ชีวิตในช่วงโควิด ชีวิตในช่วงโควิด ผมเองก็เด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่เข้ามาเสี่ยงโชคในเมืองหลวงตั้งแต่อายุ 15 เรียนจบ ม.3 ใหม่ๆก็เข้ามาอยู่กับน้าที่ทำงานเป็นแม่บ้านที่กรุงเทพทีแรกน้าจะให้เรียนต่อแต่ไปๆมาๆผมขอทำงานดีกว่าเพราะว่าฐานะทางครอบครัวไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่เลยอยากจะหาเงินช่วยแม่และน้าพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ก็เลยต้องดิ้นรนกว่าคนทั้งไปสักหน่อย พอดีมีแม่บ้านที่อยู่ข้างบ้านที่น้าทำงานอยู่แกชวนให้มาลองทำงานเป็นงานขายทำง่ายๆผมก็เลยตัดสินใจลองมาทำดูตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ปัจจุบัน เป็นที่แน่นอนว่าตั้งแต่ปี ค.ศ.2019 ที่มีการแพร่เชื้อของไวรัส COVID-19 นั้นทุกคนก็ลำบากไปตามๆกันไม่ว่าจะเป็นพ่อค้าแม่ขาย พนักงานออฟฟิศพนักงานบริษัทก็โดนลดเงินเดือนไปตามๆกันซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นผมเป็นพนักงานขายของบริษัทบริษัทหนึ่งในกรุงเทพเมืองหลวงที่ใครๆก็ต่างมาขุดทองกันทั้งนั้นแต่เป็นที่แน่นอนว่าโควิดระบาดแม่ค้าขายของไม่ได้ลูกค้าห้ามนั่งในร้านพนักงานออฟฟิศก็ต้อง Work from home ส่วนผมก็ออกไปเจอลูกค้าไม่ได้ยอดขายก็ตกมาเรื่อยๆช่วงปีแรก 2 ปีก็พอถูกๆไถๆได้แต่มาถึงปี 2021 นี้คือไปไม่ไหวจริงๆผมก็เลยตัดสินใจลาออกจากบริษัทแล้ว กลับต่างจังหวัด คิดว่าถ้าจะตายก็ขอกลับไปตายที่บ้านแล้วกัน กรุงเทพยังหางานยากต่างจังหวัดนี้อย่าพูดถึงเลยครับอะไรที่ทำได้ก็ทำอะไรที่จับมาขายได้ก็ขายไปสร้อยแหวนทองที่เคยซื้อไว้ก็ต้องเอามาขายเพื่อลงทุนซื้อของมาขายในแบบที่ตัวเองถนัดแต่ก็อย่างว่าใครๆก็กลัวทั้งนั้นเขาก็กลัวเราเราก็กลัวเขาก็เลยต้องหยุดไว้ก่อนทั้งที่ยังไม่คืนทุนเลย แต่ทุนก็ยังพอมีเหลือวันนึงได้เข้าไปซื้อไม้ดอกไม้ประดับมาตกแต่งบ้านก็เลยคิดว่าจะเอาดีด้านเพาะต้นไม้ขายเพราะช่วงนี้คนอยู่บ้านเยอะดาราก็หันมาปลูกต้นไม้เลี้ยงต้นไม้กันเยอะช่วงนี้เขากำลังฮิตเลี้ยงไม้ประดับกันก็เลยคิดจะซื้อไม้ดอกไม้ประดับมาเพาะขายดีไหมก็เลยศึกษาใน YouTube มานิดหน่อยก็เลยตัดสินใจไปซื้อมาปลูกเพาะขาย ขายไม่ได้ก็เอาไว้ประดับบ้านตัวเองละกัน ก็เลยได้เอาไว้ประดับบ้านจริงๆครับขายไม่ได้เพาะออกมาได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เอาไว้ประดับบ้านแล้วกัน ก็เลยลองคิดว่าจะทำออนไลน์ดีไหมขายของออนไลน์ดีไหมขายอะไรดีคนขายออนไลน์ทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วเราจะขายอะไรก็เลยลองศึกษาการทำสบู่แล้วก็ตัดสินใจว่าจะลองทำสบู่ขายเพราะเป็นของที่ใช้หมดก็ซื้อใหม่แต่เขาจะมาซื้อเราใหม่ไหมก็ต้องอยู่ที่คุณภาพของผลิตภัณฑ์ที่เราผลิตแล้วละ แล้วก็ลองศึกษาการทำน้ำยาปรับผ้านุ่มน้ำหอมน้ำยาล้างจานแล้วก็ลองทำกะว่าจะขายออนไลน์แต่ก็อย่างว่าไม่เคยทำตลาดออนไลน์ก็ล้มไม่เป็นท่าสบู่ที่ทำมาก็ขายไม่ได้น้ำยาปรับผ้านุ่มก็ใช้เองแจกญาติพี่น้องไปบ้างแต่ผมก็ยังไม่ยอมแพ้ไม่ว่าจะเลี้ยงกุ้งฝอยหอยเชอรี่ หอยขม อะไรที่ผมคิดว่าน่าจะทำเงินได้ก็ทำครับศึกษาใน YouTube หาดูว่าอะไรที่จะพอทำรายได้พิเศษได้บ้างดูไปเรื่อยๆก็เจอการเพาะเห็ดนางฟ้าก็เลยสนใจก็ลองดูศึกษาไปเรื่อยๆแล้วก็ตัดสินใจว่าจะลองเพาะเห็ดนางฟ้าขายในตลาดดูแล้วก็เริ่มสร้างโรงเรือนจากเล้าไก่หาผ้าใบมามุงหลังคาก็พอได้หาอะไรที่พอมีที่บ้านมาสร้างเป็นโรงเรือนเพื่อลดต้นทุนเพื่อที่จะได้ลงทุนแค่เชื้อเห็ดอย่างเดียวทำไปเรื่อยครับ ตกเย็นมาก็มาเกี่ยวหญ้าให้วัว ก็น่าจะมีแค่วัวอย่างเดียวที่ดูเหมือนว่าจะทำเงินได้นั้นคือเลี้ยงวัว เลี้ยงวัวก็ไม่ได้แย่นะครับตอนเช้าเอาไปกินหญ้าตอนเย็นพามันกลับแล้วก็ไปเกี่ยวหญ้าไว้ให้มัน แต่ก็ไม่วายก็มีโรคลัมปี-สกินโรคของวัวมาอีกเห้อโชดดีที่รักษาทันเพราะถ้าวัวติดโรคก็คงจะแย่ไปหมดเพราะวัวนี้เป็นเงินน้ำพักน้ำแรงที่ผมซื้อไว้ให้แม่ตอนที่ทำงานที่กรุงเทพตอนนี้มันออกลูกออกหลานมาหลายตัวแล้วครับจากหนุ่มเซลล์แมนในกรุงเทพกลับมาเลี้ยงวัวอยู่กับธรรมชาติอยู่กับป่ากับดินกับโคลนชีวิตมันก็สุขไปอีกแบบถ้าไม่มีหนี้แต่ผมยังมีหนี้คงจะสุขกับธรรมชาติอยู่กับวัวไม่ได้ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป คนตายก็ตายลงไปคนอยู่ก็สู้ต่อไปพี่ ปู พงษ์สิทธิ์ได้กล่าวไว้ บทความนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังท้อครับ รูปที่ใช้ทั้งหมดเป็นรูปที่ผมถ่ายเอง อัปเดตบทความไลฟ์สไตล์โดน ๆ ดูหนัง ซีรีส์ใหม่สุดปัง โหลดเลยที่ App TrueID ฟรี !