เธอตายหลายครั้ง

          ผมมีโอกาสได้คุยกับ น้าโชค  อดีตเซลล์แมนขายเครื่องไฟฟ้า​ เห็นผมกำลังหาคนที่มีประสบการณ์เรื่องเร้นลับไปเขียนแกเลยสัพยอกมาว่า​ "คุณชอบเรื่องผีๆเนี่ย​ ถามจริงเคยเห็นผีมั้ย.." ว่าพลางยกแก้วดื่ม

"โธ่น้า​ เอาจริง ๆ แล้วผมก็ไม่เคยเห็นหรอก​ แต่ก็ไม่ลบหลู่.." ผมตอบแบ่งรับแบ่งสู้​ แกยิ้มกรุ้มกริ่ม​ แววตามีเชิงเหนือกว่า

"เอางี้​ ผมเคยเจอมากับตัวเองเลย​ ถ้าอยากฟังก็.."

"ก็อะไร​ บอกมาเลย​  ช่วงนี้ขาดแคลนข้อมูลเขียนมาก​ รึจะคิดค่าเรื่องก็ว่ามา"ผมเสนอ

"ไม่เอา ๆ เรื่องเงินทองเรื่องเล็ก.. แค่จัดมาอีกสักชุดสิ​" สรุปแล้วแกแค่อยากให้เลี้ยงเหล้าน่ะเอง​ พอตกลงโอเคแกก็เริ่มเปิดปากเล่า

          การเป็นเซลล์แมนมันต้องไปสัมนาต่างจังหวัดบ่อย ๆ เวลาพักก็ที่โรงแรม​ ไอ้ที่หรู ๆ ก็สำหรับพวกระดับหัวหน้า​ ส่วนลูกน้องก็เกรดต่ำ ๆ ถ้าในเมืองเต็มก็เสาะหาตามชานเมืองน่ะแหละ​ ครั้งนั้นได้ไปที่โคราชกับคู่หูคนนึงชื่อต้า เราเดินทางไปถึงก็ค่ำแล้ว​ สิ่งแรกที่คิดคือควรหาที่พักก่อน​ ไปได้แถวชานเมืองโรงแรม 7 ชั้นไม่หรูแต่ก็ไม่เลวนัก​ ข้างหลังมีอีกโรงแรมหนึ่งสูงเท่ากัน​

ชิบหายล่ะ​ คนโดดตึก​ ผมปรี่ไปปลุกไอ้ต้า

"เฮ้ย​ ตื่น ๆ คนตึกโน้นโดดดาดฟ้า.." มันงัวเงียงึมงำ​ แต่ก็ไม่รู้สึกตัว​  ตายล่ะ​ ทำไง​ล่ะ​ คนฆ่าตัวตายต่อหน้าจะให้ผมเฉยได้ไง​  นึกถึงตำรวจ  191 ไง​ หันกลับมาจะยกหู

"กริ๊งงงง.. งง..!!" มันดังขึ้นอีก​ ผมรีบยกอาจจะเป็นเคาท์เตอร์ข้างล่างโทรมา​ แต่.... 

"ไง​ เห็นชัดมั้ย​ มาดูอีกสิ.. "  เสียงนั่น​ เธอคนเดิม​ ผมหันไปมอง​  เธอ​  เธอคนนั้นนั่งยิ้มแสยะหันมาทางผม​  แล้วพุ่งตัวโดดลงไปอีก​ ผมควรจะรู้นะว่ามันคืออะไรแล้ว.. 

"จ๊ากก​ ผี​ ผีหลอก​ ไอ้ต้า​ตื่นๆๆผีหลอก!!" คราวนี้ได้ผล​ มันตื่นแต่งัวเงีย

"อะไรกันว้อย​ เมาก็นอน ๆ ทีสิเอ็ง.. ผีเผอไรที่ไหน.." เท่านั้นก็ฟุบคอตกกรนคร่อกไปอีก​ ผมยังตั้งตัวไม่ติดเลย​ มันก็กริ๊งง.. ขึ้นมาอีก​ โอย ๆ คราวนี้ไม่รับล่ะ​ อยู่ไม่ได้แล้ว​ เปิดห้องลงลิฟท์มาชั้นล่างบอกให้ใครรู้ดีกว่า​ 

          ถึงชั้นล่างทั้งเคาท์เตอร์วอรูมเงียบไม่มีใครอยู่​ เลยออกมานอกอาคารยังดีที่เจอ​ รปภ.​ ผมเล่าทุกอย่างให้แกฟัง​ แกพามาเขย่งดูข้ามรั้วไปที่โรงแรมตึกหลัง​ มองไปเห็น​รปภ.เดินเกร่ๆอยู่​ ก็ไม่เห็นมีไรผิดปกติกว่านั้น

ภาพโดย​ KELLEPICSจาก​pixabay

 "คุณเมารึป่าว​ ถึงเจอไรแปลก ๆ " ลุงรปภ.ถามผม​ ผมก็บอกว่าดื่มมาจริงแต่ไม่ถึงกับเมามากมาย​  แกก็บอกให้ผมไปนอน​เถอะดึกแล้ว​  แกไปสักพักผมยังงงๆอยู่มันยังไงกัน​ คิดได้แต่นั้นเสียงดังตุ้บ! ข้างหลัง​ร่างหญิงสาวชุดขาวนอนคว่ำหน้าเลือดนองทะลัก​ แต่ทว่าชั่วครู่ร่างนั้นก็ขยับแหงนหน้าคลานดึบๆแบบหนังผีเกาหลีมาหาผม​ โอ้ยย.. ผมหัวใจจะหยุดเต้นแล้ว​ เฮือกสุดท้าย​ วิ่ง ๆ สุดชีวิต​ ไม่รู้ขามันพามาบนห้องได้ไง​ ผมบิดลูกบิดห้องเปิดเข้าไป​ เสียงโทรศัพท์ดังกริ๊งงง.. อีก​ คราวนี้ไม่ต้องยกหูก็มีเสียงนั้นมา

"มองมาที่หน้าต่างสิ...มองมา.. าา.." 

แล้วม่านตาผมก็พร่าลางเลือนจนมืดมิดลง

         สาย ๆ วันรุ่งขึ้นแม่บ้านมาเคาะประตูพักใหญ่จนผมตื่นไปเปิด​ ผมเล่าทุกอย่าง​ ดูแกเลิ่กลั่ก​ จนผมเค้นถาม

"ห้องนี้น่ะ​ เคยมีหนุ่มสาวแฟนกันมาเปิดห้องพัก3วัน​ ระหองระแหงทะเลาะกันตลอดก็เรื่องฝ่ายชายเจ้าชู้.. จนคืนที่3เธอน้อยใจเต็มที่ขึ้นดาดฟ้าไปกระโดดลงมา​ ตายคาที่.." ผมฟังแล้วขนลุกซู่​ แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะมาหลอกหลอนผมทำไม.. 

"สงสัยล่ะสิว่าทำไมโดนเธอหลอก.." ป้าแม่บ้านแกเหมือนรู้ความคิดผม

"ผู้ชายคนนั้นเขาชื่อโชคชัย​ ชื่อเดียวกับคุณเลย​ ใครที่มาพักถ้ามีชื่อนี้มักโดนทุกราย.. ป้าไปล่ะ" แล้วแกก็ออกไป​   อะไรกันวะ?  ผมคิด​ เลยพลอยซวยเพราะเป็นชื่อนี้รึไง

                 ผมเก็บความสงสัยเข้าวัดไปถามพระรูปหนึ่ง​  ท่านอธิบายว่า​ ผู้ตายฝังใจกับคนชื่อนี้มาก​ และที่มาแสดงตัวให้เห็นก็แค่อยากให้ใครคนนั้นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อไปผุดไปเกิดเสียที​ แต่ก็ยังไม่มีใครทำ​ ผมเลยเข้าใจเจตนา​ และก็จัดการทำบุญถวายสังฆทานที่วัดนั้นเสียเลย

                 ทุกวันนี้เวลาหาที่พักใหม่​ ผมจะไม่ลืมที่จะถามประวัติของที่พักนั้นอย่างละเอียดยิบ​ แล้วคุณล่ะ​ ระวังไว้บ้างนะ​ หึๆ///

          ======================