งานบุญมาฆบูชา สปป.ลาว ปราสาทวัดพู วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเดินทางของข้าพเจ้า เช้าวันนี้ ประชาชนชาวลาวและนักท่องเที่ยวมากมายทยอยเดินเข้าสู่แนวริมสระสรงน้ำ ตามเอกสารประกอบพิพิธภัณฑ์ปราสาทวัดพู อธิบายว่าเป็นสระสรงน้ำสำหรับกษัตริย์ ก่อนที่กษัตริย์จะประกอบพิธีตามความเชื่อความศรัทธาแต่โบราณจะมาชำระร่างกายให้สะอาดที่สระแห่งนี้และเปลี่ยนเครื่องทรง แต่ปัจจุบัน (เมื่อวาน) ข้าพเจ้าเห็นเด็กๆ ลงเล่นน้ำกันสนุกสนาน หน้าประสาทวัดพูชั้นนอกประชาชนชาวลาวและนักท่องเที่ยวจำนวนมากต่างนั่งรอในบริเวณที่จัดเตรียมไว้สำหรับพิธีสงฆ์และใส่บาตรข้าวเหนียว แดดระเรือ ระคนลมอ่อนๆ หอมกลิ่นจำปาหน้าปราสาท สดชื่นด้วยขนบอันงดงาม หนุ่ม สาวแต่งกายตามแบบพื้นเมือง ซิ่นไหมหม่อนลายงาม ผ้าเบี่ยงทอขาวบาง เข็มขัดนาค เงิน หลังจากเจ้าหน้าที่แขวงจำปาสักมาถึงพิธีสงฆ์ก็เริ่มขึ้น การใส่บาตรเริ่มจากท่านเจ้าแขวงจำปาสักกับภริยาใส่บาตรแล้ว ข้าราชการ ประชาชนรวมทั้งนักท่องเที่ยวตามลำดับ ข้าพเจ้าได้มีโอกาสได้สนทนากับชาวไทยอีกท่านหนึ่งที่ขับรถพาครอบครัวเดินทางมาจากจังหวัดอุบลราชธานีได้ความว่า มาทุกปี เพราะอะไรก็ไม่รู้ เมื่อเสร็จสิ้นพิธีพระสงฆ์ 200 รูป จากวัดต่างๆ ทยอยเดินทางกลับ ข้าพเจ้ากับคุณไก่แวะชมพิพิธภัณฑ์ปราสาทวัดพูด้านหน้าทางเข้าเพื่อศึกษาประวัติความเป็นมา เมื่อวานรีบเข้าไปที่ตัวปราสาทเลยไม่ได้แวะ หน้าประตูเขียนภาษาลาวว่า “กรุณาปดเกิบ” ข้าพเจ้าพยายามทำความเข้าใจในภาษาตามพื้นเพที่เป็นคนภาคกลาง งงอยู่นานกว่าจะเข้าใจความหมายง่ายๆ ว่า กรุณาถอดรองเท้าก่อนเข้าภายในอาคาร.คุณไก่ขอถ่ายภาพกับเจ้าหน้าที่สาวสวยของพิพิธภัณฑ์ ภายในมีวัตถุโบราณจัดเก็บดูแลเป็นอย่างดีและบอกเล่าประวัติ โดยได้รับการสนับสนุนข้อมูลจากทางยูเนสโก เดินชมสักพักใหญ่ก็ออกมารองท้องด้วยเฝอคนละชาม คุณไก่ กับบิดาจะอยู่ต่ออีกคืนแต่จะย้ายไปในเขตตัวเมืองจำปาสัก ประมาณ 5 กิโลเมตรจากตัวปราสาท.. ข้าพเจ้าได้รถตุ๊กตุ๊กโดยสารรอบ 11 โมง วันนี้มีผู้โดยสารมากที่ตกค้าง พลาดรถรอบปรกติที่วิ่งเฉพาะรอบเช้า คนขับบอกว่าจะรอผู้โดยสารอีกสักครึ่งชั่วโมง ขอบคุณทุกท่านที่อ้างอิงถึง ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามแล้วพบกันใหม่ในสถานที่เดินทางต่อไป ดวงจำปา