เรื่องเล่าเกี่ยวกับตำลึงริมรั้วเห็นตำลึงริมรั้วแล้วทำให้นึกถึงตอนวัยรุ่น ตอนนั้นเรายกพวกกันไปทำงานที่กรุงเทพฯ ทั้งหมดตอนนั้นก็เก้าคนด้วยกัน งานที่เราทำเป็นงานก่อสร้างอยู่แถว ๆ รามอินทราซอย 8 หน้าโรงเรียนอนุบาลครูเกียว การกินอยู่ตอนนั้นเราทั้งเก้าคนก็กินนอนด้วยกัน หุงข้าวหม้อใหญ่ ๆ กับข้าวก็แล้วแต่ แล้วการทำกับข้าวนี้เพื่อเป็นการไม่ให้เสียเปรียบกัน เราจะแบ่งหน้าที่เป็นวัน ๆ ละสองคน ทั้งเช้ากลางวันเย็น เรียกว่าใครมีหน้าที่ในวันนั้นก็หนักหน่อย ไม่ได้ไปไหนในตอนเช้าหรือตอนเย็น ๆ เพราะมัวแต่หุงหาอาหาร แต่บางวันเราก็ช่วยกันบ้างผมนี้กับน้องชายสองคนช่วยกัน เราก็ทำตามปกติ กับข้าวเราจะซื้อจากรถขายเร่แบบเป็นรถกระบะเร่ขาย ไม่มีเงินสดเราก็ใช้เงินเซ็นต์ ฮา คาบหนึ่ง ๆ เก้าคนนี้หมดไปเป็นร้อยเลย แต่พอหารกันแล้ว มันก็แค่คนละไม่กี่บาทเอง สมัยโน้นทำงานก็วันละ 180 บาท ใครไม่กินเหล้าเลยก็เหลือเยอะที่เล่าเรื่องนี้เพราะว่าผมมีความประทับใจเกี่ยวกับตำลึงริมรั้วนี้ เมื่อวันหนึ่งเป็นเวรของบักรมย์กับน้องมัน มันไปลากเอาเถาตำลึงมาทั้งเครือเลยและไม่รู้ว่ามันล้างน้ำหรือเปล่า ผมว่าน่าจะล้าง จากนั้นมันก็ลวกใส่ถาดขนาดใหญ่แบบทั้งเครือ รอบ ๆ ถาดมีถ้วยน้ำพริกตั้งเรียงห่าง ๆ กัน พวกเราก็งงว่าแล้วจะกินยังไงทั้งถาดมีแต่เครือตำลึง บักรมย์มันก็กินให้เราดู ด้วยการเอาใบของตำลึงไปจิ้มน้ำพริกปลาทู ห่อเนื้อปลาทูสักหน่อยแบบเปิบด้วยมือ(ช้อนไม่ครบคน) จากนั้นก็ม้วนใบตำลึงนั้นลงไปคว้านเอาข้าวขยุ้มขึ้นมาแล้วยัดใส่ปาก อร่อย ผมลองทำดูสองสามคำแล้วติดใจเลย ใบมันต้มได้ยันใบเหลือง ๆ อร่อยไปหมดเลย เรียกว่าวันนั้นเราไอ้หนุ่มก่อสร้างเจริญอาหารกันถ้วนหน้าจากเครือตำลึงต้ม ฮา แล้ววันต่อ ๆ มาเราก็ไปลากมาอีก จนเครือตำลึงแถว ๆ นั้นแทบจะวายหมดเพราะพวกผมเก้าคน แต่มันเยอะ กินไม่หมดหรอกทุกวันนี้วันใดผมอยากย้อนรำลึกความหลังวันวานบ้าง บางวันผมก็ไปลากเครือตำลึงนี้มาต้มกินกับแจ่ว อร่อยจริง ๆ แนะนำ เรื่องและภาพโดยผู้เขียน ลูกอิสาน