วันนี้นึกอยากไปหาแม่ที่บ้านแต่ไม่อยากขับรถยนต์อยากขับรถมอเตอร์ไซค์กินลมชมวิวบ้าง เลยไม่รอช้าแดดเริ่มตกแล้วช่วงเวลา 16.00 น. แต่งตัวพร้อมและถอยเจ้า chopper คู่ใจออกจากบ้านหลังจากที่ไม่ได้เอาออกมาขี่เลยช่วงที่โควิดเริ่มระบาดหนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ป้องกันตัวเองด้วยการใส่หน้ากากอนามัยและพกเจลแอลกอฮอล์ติดกระเป๋าเป้สะพายหลังคู่ใจไปด้วย บ้านแม่เราอยู่ห่างจากบ้านเราไม่ไกลมากคือจากในตัวเมืองออกไปชานเมืองประมาณ 10 – 15 กิโลเมตรเท่านั้น แต่เพราะเป็นช่วงโควิดระบาดเราเลยนาน ๆ ทีจะเข้าไปบ้านทั้ง ๆ ที่เคยเข้าไปบ้านทุกวันอาทิตย์ เนื่องจากขี่รถ chopper ไปบ้านแม่เลยเลือกไปทางเส้นหนองไผ่ล้อมไปตัดออกถนนเส้นร่วมเริงไชย ถ้าใครอยู่โคราชน่าจะรู้จักถนนเส้นนี้ดีเพราะถนนเส้นร่วมเริงไชยจะไปโผล่แยกทางเข้าบ้านเราพอดีที่อยู่ช่วงหมู่บ้านรุ่งเรือง – บุญเรือง โซนชลประทานพอดี พอขี่รถมาถึงหนองไผ่ล้อมกำลังจะมุ่งหน้าไปถนนร่วมเริงไชยก็ต้องสะดุดตากับสวนน้ำบุ่งตาหลั่ว ที่เคยเป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมากที่มาออกกำลังกายและมาเดินเล่นในช่วงเวลาเย็น ๆ แต่ที่ต้องสะดุดตาเพราะตอนนี้เนื่องจากสถานการณ์ไวรัสโควิด – 19 ที่แพร่ระบาดอยู่ ทำให้สวนน้ำบุ่งตาหลั่วแห่งนี้ต้องปิดตัวชั่วคราวบรรยากาศช่างเงียบเหงาประตูทางเข้าถูกปิดทุกด้าน เราเลยแวะถ่ายรูปมาเพราะภาพเช่นนี้เราไม่เคยเห็นเลยจริง ๆ ตั้งแต่สวนน้ำบุ่งตาหลั่วแห่งนี้เปิดตัวมา เพราะภาพที่เราชินตาคือช่วงเวลานี้รถจะค่อนข้างติดและจะมีคนทั้งเดิน วิ่ง ปั่นจักรยานอยู่ภายในสวนน้ำแห่งนี้จำนวนมาก ภาพที่เราถ่ายมาพอมานั่งดูแล้วมันเล่าเรื่องราวได้ดีมากส่วนหนึ่งคือมันบอกได้ดีถึงความร่วมมือของคนในเมืองโคราชที่ไม่มารวมตัวกันในสถานที่เหล่านี้ แต่อีกส่วนหนึ่งก็ทำให้เราคิดไม่ตกจริง ๆ ว่าสถานการณ์เช่นนี้มันจะยืดยาวไปอีกนานแค่ไหน ณ ช่วงเวลานี้ทุกคนต่างกลัวการติดเชื้อ แทบไม่มีใครอยากออกจากที่พักอาศัยของตัวเองแต่ก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ต้องออกจากบ้านเพื่อไปทำมาหากิน ทั้ง ๆ ที่ในใจก็กลัวว่าตัวเองจะพลาดติดเชื้อตัวนี้ไม่รู้วันไหน ทุกวันนี้เราต้องคอยนั่งติดตามข่าวสารตลอดว่ามีคนติดเชื้อเพิ่มเท่าไหร่และในจำนวนคนที่ติดเชื้อเพิ่มมีคนในจังหวัดที่เราอาศัยอยู่หรือเปล่า มันกลายเป็นความหวาดกลัวและหวาดระแวงไปหมดแล้ว ยิ่งต้องมาเห็นสถานที่ที่เคยมีคนจำนวนมากมาพักผ่อนหย่อนใจและมาออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ มันเหมือนกับสวนร้างที่ไม่มีแม้คนเดินอยู่ซักคนยิ่งทำให้เราคิดมากขึ้นไปทุกทีทั้ง ๆ ที่เราก็พยายามไม่อยากจะคิดอะไรที่มันเกินไปแต่เชื่อเถอะว่าทุกคนตอนนี้ก็ต้องเป็นแบบเราอยู่เหมือนกัน เครดิตภาพจากผู้เขียน