คงมีหลายๆคนที่อยู่ช่วงเตรียมตัวต้องเลือกเข้ามหาวิทยาลัยสินะเราเข้าใจเพราะเราก็เคยผ่านจุดนั้นมาแล้วเป็นจุดที่ตัดสิ้นชีวิตการเรียนต่อไปของเราเลยไม่ว่าจะเรื่องแบกความหวังของครอบครัวหรือตัวเอง ไหนจะความฝันที่อยากจะเรียนในคณะที่ชอบสาขาที่ใช่หรือมหาวิทยาลัยที่โดนใจ เส้นทางนี้ในช่วงแรกอาจจะดูยากลำบากแต่เราก็เชื่อนะว่าทุกคนอะต้องทำได้และผ่านมันไปได้ด้วยดีแน่นอนเพราะงั้นอย่าพึ่งท้อนะสู้ๆ งั้นวันนี้เราก็จะมาเล่าชีวิตมหาวิทยาลัยที่เราติดกันเป็นช่วงเวลาปี1ของเราก็เพื่อจะเป็นตัวเลือกให้กับทุกคนได้นะลองอ่านและตัดสินใจดูขอบอกไว้ก่อนนะว่าเพียงแค่การเล่าในส่วนที่เราพบเจอเท่านั้นไม่ใช่ทุกคนที่จะพบเจอประสบการณ์เหมือนกันนะเพราะงั้นอ่านแล้วก็นำไปพิจารณาได้เลยนะ สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้เราก็จะมารีวิวปี1ของเราในมหาวิทยาลัยแม่โจ้คือหลายๆคนอาจรู้จักกันบ้างแหละเพราะก่อนที่เราจะเลือกมหาวิทยาลัยแม่โจ้แห่งนี้เราก็เคยกังวลเกี่ยวกับการเรียนมหาลัยแต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้เราต้องเลือกที่มหาลัยแห่งนี้ แล้วเราคิดว่าถ้าพี่สาวของเราผ่านมาได้เราก็ต้องผ่านได้เช่นกัน(พี่เราก็เรียนจบแม่โจ้มาน่ะ)แต่เอาจริงๆเอาแอบตื่นเต้นนะที่จะได้เข้าไปเรียนนี่ ถึงในตอนเเรกเราไม่ได้อยากจะเข้าเรียนที่แห่งนี้ก็เถอะแต่พอจะได้เข้าไปเรียนจริงก็ตื่นเต้นสุดๆ ทีนี้มันไม่ได้มีแค่เรื่องรับน้องแต่มีเรื่องของการอยู่ในที่ทางมหาวิทยาลัยบังคับอีกด้วยเรานั้นได้ไปอยู่หอในตอนแรกก็ดีใจนะจะได้รู้จักเพื่อนๆในหอใน แต่พอใกล้ถึงวันจริงๆกังวลมากกกกจนไม่อยากไปอยู่เลย(เรื่องการเข้าไปอยู่หอในเราขอเก็บไว้เป็นบทต่อไปละกันอิๆ) บอกเลยว่าเราไปอยู่แรกๆนะร้องไห้หนักมากแอบเพื่อนร้องให้ด้วยแต่เพื่อนก็รู้อยู่ดี คือในห้องเราจะมีรูเมททั้งหมด4คนรวมเราด้วย ที่ร้องอะมันหลายๆอย่างเลยทั้งไม่รู้จักใครไม่กล้าเข้าหาเป็นคนขี้อายมากๆก่อนหน้านี้เพื่อนๆเข้ารู้จักกันแล้วเพราะสร้างกลุ่มในไลน์และเฟสด้วย ซึ่งเราไม่รู้เรื่องอะไรเลยพึ่งได้เข้าตอนที่รูมเมทถามว่าเราอยู่ในกลุ่มยังเราบอกว่ายัง เขาเลยดึงเราเข้าที่เขาถามเราแบบนี้ไม่ใช่ไรหรอกเขาบอกไม่เคยเห็นหน้าเราเลย55555ขำนะ แต่ก็เศร้าฮืออออแล้วการที่จะเริ่มหาเพื่อนเพื่อเกาะกลุ่มก็ทำได้ยากมาก ก็อย่างที่บอกเขารู้จักกันมาก่อนแล้วเราเลยแทรกเข้าไปยากมากกกเรานี่น้ำตาตกในเลยแต่พออยู่ไปซักพักบอกเลยเพื่อนๆน่ารักมากกกกกน่ารักแบบ ก.ล้านตัวทั้งรูมเมทและเพื่อนในสาขาเลยเราอะรู้สึกโชคดีมากที่ได้รูเมทที่ดีไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกันเลยอยู่ด้วยกันมีความสุขและสนุกมากที่เราบอกว่าเราโชคดีก็เพราะเราก็ได้ยินเพื่อนๆห้องอื่นบ่นเรื่องรูมเมทตัวเองมาบ้างก็เลยคิดว่าเราโชคดี ในช่วงแรกเราจะมีรุ่นพี่ปีสองหรือไม่ก็ปีอื่นๆมารับนัดเราไปพบตามจุดนัดและจะพาเราไปทำกิจกรรมและพาเดินเรียนในช่วงแรก(ในช่วงแรกอาจจะดูเหนื่อยๆหน่อยนะ)คือพี่ๆเขาก็ดูแลดูมากๆนะทั้งตอนข้ามถนนหรือตอนเข้าตึกคณะเพื่อไปเรียน พี่ๆก็จะนำเดินขึ้นบันไดปกติปีหนึ่งเข้าจะไม่ให้ขึ้นลิฟต์เลยจะให้เดินบรรไดแทนแล้วคิดภาพชั้นที่เราต้องเรียนคือชั้นบนสุด555555 (แต่ดีนะเขาไม่ได้เคร่งเรื่องนี้แล้วพี่ๆก็กลัวน้องเหนื่อยเลยให้ขึ้นลิฟต์ได้ตอนช่วงหลังๆ) แล้วถ้าเรามีข้อสงสัยก็ถามเขาได้เขาไม่กัดนะ5555 แต่พอเราเริ่มคุ้นชินกับมหาลัยหรือกิจกรรมต่างๆเริ่มน้อยลงพี่ๆเขาก็จะปล่อยเราก็เริ่มเดินเรียนเองตอนเดินก็คือไกลจากหอนิดหนึ่งเลยรู้สึกเหนื่อยหน่อยแฮะ5555 แต่ถ้าช่วงปีก่อนๆเข้าจะไม่ให้ปี 1 ใช้รถเลยนะแต่รุ่นเราเขาก็เริ่มให้ใช้ได้แล้วใครที่มีรถหรือไปกับเพื่อนได้คือสบายเลยจะบอกว่ารุ่น65เขาปล่อยมากๆเลยนะถึงจะมีบางกฏที่บังคับบ้างแต่ก็ไม่เยอะแล้วนะ อย่างเช่นเรื่องการเข้าตึกคณะหรือสถานที่ราชการต่างๆก็ยังคงต้องมีการแต่งตัวให้เหมาะสมหรือเกียรติสถานที่บ้างแต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นบังคับเลยซะทีเดียวและอีกเรื่องก็คือ การแต่งตัวไปเรียนเอาจริงถ้าเป็นปีก่อนๆปี1จะต้องแต่ตัวให้เนี้ยบมาก ใส่ชุดนักศึกษารองเท้าคัทชูไปเรียนหรือพวกชุดงานหนักรองเท้าผ้าใบสีดำมัดผมรวบหางม้าให้เรียบร้อยแต่เดี๋ยวไม่ถึงขนาดนั้นแล้วอยู่ที่แล้วแต่คณะและสาขานะว่าเขายังเคร่งไหม แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่บังคับแล้วนะคือแบบแต่งได้ตามสบายเลยขอแค่เป็นชุดของทางมหาลัยสุภาพเรียบร้อยไม่ใส่ชุดไปรเวท ยกเว้นทางอาจารย์วิชานั้นๆอนุญาติ ส่วนรองเท้าก็เป็นผ้าใบขอเป็นสีสุภาพที่สุดคือสีดำกับขาวมีลวดลายได้อยู่นิดหน่อยแต่ถ้าเป็นงานใหญ่ของทางม.พี่ๆเขาก็จะแจ้งกำหนดการและการแต่งกายที่พี่เขาได้ไปประชุมให้กับทางเฮดของชั้นปี1เพื่อนมาบอกเพื่อนๆในสาขา ส่วนข่าวสารหรือมีงานต่างๆคนที่จะค่อยดูแลก็คือเฮดหรือหัวหน้าสาขานั่นเองโดยพี่ๆจะนัดปีหนึ่งทั้งหมดไปเลือกเฮดพอได้แล้วพวกเขาที่เราเลือก ก็จะทำหน้าที่ตามตำแหน่งที่เขาเป็นเรามีปัญหาหรืออยากสอบถามอะไรก็ไปถามได้แบบไม่กล้าถามรุ่นพี่เราก็ฝากเขาถามก็ได้แล้วก็ยังมีกิจกรรมของสาขาอีกนะคือเราไม่รู้ว่าเป็นเหมือนกันทุกคณะหรือสาขาไหมที่จะมีการรับน้องหรือค่ายที่ปรับพื้นฐานคือเป็นกิจกรรมที่สนุกดีนะแบบได้ทั้งความรู้และสนิทกับเพื่อนกับพี่มากขึ้น (ใครอยากรู้เกี่ยวกับกิจกรรมที่เราเจอในสาขาก็รอติตามกันนะ) คือโดยรวมนั้นดีเลยถึงจะมีชอบบ้างไม่ชอบบ้างมันก็เป็นธรรมดาต้องลองเขามาสัมผัสเองเลย นอกจากนี้ที่เรารู้จักแค่เพื่อนในสาขาแล้วบางทีก็ทำให้เรารู้จักคณะสาขาอื่นๆด้วยส่วนมากจะรู้จักในหอในมากกว่าใน ช่วงเทอม1 อาจจะดูไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนกับรุ่นพี่เท่าไหร่แต่เทอมสองนั้นยังมีอะไรอีกเยอะแยะเลยที่ทำให้ได้สนิทกันมากขึ้นคือสังคมในแม่โจ้คือดีมากนะไม่มีการบูลลี่ไม่มีการเกลียดกันขนาดนั้นอันนี้อยู่ที่ส่วนบุคคลนะเราเล่าเฉพาะที่เราเจอมา คือแบบทุกคนที่เรารู้จักน่ารักมากๆรุ่นพี่ที่ดูครึ่มๆน่ากลัวๆอาจไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดก็ได้ออกจะน่ารักด้วยซ้ำ ส่วนการเรียนไม่ต้องพูดถึง555555 แบบอยู่ที่ความพยายามของแต่ละคนใครตั้งใจมากก็ได้คะแนนดีแต่เราไม่ใช่สายนั้นอยู่แล้วเราสายกลางที่ได้เกรดไม่มากแต่ก็ไม่ได้น้อยขนาดน่าเกียจมั้งนะ555555 ใครอยากรู้การเรียนเป็นไงต้องมาลองคือใจต้องสู้มากนะในการเรียนอ่านหนังสือนี่พึ่งสิ่งศักสิทธิ์กับการอ่านหนังสือแบบ One night miracle (อย่าทำตามน้าาามันไม่ดีเลย) ซะส่วนใหญ่เลยรอดบ้างไม่รอดบ้าง ตอนที่เราตกแคลคูลัสนะจิตตกมากกกกแบบผวาเลยอะผวาขนาดที่เราไปสอบเสร็จตอนเช้ากลับมานอนตอนช่วงสายแล้วที่นี้สะดุ้งตื่นมาดูนาฬิกาเห็นเวลาเป็นบ่ายสองตกใจมากไปเขย่าตัวเพื่อนว่าเลยเวลาสอบแล้วเหมือนตอนนั้นคิดว่านอนข้ามมาวันที่ต้องสอบตอนเที่ยงหรือบ่ายนี่แหละพอเราเขย่าเพื่อนเสร็จเพื่อนก็งงว่าสอบไรเพราะพึ่งสอบเสร็จไป ถ้าเพื่อนไม่เตือนสติเราเราเกือบลงไปแต่งตัวแล้วๆคือทุกคนในห้องที่อยู่บนเตียงกำลังนอนก็งงมากแล้วก็ขำเรา555555555555เรานี่ทั้งอายทั้งตลกตัวเองโอ้ยยบ้าจริง แล้วทุกวันนี้ก็ยังผวาแบบนั้นเมื่อมีสอบแต่ก็ไม่แรงเท่าครั้งนั้นแล้วในเทอมแรกก็น่าจะหมดแล้วเท่าที่จำได้นะแต่เทอมสองนี่เป็นความทรงที่ดีและไม่ดีๆป่นกันไปแต่ที่ดีอะเยอะกว่าส่วนมากจะเป็นกิจกรรมเยอะมากกกกเรียนก็ต้องเรียนกิจกรรมก็ต้องทำแต่เป็นเทอมสองที่สนุกสุดๆได้สนิทกับคนที่เราไม่คิดว่าจะได้สนิทด้วยแบบรู้สึกดีมาก (อย่างที่เราบอกถ้าใครอยากรู้รอติดตามนะเดี๋ยวเอามาเล่าบทต่อไปปป) ในส่วนเรื่องรียนก็ยากขึ้นด้วยทำให้เกรดเราลดลงมาบ้างแต่ดีที่ไม่ติด F ไม่มี D ยังไม่ตกจากเกรดสามแต่เราก็ไม่ยังไม่พอใจกับเกรดนี้หรอกนะต้องพยายามเข้าแล้ว เราคิดว่าเราน่าจะเราไปหมดเท่าที่จำได้แล้วนะเป็นไงกันบ้างคะพอจะเป็นสิ่งที่พอทำให้ตัดสินใจได้บ้างไหมคะเรารู้นะว่าที่เราพิมพ์ให้ทุกคนอ่านอาจยังไม่ครอบคุมทั้งหมดเราอาจยังไม่ได้เขียนรายละเอียดไปซักเท่าไหร่เราแค่อยากดึงในส่วนความทรงจำที่ดีมาให้ทุกคนมาอ่านก่อน แบบม.แม่โจ้นี้ก็ไม่แย่นะส่วนเรื่องรับน้องก็ยกเลิกไปแล้วเพราะงั้นถ้าอยากรู้ส่วนอื่นๆอีกก็รอติดตามนะคะเราจะเอามาเล่าให้ฟังอีก เราหวังว่าการที่ทุกคนเข้ามาอ่านบทความนี้จะมีส่วนที่นำไปปรับใช้ให้เข้ากับการใช้ชีวิตมหาวิทยาลัยของทุกคนในอนาคตได้นะคะไว้เจอกันใหม่ค่าาาาาาเครดิตภาพโดย : whiskeysweetเปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !