Copy มาจาก pixapay สวัสดีคะนักอ่านที่รักทุกท่านนะคะ วันนี้หนูจะนำเสนอเกี่ยวกับการค้าขายคะ ทำไมหนูถึงมาเลิก อาชีพค้าขายละคะ ก็เพราะว่าช่วงนี้ ตกงานไม่มีงานทำคะ เลยจึงทำให้ว่างๆ ก็คิดได้ สิ่งนี้ขึ้นมาคะ ว่าการค้าขายของจะทำให้เราอยู่รอดขึ้นมาเลยนะคะ ถ้าเราไม่ทำเราก็ไม่มีกิน วันนั้น เงินของลุงตู่เข้าใช่มั้ยคะ5000บาท หนูก็เลยตัดสินใจไปซื้อของ ลุงทุน มาขายที่หน้าบ้านตัวเองคะ หนูขายถูกคะไม่ขายแพงหมู่ปิ้ง ไม้ละ5บาท แล้วยัง มีลูกชิ้นหนึ่ง ไม้ละ10บาท อีกนะคะอีกนะคะลแร้วยังมีน้ำแข็งใสถ้วยละ15บาท แน้นขายถูกๆไม่ขายแพง เพราะเห็นใจลูกค้าหมู่บ้านเดี่ยวกันคะเพราะว่าตอนนี้ก็ไม่มีใครมีเงินเหมือนกันคะ เพราะเกิดจากสถานการณ์โควิด19คะเลยจึงต้องตัดสินใจมาค้าขายของไปก่อน ดีกว่าอยู่เฉยๆไม่มีงานทำ ทำให้เครียดไปเปล่าๆคะ ตอนนี้สถานการณ์โควิด19ก็เริ่มจากดีขึ้นแล้วคะแล้ว ตอนนี้พวกพี่ๆเขาในแต่ละคนก็จะเตรียมตัวพร้อมกันไปทำงานกรุงเทพแล้วคะแต่ส่วน ตัวหนูนะคะก็ อย่าง จะขายของไปอีกสักพักหนึ่งแล้วค่อยไปทำงานกรุงเทพคะหาเงินทุนให้ได้ก่อนคะแล้วไปเริ่มต้นใหม่คะเพราะว่า ถ้าไปกรุงเทพหางานมันต้องใช้งบเยอะในการเริ่มต้นไม่ว่าจะค่าอะไรต่างๆนะเยอะแยะมากมาย หนูก็เลยอย่างไม่พร้อมคะ เลยขายของไปเรื่อยๆกับสิ่งที่ลุนทุนไปคะ เวลาเราขายของนะคะมันก็มีความสุขดีคะได้เจอเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆ มาช่วยกันอุดหนุนคนละไม้คนละมือ ไม่ทิ้งกันมันเลยสนุกกับการค้าของมาก ถ้าไม่เชื่อลองทำดูนะคะดีกว่าอยู่เฉยคะเวลาเราอยู่ดอย ใช่มั้ยคะ เวลาเราจะลุนทุนของมันก็ไม่แพงนะคะ มีงบประมาณ2พันบาทก็ซื้อของครบได้แล้วคะมันต้องสดๆใหม่ๆตลอดเวลาเลยนะคะเวลาลูกค้ากินแล้วจะได้ไม่ต้องท้องเสียคะ ภาพในบทความถ่ายโดย นิษฐา อภิโชคสถาพร