าคือเขียนยังไงไม่ให้โค้ดเหมือนกัน โจทย์บางโจทย์เรานั่งทำเป็นคืน เป็นวัน ไม่ได้นอนเลยก็มีค่ะ นี้ก็เป็นตัวอย่างการเขียนโค้ดของเรานะคะ บางคนอาจจะมองว่า เขียนแค่นี้เอง ไม่เห็นจะยากเลย แต่เพื่อนสาขาเราซิ่วไปเยอะแล้วเพราะไปต่อวิชานี้ไม่ได้กันเลย สาขาเรามีประชากรอยู่ประมาณ140คน แต่ตอนนี้คาดว่าน่าจะเหลือเพื่อนแค่120คน ซึ่งตอนแรกเราก็เป็นหนึ่งในจำนวนคนที่จะลาออก เพราะเหนื่อยและไม่มีความสุขกับการเรียนเลย ใครไม่มาอยู่จุดนี้จะไม่เข้าใจเลยว่ามันเป็นฟิลประมาณไหน ช่วงแรกๆที่เรามาเรียน เราก็ยังกินข้าว3มื้อ เป็นปกติ แต่พอนานเข้านานเข้า เรากินข้าวเช้าตอนเที่ยง กินข้าวเที่ยงตอนเย็น ส่วนข้าวเย็นก็คือไม่ได้กินเพราะมัวแต่ปั่นโค้ดให้เสร็จ ซึ่งมันทำให้น้ำหนักเราลงไปเป็นกิโล แต่เราก็ยังเดินหน้าต่อในการเรียนสาขานี้ เพราะเราเคยคิดจะซิ่วแล้ว แต่ที่บ้านไม่ให้ เป็นไงละทุกคน เห็นไหมละคะว่าชีวิตนิสิตปี1ก็ไม่ได้สบายเลย แต่อาจารย์และรุ่นพี่สาขาเราน่ารักทุกคนเลยนะ รุ่นพี่ที่จบจากสาขานี้ไปทำงานในบริษัทใหญ่ๆทั้งนั้นเลย สาขาเราเป็นสาขาที่ผลิตและส่งออกโปรแกรมเมอร์ที่มีฝีมือ เรามั่นใจว่าเราก็จะเป็นหนึ่งในโปรแกรมเมอร์ที่ฝีมือดีคนหนึ่ง เราไม่ได้หวังว่าเราต้องเก่งที่สุด เราขอแค่มีงาน มีเงิน หาเลี้ยงครอบครัวได้ เรามีภาพบรรยากาศการทำกิจกรรมของสาขาเราด้วยนะ ซึ่งมันเป็นการแข่งกีฬาของคนในสาขาเพื่อเป็นการทำความรู้จักกันระหว่างรุ่นพี่และรุ่นน้อง ซึ่งเราจะแบ่งออกเป็น3ทีม เรียกว่าบ้าน A,B,C จำนวนประชากรก็จะแตกต่างกันออกไป เห็นไหมละว่าเราก็มีกิจกรรมที่ผ่อนคลายความเครียดอยู่ ถึงจะมีน้อยแต่มีนะ ใดๆก็แล้วแต่อยากให้ทุกคนเข้าร่วมกิจกรรมที่ทางคณะ หรือสาขาจัดให้ เพราะเราจะมีช่วงเวลาดีๆแบบนี้แค่ปี1 หลังจากนั้นเราจะเรียนหนักมาก และก็จะไม่ค่อยได้ร่วมกิจกรรมเลย การเรียนไม่เคยทำให้ใครตาย ขอแค่เรามุ่งมั่น ตั้งใจ เต็มที่กับมัน มันจะประสบผลสำเร็จในไม่ช้า