ปลายปี 2562 ผมได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน เธอโทรมาด้วยความทุกข์โศก เล่าถึงปัญหาต่างมากมายที่เธอได้รับธุรกิจที่ผิดพลาด สุขภาพที่ไม่แข็งแรงนัก และความรักที่ล้มเหลวแม้ว่าเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว และไม่ได้ติดต่อกันเท่าไรนัก แต่ความรู้สึกที่พิเศษของผมที่มีต่อเธอ ไม่เคยจางหายไปตามกาลเวลาเลยผมตัดสินใจที่จะไปหา แม้ว่ากรุงเทพกับเชียงใหม่จะห่างกันเอาเรื่อง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาในยามนี้เลยผมถามเธอว่า ตั้งแต่ย้ายมาทำงานที่เชียงใหม่นี้ ยังไม่ได้ไปไหนบ้าง และมีที่ไหนที่อยากไป เธอบอกว่า "ดอยอินทนนท์"ผมไปถึงเชียงใหม่ราว 11:00 น. ไปรับเธอที่หน้าหอพัก เธอใส่กางเกงยีนขายาว เสื้อแขนกุดสีขาว และเสื้อคลุมสีน้ำเงินผมอธิบายความรู้สึกที่ได้พบเธอไม่ถูกเลยจริงๆ เธอดูผอมไป แต่ยังน่ารักเหมือนเดิมมื้อเที่ยงที่เรากินด้วยกันเป็น ก๋วยเตี๋ยว ร้านเล็กๆริมทางระหว่างไป ดอยอินทนนท์ จากนั้นเราก็มุ่งหน้าเดินทางต่อเรามาถึงทางเข้า ก่อนขึ้นดอยในช่วงบ่าย เสียค่าบัตรผ่านประตู จากนั้นก็ค่อยๆ ขับขึ้นไปตามทางลาด ผมทำการบ้านมานิดหน่อยกะว่าจุดแรกจะแวะน้ำตกวชิรธารก็เลี้ยวไม่ทัน (ช่วงขาขึ้นต้องเลี้ยวขวา) เพราะผมไม่ชินทาง เราเลยตกลงกันว่า ขึ้นไปให้สุดยอดดอยก่อนค่อยลงมาเที่ยวทีหลังก็ได้ในที่สุดก็มาถึงยอดดอยอินทนนท์ เราเดินชมป่าดึกดำบรรพ์ บรรยากาศดีมาก เย็นสบาย ออกจะหนาวไปด้วยซ้ำ หลังเดินเล่นสักพักเราก็ตัดสินใจลงจากดอย ค่อยๆแวะเที่ยวตามทาง จุดแรกที่แวะคือ จุดชมวิวกิ่วแม่ปาน เราถ่ายรูปดูวิวกันที่ลานจอดรถ เนื่องจากเธอสุขภาพไม่แข็งแรงนัก ทำให้เดินเที่ยวไกลๆไม่ได้ จากนั้นเลยมาอีกนิด เราก็แวะชม พระมหาธาตุเจดีย์นภเมทนีดล และ พระมหาธาตุเจดีย์นภพลภูมิสิริ ซึ่งองค์พระธาตุจะอยู่ใกล้กันเลยที่นี่โชคดีตรงที่ มีบันไดเลื่อนให้ใช้บริการด้วย ทำให้เธอไม่ลำบากนั้นตอนขึ้นไปชมวิวกับองค์พระธาตุ ตรงจุดนี้วิวสวยมากครับ เราใช้เวลาตรงนี้ค่อนข้างนาน ถ่ายรูปด้วยดูวิวด้วย ดอกไม้ก็สวย สวยจริงๆหลังจากชมพระธาตุเสร็จแล้ว ผมก็ตั้งใจจะแวะเที่ยวน้ำตกวชิรธาร เพราะทางเลี้ยวอยู่ซ้ายมือพอดี แต่ว่า เวลาไม่เป็นใจ มาถึงจุดที่ต้องเลี้ยวก็มืดแล้วเลยตัดสินใจว่า เอาไว้ครั้งหน้าแล้วกัน จากนั้นเราก็ออกมาหามื้อค่ำกินกัน แน่นอนครับ ไม่พ้นหมูกระทะ เป็นมื้อที่ ผมไม่อยากอิ่มเลยจริงๆเสร็จจากหมูกะทะแล้ว ผมก็ไปส่งเธอที่ห้องพัก จากลาด้วยความอบอุ่นจากอ้อมกอด แล้วผมก็ตรงดิ่งไปอาศัยพักนอนกับเพื่อน ก่อนวันรุ่งขึ้นจะต้องขับรถกลับอีกไกลจากวันนั้น เราคุยกันมากขึ้น รู้จักกันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน จนทำให้ผมคิดไปไกลเลย แล้ววันหนึ่งผมก็ตัดสินใจบอกความรู้สึกของผมทั้งหมดที่มีต่อเธอเธอตอบรับมัน เพียงแต่ไม่ใช่ในแบบที่ผมต้องการ ผมบอกกับตัวเองว่า "ได้เท่านี้ก็พอแล้ว" ผมเข้าใจนะ เพราะถ้าผมใช่ ผมคงไปได้ไกลกว่านี้แล้วมิตรภาพที่เธอมอบให้ มีเท่าไร ผมก็จะเก็บมันไว้เท่านั้นเช้าวันจันทร์ ในเดือน ธันวาคม ปีต่อมา ผมรับสายจากเพื่อนของเธอ เสียงในสายพูดว่า "หนูมีข่าวร้ายจะบอกนะพี่ ... ไม่อยู่แล้ว" เธอจากไปอย่างสงบ ภาพที่ผมเห็นบนเฟส มันดูเหมือนเธอแค่หลับอยู่เท่านั้นเอง คำว่าเสียใจ มันจะพออธิบายความรู้สึกของผมได้หรือเปล่า ผมไม่รู้ผมรู้แต่ว่าตอนนี้ ผมเหงาจับขั้วหัวใจเลยภาพของดอยอินทนนท์ในความคิดของผม ไม่เพียงมีวิวที่สวยงาม อากาศเย็นสบาย เท่านั้น แต่ยังมีรอยยิ้ม คำพูด เสียงหัวเราะ ของใครคนหนึ่งอยู่ที่นั่นเสมอ และผมก็สัญญากับตัวเองไว้ว่า ผมจะกลับไปสัมผัสมันอีกครั้ง ด้วยความคิดถึง อย่างแน่นอน.ขอบคุณภาพประกอบภาพหน้าปก ,ภาพที่ 1 ,ภาพที่ 2 ,ภาพที่ 3 ,ภาพที่ 4 จาก เจ้าของบทความ AOD358พิกัด : ดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่อยากไปเที่ยวไหนหรือเปล่า? หาข้อมูลที่เที่ยวสุดปังได้ที่ App TrueID โหลดเลย ฟรี !