คืนหลอนก่อนวันเผา

   เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นมานานมากแล้วล่ะ ตั้งแต่สมัยที่เรายังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาอยู่เลย แต่เรายังจำได้ทุกรายละเอียดเลยล่ะ เรื่องคือวันนั้นเป็นวันจันทร์ค่ะ เราและเพื่อน ๆ ในหมู่บ้านเพิ่งเดินกลับจากโรงเรียนมาถึงบ้าน และทันทีที่ถึงบ้านเราก็ได้พบกับข่าวร้ายคือยายของเพื่อนเราเสีย เพื่อนคนนี้บ้านเราอยู่แทบจะติดกันเลยค่ะ ห่างกันนิดเดียวและเราสนิทกันมาก รวมถึงยายของเพื่อนเราก็คุ้นเคยกันดี เพราะแกชอบพูดเล่นพูดหยอกกับเราประจำเลยเวลาที่เราไปเล่นที่บ้านแก แกเสียชีวิตจากการที่แกเป็นลมแล้วล้มหัวกระแทกกับก้อนหิน ( เห็นผู้ใหญ่เขาว่างั้นค่ะ ) ทันทีที่เราและเพื่อนได้ยินต่างก็เสียใจกันมาก เรากอดเพื่อนที่กำลังร้องไห้โฮเพราะความเสียใจ เพื่อนเรามียายคนนี้คนเดียวที่เลี้ยงมาค่ะ เราเข้าใจความรู้สึกเพื่อนดีนะ เพราะเราก็ไม่ต่างจากเขาเท่าไหร่ หลังจากที่ร้องไห้จนเหนื่อยแล้วเราก็ไปไหว้ศพยายของเพื่อนกัน ( ทางบ้านเราจะทำพิธีสวดศพที่บ้านค่ะ ) เพื่อนเราร้องไห้ไม่หยุดเลย เราก็มีหน้าที่ปลอบใจกันไป 

   เมื่อมาถึงบ้านเราเดินหาพวกน้องๆ แต่ไม่เจอใครสักคนคงจะกลับบ้านกันไปหมดแล้ว ได้แต่เจ็บใจที่โดนเด็กทิ้งให้นั่งคุยกับพี่อยู่คนเดียว คิดแล้วมันน่าโมโหจริง ๆ 

   วันนี้เป็นวันเผาศพของยายเพื่อน เราไปร่วมงานศพที่วัด เพื่อไปส่งยายเป็นครั้งสุดท้าย เราขึ้นไปดู ที่เขาจะเปิดโลงให้ดูหน้าคนตายเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเผา หน้าของยายที่นอนอยู่ในโลงนั้น แกดูเหมือนคนแค่นอนหลับ ไม่มีเรื่องกังวลอะไรแล้ว แกคงหายห่วงแล้วแหละหลังจากที่มาสื่อสารกับเรา และเราก็รับปากว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีให้จิ๊บ เพราะจิ๊บเป็นคนติดเพื่อนและมีเพื่อนที่ดูเกเรหลายคน ที่คบอยู่กับจิ๊บ แกคงไม่อยากให้จิ๊บคบกับเพื่อนที่เกเรแหละ

   หลังจากวันเผาศพยายของจิ๊บ จิ๊บก็ต้องย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพฯ โดยที่เราก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้มาก่อนเลย เราไปโรงเรียน และพอกลับมาบ้านก็พบว่าจิ๊บย้ายไปแล้ว ไปโดยที่เรายังไม่ทันได้ร่ำลากันเลย จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอจิ๊บอีกเลย 

   ทุกวันนี้เราไม่เคยเจอยายจิ๊บเลยหลังจากคืนนั้น แต่ก็มีที่ฝันเห็นบ่อย ๆ และเราก็ได้ไปทำบุญใส่บาตรให้แกทุกวันที่ฝันเห็น หวังว่าแกคงจะได้รับและไปสู่สุคตินะ เราก็ไม่รู้ว่าจิ๊บเป็นยังไงในตอนนี้ หวังว่าจิ๊บคงไม่มีเพื่อนเกเรอย่างที่ยายแกหวังนะ